Vrolijk fluitend naar de heuveltop(pen). Bijna dan. Maar god, wat een verschil met drie dagen geleden. Netjes vroeg het bed uit. Wit bevroren weilanden. De zon al boven de heuvels. Beetje mistig in het dal en strak blauwe lucht hogerop. De grillige contouren van de Karpaten tegen de zuidelijke horizont en alle honden verdwenen. Alle op één na.
Geen Lady vandaag. Dat kan haast maar één ding betekenen en dat is, dat ze de jonkies ter wereld heeft gebracht. Nu is de vrg, waar dat is gebeurd. Weer in de vervallen broodoven in het eerste huis van het dorp aan de rechterkant bij binnenkomst? Leegstaand maar zoals zoveel huizen wordt het wel aangehouden en soort van onderhouden. Soort van. Bewoonbaar zal het niet zijn.
Straks ff zoeken en anders wordt het wachten tot de dame over een dag of wat weer verschijnt. We kennen het stramien inmiddels. Helaas. En dan nu vooral heel hard hopen, dat het er niet weer 9 of zoiets zijn maar 2, max 3. Het beëindigen van die jonge levens staat me tegen, maar 9 pups is niet te doen. Alleen van de eerste drie mndn wordt je al gek en dan moeten ze ook nog allemaal geplaatst kunnen worden. Zelfs bij 9 reuen is die kans klein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten