Een bewolkte regennatte dag. Het weer gunt me een pas op de plaats cq dwingt me om te schakelen. Mooi moment om mijn koffie voor het eerste sinds bijna twee weken weer met een druk op de knop te kunnen genieten. Ik begon net weer de feeling te krijgen voor de juiste verhoudingen bij het geklooi met de Moka. Zo is het beter. Afhankelijk van hoe ik terugkeer met de honden staat mijn hoofd niet, nog niet of al niet meer naar gerichte actie. Die haast blindelingse druk op de knop, mijn 'Sesam, zet me', is dan een meervoudig genot.
Het is prettig vroeg. Als ik de tijd nu niet verklungel aan niet ter zake doende gesurf heb ik ff de tijd voor het blog. Klinkt bijna gestresst. Is het gelukkig niet. Zelfs na het openslaan van de ogen was er is meer greep op de lawine van aandachtopeisende vooruitschuifsels. Het 'doen', dom of niet, nog maar ff volhouden. Het begin van mei lijkt me een mooi richtpunt. Gedaan wat ergens gaande het doen is blijven liggen. In de startblokken zetten wat de komende mndn aangepakt moeten worden. Achter de zombie-bezigheden aan, die dank derden nog langzamer opschieten dan de zaken, waarvan het verloop volledig op mijn bordje ligt. Ok, nog 12 dagen te gaan. Laat ik het ingedutte prestatie-streven/vermogen een beetje kietelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten