Sinds een paar dagen speelt een idee door mijn hoofd. Een idee waar ik, gezien mijn pré-occupatie met het onderwerp, veel eerder op had kunnen komen. Weet alleen nog niet, hoe ik het vorm ga geven. Wordt het een afsplitsing, iets zelfstandigs of meer een aanvullende keerzijde van het bestaande blog? Iets met afscheid in elk geval. In het 'beste' geval voor over twintig jaar of meer. In het slechtste geval ergens tussen nu en heel gauw en zou het al te laat kunnen zijn. En nee, geen directe aanleiding anders dan het leven zelf.
Eens zien wat ik er mee wil of zelfs ga doen. Het is in elk geval niet zo'n idee, dat je alweer kwijt bent, voordat je het goed en wel hebt bedacht. Het beklijft en zal dat nu het neergetikt is alleen maar meer doen.
Het vertrek zelf komt in 99 van de 100 gevallen op een ongelegen moment. En mocht je ze nog alle zeven op een rijtje hebben, dan vergeet je vast vanalles en nog meer. Dat kan ik voor zijn. Vrees niet. Ik ga niet links en rechts veren in reten stoppen. Er is maar één persoon, die daarvoor in aanmerking komt en dat is degenen, waar ik mijn leven mee deel. Op het ogenblik is dat Mariana en die reageert op dit onderwerp als de spreekwoordelijke struisvogel met spontane Oost-Indische doofheid. Dus misschien wel daarom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten