Om half negen in Sibiu moeten zijn voor wat handelingen aan je auto is niet alleen vervelend, omdat ik bij, en het liefst voor zessen het bed uit moet. Voor tienen is in het er tegenover liggende shoppingcentrum geen bal te doen. Ja, ik kan boodschappen doen, maar daar staat de auto dan net iets te ver voor weg en weet ik ook niet hoelang het gaat duren ivm gekoelde waren.
Taxi naar het oude centrum, dus maar. Nauwelijks meer leven in de brouwerij maar tenminste wel een paar terrassen om plaats te nemen en de wereld aan je voorbij te laten trekken. Ongeacht de tijd van de dag komt de bediening hier altijd met een complete menukaart. Ik wimpel dat tegenwoordig direct af. Een latte en een verse jus en ik ben tevreden. Maar wie ben ik?
Niet veel later schoof een gezin aan de tafel naast me. Ouders en twee jonge kinderen. Het zoontje viel mij al twee keer dood, de moeder deed daar nog eentje op en in de vader paste ik gauw vier keer. Alleen het dochtertje kwam niet verder dan stevig gebouwd. Toen de bestelling werd geserveerd bleken ze hun omvang goed te onderhouden. Zo'n berg worst, kaas, vlees en van het vet glimmende pattaten 's ochtends om half tien smoort bij mij elke neiging tot trek in de kiem. Een voedselhoeveelheid, waar ik me stevig tegen aan zou moeten bemoeien om het in een week weg te werken.
Na een tweede koffie in de benen gegaan, voordat ik er in slaap zou vallen. Het effect van lange periodes niets doen in mijn huidige conditie een beetje onderschat. Aan de andere kant van het centrum de koffie van de onlangs geopende Starbucks geprobeerd. Hoort Sibiu nu erbij? Bij de wereldsteden? Zag nog een paar andere veranderingen bij mijn tocht door het oude centrum, die me deden denken van Cluj. Men timmert aan de weg, maar niet alleen horeca aub.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten