"Ik voel me niet lekker. Ik ga ff liggen" ... en dan sta je nooit meer op. Momenten als vanmiddag maken me niet enthousiast. Ik schiet er niet meer door in de stress. Probeer ze ook niet kost wat kost te omzeilen. Maar als het een litteken is, dan trekt en steekt het. Daar heb ik enige ervaring mee. Ook nu, nu ik tegen de verwachting in wel kon opstaan, spookt een hoop door mijn hoofd, waar ik van af hoopte te zijn. De fragiliteit van leven. Het tijdgebrek. De losse eindjes. Het opgaan in het niets. De zinloosheid van geploeter. En er is meer. Zijn het beren of bergen? Niet meer. Je loopt op oude blaren, die nooit echt geheeld zijn. Prettig is anders.
Geen zin in een glas wijn. Een teken aan de wand. Geen zin in koken. Me d'r gisteren ook al van af gemaakt. Die mauwe, lamlendige stemming is het meest vervelende aan de huidige situatie. Werkt ook bepaald niet in het voordeel van het afhandelen van slepende zaken. D'r gaat weer een dag of wat verloren. Gelukkig stond voor morgen Sibiu op het programma. Na een redelijke nacht moet dan kunnen. Mag wel mijn temperatuur meten en ev. een paar paracetamol achter mijn kiezen stoppen. Stom als ik ter plekke teruggewezen wordt vanwege koorts. Koorts is 1 op 1 gelijkgeschakeld met Covid. Volstrekte nonsens, maar dat geldt wel voor meer regels en voorschriften.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten