Gisteravond een kilo knoflook zitten schoonmaken. Ik lever zo mijn aandelen in het slachtavontuur. Ook een aandeel geweigerd. Schrok er zelf een beetje van. Maar toen me tussen neus en lippen door gevraagd werd of ze één van mijn goede keukenmessen kon krijgen, ontschoot me prompt 'Nee' voor ook maar sprake was geweest van enige reflectie.
Dat is geen gebrek aan vertrouwen in Mariana's snijkunsten. Het is de vrees, dat iemand die bij dit 'feest' betrokken is, het mes wel ff zal scherpen, als het naar hun inzicht niet scherp genoeg is. En dan weet ik het wel. Het zal nog net geen slijpschijf zijn, die er dan langs gehaald wordt, maar veel schelen zal het ook niet. Nee, daar zijn die messen me teveel waard voor. Niet zozeer in centen maar des te meer emotioneel.
Bovendien heb ik mn morgen zelf voldoende te snijden en ws ook te hakken. En mocht het nodig zijn, kan ik altijd (incl. mes) een helpende hand toesteken bij het klein snijden van wat door de worstmachine heen moet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten