Gisteravond een krant gelezen uit maart 2019. Die heeft hier dus twee jaar ongelezen gelegen. Niet in de weg. Dat scheelt. En wat een genot om niet de hele tijd alles gerelateerd te zien aan het virus. Twee jaar en we leven in een andere wereld. Praktisch maakt het voor ons nog steeds niet zoveel uit. Boodschappen doen met mondkapje. Uit eten met beperkingen. Geen terrassen. Dan hebben we het wel zo ongeveer gehad.
De echte consequenties komen straks als de boel weer in beweging komt. Wat krijgen we dan? Test- en vaccinatiepaspoorten? Wat zijn we tegen die tijd aan vrijheden verloren? Wat zijn/gaan we vanzelfsprekend vinden wat we in 2019 nooit geaccepteerd zouden hebben?
Als het reizen geen beperkingen meer kent, ga je dan op weg alsof nooit wat aan de hand is geweest of krab je je eens achter de oren, als je de kriebels voelt opkomen? Ik heb zo het idee, dat mijn tuintje de komende jaren nog in betekenis zal toenemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten