Weinig te vertellen. Innerlijke rust betekent niet in de laatste plaats, dat de heisa tussen de oren een stuk minder is. Gewoon maar aan de slag. Dat 'gewoon' dan wel tussen aanhalingstkns, want daar is weinig gewoons aan. Mijn neus buiten de deur steken anders dan om de honden uit te laten. De tuin op me laten inwerken. Een beetje door het desolate heen een beeld vormen van hoe het er dit seizoen uit gaat zien. De laatste vier (zes met de kas erbij) braakliggende perceeltjes omwerken en het laatste sloophout uitselecteren. En natuurlijk leidt het ene klusje tot het andere etc. Het domino-effect dat door de winter een halt toe geroepen is.
Vreemd genoeg voel ik geen weerstand bij het idee om aan de slag te gaan in de tuin. Integendeel zelfs. Ook het feit, dat niet allles al helder en duidelijk is, werkt niet belemmerend. Da's toch een hemelsbreed verschil met een hoop andere activiteiten. Nu kent ook het werk in de tuin activiteiten, waar ik tegen aan hik, maar zo 'im Großen und Ganze' heb ik er wel zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten