Alles is weer wit. 3-4 cm, genoeg met wat er nog lag om het weer strak in een wit pak te laten uitzien. Niet zoveel puf vandaag. Veel verder dan de keuken op orde brengen ga ik niet komen. Wat hout klein hakken voor het roken moet nog wel. We zijn er nog niet van af van het varken. Zelfvoorziening is een tijdrovende bezigheid. Geen tijd voor de moderne flauwekul qua tijdsbesteding. Het is, dat we onze kleren niet zelf maken en ook pannen en zo uit de winkel trekken indien nodig, anders zou het leven dichtgetimmerd zijn van het opstaan tot aan het naar bed gaan. En dat laatste gaat dan à la Mariana gisteravond, die er al om zeven uur in lag. Geen tijd voor dommigheden, eenmaal per jaar feest tijdens de jaarmarkt.
En dan te bedenken, dat dat in mijn geval afgelopen is gedurende de generatie van mijn grootouders en dat hier nog de alledaagse werkelijkheid was voor Mariana's ouders en Mariana's generatie hier de omslag meemaakt.
Koffie met een druk op de knop. Geen bonen malen, met water opkoken, koe melken en genieten maar. Verwende nesten zijn we, daar drukt het verwerken van zo'n varken me met de neus op. Een beetje besef van nietigheid, nederigheid, blij zijn met wat je met eigen handen voor elkaar kunt krijgen ipv uit het koelschap van de super te trekken. Straks zo verder met de tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten