Tsja, het is het een of het ander. Doe je het een, erger je aan het gemis van het ander en andersom. Bestaat er zoiets als een gulden middenweg in deze? Dagen van 48 uur zou misschien wat meer ruimte creëren, met een kleine kans dat niet beiden kanten van de medaille in evenredige omvang toenemen. En doe je eens niks, is het dubbel verkeerd.
Misschien de volgordes nog eens omgooien? De vrije èn mijn eigen tijd in z'n geheel naar de avond verschuiven? Ik weet het ff niet. Verder met de was en het verven van de bank. Geen tuin, geen krant, blog straks en het paspoort niet vergeten. Teveel. Te weinig. Pogen. Passen. Meten. Ik had het me anders voorgesteld en erger me dat het me niet lukt om iets van een gewenste vorm voor elkaar te krijgen. De slag om de tuin is in feite al verloren. Ben ik nog niet eens begonnen. Om een zijstraat te benoemen.
Je zou er bijna van in de stress schieten. Gelukkig blijft dat beperkt tot het moment tussen wakker worden en het bed uit stappen. Bijstellen. Behapbare brokken maken. Denkwerk uitschakelen waar het het praktische overstijgt. Dom doen maar. Ergens kom ik dan vandaag wel weer in rustigere vaarwaters, vergeet de opdringerig demonen, heb er dan nog steeds geen vrede mee, maar ben voor het moment wel tevreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten