Opsluiten

 Mariana heeft vandaag een tijd getwijfeld, maar uiteindelijk een verjaardagsgroet naar de vrouw van de aannemer gestuurd. Bezoeken hebben we maar niet gevraagd, dat werd ons eind december met klem ontraden. Het dragen van een pruik deukt het ego blijkbaar dusdanig, dat ze zich, in zoverre we na kunnen gaan, volledig afsluit van/voor de buitenwereld.

 De zoon van de aannemer, haar ouders, misschien haar zus en haar beste vriendin .... Meer mensen zie ik niet langskomen in het piepkleine appartement, waar de twee al jaren leven. Hoeveel jaar kun je zoiets volhouden? Misschien is de vrg 'Of dit wel de goed aanpak is' beter in dit geval. Volgens mij wordt het steeds moeilijker om die stap terug onder de mensen te maken.

 En dan, gaat het goed komen of komt er een moment, dat ze moet beseffen, dat het einde haar snel zal komen halen? Dan zie je zo iemand na een jaar of 2, misschien 3 terug in de kist. Toch al niet de plek voor een mooie laatste indruk.

 Maar goed, het is haar keuze en we kunnen weinig meer dan die accepteren. Ik zou ook niet ineens het huis tot een zoete inval laten verworden met mensen, die je aankijken met blikken, waar je geen behoefte aan hebt. Zo volledig afsluiten zou ik me ook weer niet.

Probleem?

 Het lijf heeft weer iets nieuws bedacht, waar ik niet op zit te wachten. De afgelopen weken wilde het maar niet verdwijnen. Sterker nog, het rukte meer en meer op naar de voorgrond. Geen hypochonder-toestanden, gewoon feiten. Dus besloten er iets mee te moeten.

 

 Internet aangezwengeld. Rijtje symptomen ingeklopt en de mogelijkheden voorbij laten trekken. Voor ik er extern werk van ga maken eerst maar eens een paar zaken nalaten. Mogelijk iets met voedingssupplementen. Die gaan er dus ff allemaal uit. Eén voor één zou beter zijn, maar dat gaat me teveel tijd kosten. Dat kan straks ook nog als ik besluit om het gebruik niet volledig te stoppen.

 

 Het kan ook aan de leeftijd liggen. Dat wordt iets gecompliceerder. Dat houden we achter de hand voor later. Hetzelfde geldt voor de medicijnen, die ik standaard slik. Mocht ik daar iets mee willen, zal het in overleg met de medicijnmannen en -vrouwen moeten. Er is meer en natuurlijk de combinaties niet vergeten.

Maatwerk

 Gisterochtend enthousiast geconstateerd, dat mijn Edwin's weer passen. Nog niet echt lekker bij het sluiten van de knoop, maar hij kon dicht en ik vervolgens gewoon ademhalen. Dat is anders geweest. De kerstkilo's zijn er af en dus meer ook. Nu die laatste rest nog en dan heb ik een stuk of twintig broeken te gaan, voordat ik me in een winkel weer moet gaan buigen over de vrg, wat ik qua pasvorm nog acceptabel vind of wat zelfs met riem van mijn kont afzakt.

 In de loop van de dag en mn in avond het enthousiasme enigszins moeten temperen. De buikomvang neemt in de loop van de dag enige cm toe. Zat ik uiteindelijk nog met open boord achter de Pc. Het zou mensen het verkeerde idee kunnen geven. Voor mij is het die noodzakelijk steun in de rug om door de 70 heen te zakken. Heb nog zo'n 2-3 kilo te gaan. Dan passen de jeans ook in de avonduren.

Doven

 Enthousist beginnen en in de loop van de dag verzanden. Dat was de dag van gisteren. Zonde dat een gemiddeld verblijf op de top altijd zoveel korter is dan het geploeter om er te komen. Misschien had ik het wat langer kunnen rekken als de voorspelde weersomslag langer op zich had laten wachten. Misschien. Misschien ook niet. Van die dingen die je nooit zult weten.

 Het opruimen van het skelet van de kas verliep zonder problemen. De wind maakte het minder aangenaam dan het had kunnen zijn. Het is de tijd van het jaar, dat de wind mooie dagen weet te verpesten. Gaande het verwijderen van de vele schroeven was al te merken, dat de goede stemming het niet de hele dag zou gaan bolwerken.

 Tegen tweeën was de klus geklaard en pakte de stemming z'n biezen. Blijft een wonderlijk fenomeen zo'n omslag zonder aantoonbare oorzaak. Eerst was het het en vervolgens is het het niet meer. De rest van de middag met mijn ziel onder de arm lopen zoeken naar grip om de omslag weer te keren.

Knekelvelden

 6500 doden bij de bouw van de voetbalstadions voor het WK 2022 in Qatar?! Zou het werkelijk? En als het zo is, al is het maar bij benadering, zijn er dan nog landen die deelname aan het WK serieus overwegen? Maken ze zich bij het beachvolleybal druk over het feit, dat ze (mogelijk) niet in bikini mogen spelen. Daarbij zijn bij het fatsoeneren van de zandbak, waarin ze spelen, vast geen doden gevallen.

 Als ook maar in de verste verte een kern van waarheid zit in dat getal van 6500 doden onder de bouwvakkers uit landen als India, Bangladesh en de Filipijnen, moet iedereen persoonlijk en de vertegenwoordigende landen zich diep, diep schamen, als ze alleen al overwegen om aanwezig te zijn.

 Black Life schijnt te matteren. Daar gaat al een jaar een Formule 1 coureur bij iedere wedstrijd heel pontificaal voor door zijn knieën. Da's hypocriet mijnsinziens. De voetbalmiljonairs kunnen een waarachtig sein afgeven en gewoon weigeren om in de Qatarse bloedstadions te spelen. En laat niemand het wagen om te zeggen, dat die lui dan voor niks zijn gestorven!

Plaatsgebrek

 Klein fruit trekt steeds meer. Het is gisteren niet de eerste keer geweest, dat het me door het hoofd ging. Nadeel is, dat het met plantafstanden van een meter of meer een ruimtevreter is. Het zou geen probleem zijn, als de buren eindelijk eens werk van de verkoop zouden maken. Helaas wijst daar niets op.

 Daar is plek voor bosbessen, vlierbessen, aalbessen, kruisbessen, appelbessen en weet ik welke andere bessen nog meer. Grasmaaien, snoeien, plukken, klaar. Ooit was het idee om daar iets met pony's te doen. Mariana zal nog wel willen. Ik heb inmiddels zo mijn vrgtkns als ik zie, dat ze al het werk mbt beesten uitbesteed aan derden muv het zoeken naar kippeneieren. Dat vindt ze schijnbaar te leuk om iemand anders in de maag te splitsen. Ik had die beesten allang in een ren gezet met legplekken in het nachthok ipv iedere dag over strobalen te klimmen, onder gestapelde oude zooi te kruipen en de hooizolder te bezoeken.

 Mariana kan zich bij een eventuele uitbreiding van onze plek beter bij haar bloemenmanie houden. Dat doet ze heel aardig en met maar een hele kleine kans, dat het daarvoor benodigde werk ooit op mijn toch aardig volle bordje komt te liggen.

Plussen

 Het bruist en borrelt weer een beetje. Ik voelde het gisteravond al, maar dan moet je altijd ff de ochtend afwachten, die wil nog weleens anders uit de hoek komen. Maar nee, dus. Veelbelovende ontwikkelingen. Ontluikend enthousiasme. Ik zal me er niet blindelings op storten. Voor je het weet knak je iets in de knop voor het tot bloei weet te komen. Nee, koesteren ga ik het en dat uitgebreid. Het kan alweer voorbij zijn voor je het weet. Geen peil op te trekken tenslotte.

 De tuin trekt de kar en die trekt hard. Ik laat me gewillig meeslepen. Laat ik hopen dat van dit ene een hoop anders komt. Zo dadelijk eerst maar eens verder met het aan de kant schaffen van de afgebroken kas. Het weerbericht blijft nattigheid voorspellen voor de namiddag. Daarna zie ik verder. De vaatwasser loopt al. De koffie smaakt. Vooralsnog schijnt de zon. Moeilijk daar iets verkeerds van te brouwen.

Genot

 Hmmmmm. Rekken en strekken zijn terug van weggeweest. Heerlijk is dat toch èn je dan nog een keer omdraaien. Het laat een dag zo helemaal anders beginnen. Het geeft iets kwieks. Schrikken, maar wel prettig.

Diversiteit

 Opweg van Sibiu naar huis zakte de temperatuur van 20 naar 17 graden Celsius. Het tuindershart had heel even spijt van het stadse avontuurtje. In de ochtend ook ff getwijfeld maar uiteindelijk voor het uitstapje gekozen en samen genieten van het mooie weer. De tuin loopt niet weg en schroeven verwijderen kan ook bij minder dan 20º C. Het voorkomt zelfs de kans op een hoop gezweet. Moet dan wel droog blijven en dat lijkt voor morgen niet op te gaan.

 Helemaal tuinloos was de dag ook weer niet. Behalve Mariana's eeuwige zoektocht naar meer bloemen en mn rozen heb ik ook wat ingeslagen voor in de tuin. Ik ga het dit jaar met koolsoorten proberen en daarvoor witte kool (voor de zuurkool), boerenkool en spruitkoolzaad gekocht. Rode kool kon ik nergens vinden. Dat wordt rupsen plukken dit jaar. Ook een tweetal kruisbesplanten gekocht. De rooie versie. Aan de twee struiken van vorig jaar zat uiteindelijk maar één bes en of die nou geel of groen was, zou ik niet durven zeggen. Rood was die in elk geval niet.

 Ook ff aan aardappelen gedacht. Ze hadden ze zelfs liggen, maar dat weer vergeten. Net zoals kijken naar zaad voor rabarber. Ik geloof niet, dat de plantjes van vorig jaar de winter hebben overleefd. Is nog te vroeg om zeker te zijn, maar de verrotte artisjok geeft weinig hoop.

Nostalgisch

 Een dag uit de oude doos. Geen 8 mm film of een set polaroids uit een vergeelde schoenendoos. Gewoon een goed jaar na het laatste onbezorgde bezoek aan Sibiu. Met mondkapje, dat wel. Hoewel, itt tot vele anderen lieten wij het in de buitenlucht gewoon af. Winkel in, mondkapje op! Maar verder op bijna vergeten wijze van een haast zomers warme dag genoten.

 Na het noodzakelijke bezoek aan Hornbach (hondenvoer, kattenbakvulling èn natuurlijk de eerste planten voor Mariana) het oude centrum ingetogen. Na een partij ergerlijk gezeur bij Telekom over de verlenging van ons abonnement in een restaurant kunnen lunchen, waar we de afgelopen mndn al een paar keer voor een gesloten deur hebben gestaan. Beetje zonde dat dat in een kelder, een crama was. Prachtig oude boogconstructie maar dus niks geen voorjaarszon. De man in de bediening was blij ons te zien.

 Na afloop wat door het winkelgedeelte geslenterd. Kapje op, kapje af met twee jurken als resultaat. Het was ook echt lang geleden, langer dat het Covid-jaar, dat het tot zo'n aankoop was gekomen. Op de Piata Mare in de zon van een koffie genoten en ons samen verwonderd over de hoeveelheid mondkapjes-dragers. Mensen hebben blijkbaar het idee, dat dit een zinvol voorschrift is, zo in de buitenlucht en de afstand tot de gemiddelde passant ruim groter dan 2 meter.

 Een discussie met een agent zou ik niet aangegaan zijn, maar dienders zijn we niet tegengekomen. Het is bullshit en meer kun je er niet van maken. We hebben er onze dag niet door laten bederven. Zou het wennen?

Wegwezen

  We gaan deze prachtige dag stukslaan in Sibiu. Is alweer te lang geleden. Misschien zelfs een terrasje pakken. Hapje eten. Wat meer en ook minder noodzakelijke voorraadaanvullingen inslaan en ergens aan het eind van de middag weer opgefrist en bijgetankt terugkeren in dorpse sferen. Ik ben bijna zo enthousiast als de dames tweemaal per dag zijn bij het vooruitzicht het terrein voor enige tijd te kunnen verlaten.

Noodzakelijkheden?

"If you have a garden and a library you have everything you need."

 

  Schijnt van Cicero te zijn. Hij zal 'm origineel wel niet in het Engels hebben geformuleerd. De man had schijnbaar personeel voor al die andere zaken in zijn leven als bijv. koken en schoonmaken. Maar als je het ziet als activiteiten om je tijd door te komen, dan kom hij een aardig end in de goede richting. De tuin voor de zomer & Co en de bibliotheek voor de winteravonden.

Achterbaks

 Vandaag ergens gelezen, weet niet meer waar, dat de Britten zo vol van vertrouwen over het vaccineren zijn, dat ze enthousiast begonnen zijn met het boeken van hun zomervakantie. Ik snap mensen niet die onder de huidige omstandigheden het extra risico wensen te nemen om een paar uur hutje-mutje in een ciculair geventileerde ruimte te zitten met een mondkapje als doekje voor het bloeden. Dat om op de plek van aankomst alsnog aan allerlei verplichtingen en beperkingen onderworpen te zijn en mogelijkerwijs bij terugkeer aan een quarantaine periode zijn overgeleverd. En dat zou aanstaande zomer allemaal geen probleem meer zijn? Ik geloof er niks van.

 Ondertussen is de EU bezig om een verplicht vaccinatiepaspoort te regelen onder het mom van 'meer democratie, meer solidariteit en (natuurlijk!!) meer Europa'. Daarmee is de vrijwilligheid van het vaccineren dus definitief bullshit. Eerst alleen voor het reizen, maar men houdt al een paar slagen om de arm voor extra's en dan mag je hopen dat het bij festival- of concertbezoek blijft. Met een beetje pech sta je dan ieder jaar in de rij en de overheid gaat dat vast niet altijd lopen betalen.

 Vaccinatieboekjes bestaan er allang oa voor zeelui en mensen die het belangrijk vinden om naar iedere uithoek van de wereld te kunnen reizen, maar die zijn niet centraal Europees geregistreerd èn niet aan je paspoort gekoppeld, waar men nu blijkbaar wel aan zit te denken. Dat is niet goed. Dat klopt niet. Wat met de ene smoes wordt ingesteld blijkt later altijd weer ook best nuttig voor andere zaken. Het systeem is er tenslotte en waarom zou je er geen gebruik van maken??

 Ik ben niet vierkant tegen. Ik wil eerst wel de kat uit de boom kijken. Die indirecte plicht je te vaccineren zat er vanaf het begin al aan te komen, maar aub op een manier die niet nog meer persoonlijke vrijheden op de tocht zet. Dus absoluut geen centrale registratie. En als het bijhouden een jaarlijks terugkerende verplichting wordt, heb ik eerder meer dan minder bedenkingen.

 Update: 26-02, een commentaar op GS: "Als je het simpel houdt is het een stempeltje in je vaccinatieboekje, redelijk normaal als je reist. ECHTER, het moet iets digitaals worden waarbij uiteraard weer van alles geregistreerd en vastgelegd gaat worden. Doodeng." Ben dus niet de enige die mn met de wijze van registratie problemen heeft.

Doorduwen

 Zien dat ik vanavond iets met de bedachte bestellingen doe of het anders maar ff laat zitten. Dit is zo'n actie die verzandt door een gebrek aan doortastend knopen hakken. Teveel mogelijkheden. Teveel willen. Te vage noodzaken. Het is als de recyclecontainer, die eenmaal in de twee weken op woensdagmorgen aan de straat moet worden gezet. Als die vol is geen probleem. Is de vulling krap an pas op de helft, dan is het woensdagochtend de vrg of ruim voor achten het bed verlaten om die container aan de straat te zetten opweegt tegen het risico, dat de komende twee weken meer recyclebare zooi bij elkaar komt dan in de voorafgaande twee weken. Draai ik me nog een keer om of neem ik het zekere voor het onzekere? Luxe problemen. Je zult er maar de tijd voor hebben.

Startproblemen

 Conditie, conditie, conditie. Als dat na iedere winter zo doorgaat, ga ik voor 2030 kruipend de tuin in na de winter. Mocht ik dan nog aan deze zijde vertoeven. Tjeeee, de eerste minuten leek het wel alsof ik net terug kwam van mijn eeuwfeestje en een fles champagne teveel had genuttigd. Dan schieten direct apocalyptische scenario's door mijn hoofd. Gelukkig  werkt mijn harde schijf nog. Dit is niks nieuws. Dit heeft jaarlijks terugkerende trekjes.

 

 Wordt weer tijd voor uitgebreidere hondenrondes. Meer licht. Langere dagen. Meer tijd. Ik kan om acht uur 's ochtends al een uur lopen achter mijn kiezen hebben ipv pas onder het dekbed vandaan kruipen. Zo zijn er meer plannen. Het is afwachten wat er deze zomer -in de ruimste betekenis van het woord- van terecht zal komen.

Décapité

 De eerste nawinterse klus geklaard. Het eerste luie zweet in de benen gebracht met het demonteren van de geïmproviseerde kas. Prettig als zo'n constructie met schroeven in elkaar is gezet en niet gespijkerd. Als je iets maakt 'voor de eeuwigheid' kun je volgens mij nog steeds beter spijkeren, maar mocht al bij het assembleren duidelijk zijn, dat het ooit weer uit elkaar moet, dan verdienen schroeven echt de voorkeur.

 Plastic buitenkant netjes opgevouwen en het houten geraamte met beleid uit elkaar geschroefd. Scheelt natuurlijk, dat dat niet meer met het handje hoeft. Toch werkt het niet altijd netjes met die kruiskop of inmiddels met torx of zeskant inkeping in de kop. Ik hou het vnl bij de PZ's. Je hoeft niet met iedere zg verbetering met te doen. Bovendien is de ouderwetse versie met zaagsnede qua vorm voor de afwerking vaak gewoon netter.

 Het ding ligt nu in onderdelen op de plek waar over een paar dagen hopelijk een schoon en omgespit perceeltje zal liggen te pronken. Klaar voor de uien, wortels en spinazie.

Uitzondering

 Weinig te vertellen. Innerlijke rust betekent niet in de laatste plaats, dat de heisa tussen de oren een stuk minder is. Gewoon maar aan de slag. Dat 'gewoon' dan wel tussen aanhalingstkns, want daar is weinig gewoons aan. Mijn neus buiten de deur steken anders dan om de honden uit te laten. De tuin op me laten inwerken. Een beetje door het desolate heen een beeld vormen van hoe het er dit seizoen uit gaat zien. De laatste vier (zes met de kas erbij) braakliggende perceeltjes omwerken en het laatste sloophout uitselecteren. En natuurlijk leidt het ene klusje tot het andere etc. Het domino-effect dat door de winter een halt toe geroepen is.

 Vreemd genoeg voel ik geen weerstand bij het idee om aan de slag te gaan in de tuin. Integendeel zelfs. Ook het feit, dat niet allles al helder en duidelijk is, werkt niet belemmerend. Da's toch een hemelsbreed verschil met een hoop andere activiteiten. Nu kent ook het werk in de tuin activiteiten, waar ik tegen aan hik, maar zo 'im Großen und Ganze' heb ik er wel zin in.

Omslag?

 Prachtige dag. Innerlijk tot rust. Min of meer bezig. Ergste moeheid verdwenen. Kortom we zijn weer zover, dat er iets mis kan/zal gaan. Maar niet op gaan zitten wachten, we zien het wel komen cq gebeuren. De mnd loopt op z'n end aan en als je me nou vrgt, wat ik gedaan heb, dan schiet natuurlijk het varken naar voren maar wordt verder door niks gevolgd. Tijd om in de benen te komen. Tijd om het seizoen te wisselen.

 Zag gisteren, dat ik nog het een en ander aan werk heb te verrichten, voordat ik de uien kan poten. De uienplek voor dit seizoen is het perceel waar de geïmproviseerde kas staat. Die moet dus weg. Met het oog op de nwe kas me wel al een paar keer afgevraagd of ik van het oudje een mobiele versie ga maken. Zo ja, dan zal dat niet direct dit seizoen het geval zijn. Dan moet het geheel dusdanig aangepast worden, dat het eenvoudig in elkaar te zetten en uit elkaar te halen is ivm de regelmatige, jaarlijkse verplaatsing. Voor nu is demonteren en verwijderen voldoende. Mooie dag daarvoor.

Doodzonde

 Vandaag het bad gedaan wat gisteren had moeten gebeuren. Het is geen kwestie van een vaste dag of zo maar er is een moment, waarop je gewoon vanuit bad in bed moet stappen. Doe je dat niet als het bed net schoon overtrokken is, dan doe je jezelf dik te kort. Gisteren dus. Volgens mij de eerste keer in mijn leven. Wel gewassen maar niet gebadderd. Relatief schoon maar met een intens vies gevoel op het moment van het besef. Had ik een slaapbank gehad, was ik daar op ga liggen, denk ik.

 Hoewel hèt moment dus gemist is, vandaag alsnog dat bad genomen. Het effect zal straks iets minder zijn. Desondanks hoop ik er wel nog iets van te voelen. Die weldaad om met een schoongeborsteld lijf tussen een onbeslapen hoeslaken en een frisse overtrek te schuiven. Je zou er het liefst de hele nacht voor wakker blijven om ervan te kunnen genieten.

 Snap nog steeds niet hoe het heeft kunnen gebeuren. Deels natuurlijk omdat ik het bed niet zelf verschoond heb. Daarvoor wist ik wel, dat het zou gebeuren en dan toch ... er pas weer aan denken, als je in het donker het dekbed terugslaat en voelt hoe kreukvrij het nog is. Ik had wel kunnen janken. Nu overdrijf ik.

Voeding

 Net de inmiddels gerookte en een weekje gedroogde worst verdeeld in porties en in de diepvries gelegd 25 stuks. Als ik alles reken excl. ham, spek en een paar gerookte botten met vlees om soep te trekken dan zit ik, denk ik, tegen de 100 2-persoonsporties aan van het geslachte varken. Net als de worst niet alles als onderdeel voor een warme maaltijd. Maar gegeven het feit dat we zelden tweemaal per dag vlees eten, mag je die omzetten naar dagen. Eenmaal per week op het menu, ergo voorraad voor twee jaar.

 

 Nu niet vergeten om orde, toegankelijke orde in de diepvries te scheppen anders wordt het in de loop van de mndn de welbekende grabbelton, als je iets moet hebben. We hebben met dat varken een aardige prestatie geleverd. Zijn nog bezig. Toch ben ik mijn dubbelheid in deze niet geheel kwijtgeraakt. Het dwingt simpelweg tot een andere benadering van het koken.

 

 Hetzelfde gold in feit ook voor al het ingemaakte spul mn het zoetzuur-deel. Al is daar tot op heden weinig sprake van verandering. Mariana heeft me vandaag bevestigd, dat ze vroeger, en dat is geen decennia geleden in de wintermndn zelden of nooit verse groenten aten. Wortels, wortelpeterselie, uien, selderieknol en aardappelen werden wel bewaard, maar nooit genoeg voor een hele winter muv de aardappelen en uien. De rest kwam dus uit de potten. Augurken, paprika en dan mn de gogosar en groene tomaten. En witte kool uit het gistingsvat. Geen overweldigende keus dus.

 De maaltijden bestonden dan uit vlees (varken of op zondag kip), aardappelen of mamaliga (maisbrei) en het zoetzuur uit de pot. Of ik ooit zover kom? Met wat meer variatie en zeker niet voor zeven dagen per week, zou het moeten lukken. De diepvriezer biedt hier aanvullend perspectief.

Uitzicht

 Over 'oude' zaken gesproken ... Ook de dood is zijn glans goeddeels verloren, als je daar in dit kader over kunt spreken. Is z'n voorgrondplekje al een tijdje kwijt en ik ben daar niet rouwig om. Verdwenen zijn de gedachten niet. Mn op momenten als ik iets plan, ongeacht of dat op (zeer) korte of lange termijn is, dan schiet het nog steeds met regelmaat door mijn hoofd "... als ik er dan nog ben." Het is minder benauwend maar daarom niet minder ongewenst.

 D'r is nog steeds die druk om dingen 'Af' te kunnen maken. De kas, de tuinkamer, het knutselhok, het gastenhuis, etc. Maar ja, wat heb je aan een afgerond leven, als je niet de tijd krijgt om ervan te kunnen genieten maar dood bij neervalt?

Drama

 Vannacht in een romantische bui geweest. Details zijn alweer verwaterd maar het ging om mij en een vrouw. Een vrouw waarvan het beeld niet duidelijk werd, maar blank (mag dat nog?) en met lange haren. Op het moment, dat we elkaar leren kennen maakt de vrouw direct duidelijk, dat er geen valse hoop gecreëerd moet worden, ze heeft al iemand. Desondanks blijkt het wel snel raak èn dat van twee kanten. Dat suddert zo wat door en uiteindelijk neem ik afscheid met de woorden "It is better to stop then to go on hurting each other".

 Engels in mijn dromen. Drama kan me niet ontzegd worden. Door het voorgaande verhaal heen stak een 'van 't Hek'-typetje continu de draak met alles wat naar het romantische neigde. Uiteindelijk verdween hij met een veelzeggende blik in de ogen en een oude uitlaat onder zijn arm in een gloednieuwe auto.

 Zo'n nacht waar geen touw aan vast te knopen is. Maar alles beter dan het gehallucineer van ooit. Weer een tijdje geleden. Zie af en toe nog wel dingen die niet kunnen, maar raak er niet meer van onder de indruk. Alles went. Blijkt maar weer.

Geconserveerd

 Net, bij het inschenken van een slaapmutsje, een helder moment en de diepvriezertjes in de keuken opengetrokken. Kipfilet, tuinbonen en iets onbestemds, iets soepigs of sauzerigs uitgelegd. Hoewel er tegenwoordig in die keukendingetjes minder in- dan uitgaat, zit er nog spul van twee jaar geleden in. Dat betreft mn groenten uit de tuin. Verder een berg spek, kaas (of wat daar hier voor door moet gaan) en de nodige diversen. Eigenlijk zou er alleen bouillon in moeten staan en wat spul dat straks om de zoveel tijd van beneden naar boven wordt gehaald. Dat is het ideaalplaatje wat nog ver van de praktijk staat.

 Hetzelfde geldt voor de potten en flessen. Hoewel we afgelopen mndn met regelmaat op onze inmaakvoorraad zijn teruggevallen, zijn er nog geen serieuze gaten gevallen. Het enige waar we doorheen zijn is het vlierbessensap. Dat waren toch 6 liter. Wat anders is dan bij onze dorpsgenoten, denk ik, is het feit, dat wij in de wintermndn nog relatief veel vers spul eten en als het uit de pot komt, het zoetzuur niet mijn eerste keuze is. We hebben gewoon teveel op azijn gezet. Daarvoor eten we te weinig vleeswaren. Iets wat nu trouwens wel zal gaan veranderen.

 Misschien past dat zoetzuur wel bij meer gerechten. Zal het eens aan Mariana vrgn. Die kookt dan weliswaar niet, maar is meer met bereidingswijzen en mn de traditionele bezig dan ik.

Detox?

 De dag is alweer bijna voorbij. Het gaat niet verkeerd. Krijg weer zin in het een en ander. Vanavond ipv in het oude nieuws in 9gag.com gedoken. Dat doe ik de laatste tijd met enige regelmaat mn op het eind van de avond. Die website heeft iets, wat ik maar moeilijk kan benoemen. Hoewel ik inmiddels rustig kan stellen, dat ik meer dan 90% van de inhoud ken, waar je in een uurtje doorheen kunt scrollen, kijk ik er iedere keer weer naar zonder me te vervelen.

 Het is een mix van grappen, onzin, historische personen en/of momenten, gif's, (pseudo)wijsheden, persoonlijke noten en meer. Het meeste scroll ik voorbij, omdat ik het al ken en/of oninteressant vind. Af en toe zit er iets nieuws (of ouds?) tussen of bekijk ik iets, waar ik tot dan toe langs heen ben gegaan.

 Die website heeft een drainerende werking. Onrust verdwijnt. Zelfs de drive om te bloggen vervlakt. Het is, alsof ik van een stop ben voorzien en die eruit wordt getrokken. En als ik me tot de afdeling 'Animals' beperkt met foto's en video's van vnl honden en (jonge) katten, dan vergeet ik zelfs de tijd. Ik hou er nooit mee op omdat ik het zat ben, maar altijd in een oprisping van verstandig zijn.

Opwaarts

 D'r komt weer wat leven in de brouwerij. In bergen verzetten heb ik nog geen zin, maar dat hoeft ook niet. Vanmiddag een beetje aanrommelen en dan stort me vanavond met overgave op de oude kranten. Vooralsnog geen siësta neigingen.

Breuklijn

 Gisteravond een krant gelezen uit maart 2019. Die heeft hier dus twee jaar ongelezen gelegen. Niet in de weg. Dat scheelt. En wat een genot om niet de hele tijd alles gerelateerd te zien aan het virus. Twee jaar en we leven in een andere wereld. Praktisch maakt het voor ons nog steeds niet zoveel uit. Boodschappen doen met mondkapje. Uit eten met beperkingen. Geen terrassen. Dan hebben we het wel zo ongeveer gehad.

 De echte consequenties komen straks als de boel weer in beweging komt. Wat krijgen we dan? Test- en vaccinatiepaspoorten? Wat zijn we tegen die tijd aan vrijheden verloren? Wat zijn/gaan we vanzelfsprekend vinden wat we in 2019 nooit geaccepteerd zouden hebben? 

 Als het reizen geen beperkingen meer kent, ga je dan op weg alsof nooit wat aan de hand is geweest of krab je je eens achter de oren, als je de kriebels voelt opkomen? Ik heb zo het idee, dat mijn tuintje de komende jaren nog in betekenis zal toenemen.

Blèèèk

 Kraak noch smaak. Het mag beter. Stemming en weer lijken vaak gelijk op te gaan. Dat is vandaag niet het geval. Prachtig weer buiten. Je ruikt het voorjaar. Zelf ben ik meer toe aan een winterslaap. Dat wordt weer een dagje in het nekvel grijpen. Bezig blijven. Dingen doen. Alleen het idee al ...

Wegruimen

 Een herstart voor vandaag. Zien dat we iets voor elkaar krijgen gebokst. De moraal is het belangrijkste in dit verhaal. Een deel van de afwas lijkt me een start met de minste problemen en het grootste effect. Vreemd genoeg is maar één van de dames in het dagelijkse leefgedeelte van het huis. De andere twee zijn na de wandeling van vanochtend in de tuinkamer blijven hangen. Scheelt mogelijke irritatie. Nu kan maar eentje voor mijn voeten lopen bij de afwas.

 Wat glazen, borden, bestek. Geen grootste zaken. De laatste paar overgrote pannen wachten nog maar ff. Vooral ruimte maken rondom gootsteen en koffiemachine. Misschien ook iets met de overdaad aan kruiden die Mariana voor de slacht had kocht en vervolgens maar zeer deels heeft gebruikt. Een paar keer gevraagd of ze niet veel te veel aan het inslaan was. Neuuuuh! Nu mag ik zien, waar ik het spul weggestopt krijg. De meeste kruidenpotjes zijn goed gevuld en plek voor reserveopslag heb ik niet voorzien.

 Een volgende sta-in-de-weg zijn de 10 potten met worstvulling. Geen idee waar ik die tussen kan frommelen. Dan nog de lege, schone potten ..... alles bij elkaar neemt het een goed deel van het aanrecht in beslag. Het vereist een overwinning op mezelf. Ook in optimale conditie niet mijn favoriete bezigheid.

Webshoppen

 De selectie van de benodigheden voor het wijnmaken of om het proces wat makkelijker hanteerbaar te maken, wil niet echt lukken. Punt is, dat ik in feite niet zoveel echt nodig heb en dat probeer aan te vullen met minder noodzakelijke extra's (kaasmaakspullen) om de verzendkosten een beetje acceptabel te maken. Dan loop je tegen dingen aan als flessenreinigers, die ik zou willen hebben, worden door de betreffende webshop enkel in de Benelux en Frankrijk verzonden.

 Een andere vastloper is de poging om alles bij één webshop geregeld te krijgen. Daarbij is de vrg prominent of het gekozene nu ècht noodzakelijk is of niet. Zo is er meer en na een paar uur is het in mijn hoofd zo'n warboel, dat ik er niet meer uitkom. Ik neig inmiddels naar een Poolse webshop. Erg uitgebreid en levering door heel Europa, zonder dat het voelt, alsof je het vel over de oren wordt getrokken. Wel eerst een paar vrgn. Een mooie gelegenheid om te zien hoe service-gericht ze zijn.

Herbegin

 Iets meer boodschap aan het leven, maar nog niet de neiging het te omarmen. Had vannacht erger verwacht. Alle tekenen stonden gisteren tenslotte vol in het rood. Maar niks .... tot ik terug kwam met de honden. Bingo! Raak! Ik ga het er verder niet (meer) over hebben. Het is hetzelfde gezeur. Weer teruggeworpen terwijl we net weer op het oude vertrouwde niveau waren aangekomen. Het maakt het leven niet makkelijker. Gelukkig loopt het leven al niet over van makkelijk zijn, dat dempt de klap. Rest is voorbehouden aan Evernote.

 Evernote met z'n wolk, die ik nog niet zolang geleden leeg trok als het aantal aantekeningen over de paar honderd ging. Ik zit inmiddels over de 1000. Inhalen is afzien. Niet dat bijhouden altijd van een leien dakje gaat. Ik loop op zoveel terreinen achter, dat mij soms het idee van een 'reset' bekruipt. Alles gewoon weg en met een schone lei beginnen om binnen niet al te lange tijd ws weer in dezelfde situatie te zitten. De laatste overtuiging houdt me er van af.

 Zien wat ik vandaag paraat weet te maken. Alles is meegenomen. Beetje rommelen en ruimen. Papieren. Serviesgoed. Glaswerk. Uiteindelijk zal ik wel op bed belanden. Daar heb ik vrede mee.

Uitschakelen

 Zò. Ben er bij gaan liggen. De wereld een paar uur mijn aanwezigheid bespaard. Duf wakker maar iets fitter. Je zou het als 'energieker' kunnen duiden. Nog maar een klein deel van de dag te gaan. Dat scheelt. De blik is op morgen gericht. Het kan beter gaan en het kan helemaal de verkeerde kant op gaan. Spannend? Niet het spannend waar ik op zit te wachten.

 In feite zou ik mezelf en de wereld een plezier moeten doen en terug in bed kruipen. Vind, dat ik dat de dames niet kan aandoen, die tegen middernacht nog ff hun blaas willen legen. Ledigheid vullen. Ik ga het nieteens proberen. Ik ga wat in het niets staren, naar een uitgeschakeld (straks) Pc-scherm, mijn ademhaling controleren en de gedachtenwereld tot stilstand laten komen.

Herkenbaar

 Ik ben niet zo van het herkennen maar soms valt me iets in die categorie wel op. Zoals bijv. onderstaande formulering:

"Don't invite me anywhere last minute I enjoy doing nothing so I nee to know ahead of time if my plan to do nothing needs to be changed."

Answer: "This is legit and people don't realize it."

 Waarbij ipv 'nothing' zo ongeveer alles wat denkbaar is, ingevuld kan worden, als het aan mij ligt. Als ik bezig ben, wens ik niet gestoord te worden en al helemaal niet weggeroepen, tenzij voor een potentieel dodelijke urgentie. Dan strijk ik over mijn hart.

Vertraagd

 Een dagbegin in slowmotion. Alles moet overdacht, aangemoedigd en in herhaling uitgevoerd worden voordat het resultaat geeft. Rechterbeen, reeeeeeeeeechterbeen uit bed. Ja, uit bed. Kom op. Allez! En daar plof ik weer in de kussens. Het was net half acht. Nu is het bijna negen uur. Kom op. Uit bed! Beweging. Een slak is sneller.

 Na dringen, duwen en trekken zak ik aangekleed neer op de rand van het bad. Dat was de energie voor vandaag. Mijn ogen vallen dicht. Terug in bed is wat ik wil. Overal vandaan schraap ik schilfers energie bijeen voor het verlaten van de badrand. Zou het reiken voor het openen van de badkamerdeur? Ergens ver weg hoor ik de honden. Ga ik op bed of ga ik verder met de aanloop naar de dag?

 De honden hebben oog noch begrip voor mijn traagheid. Ze springen tegen me op, bijten in mijn hielen of lopen met z'n vieren voor mijn voeten. Langzaam maar onmiskenbaar haal ik de slak in. Hijs me in de buitenbepakking en gooi de deur open. Honden op de binnenplaats. Ff rust. Nog steeds niet uit de invloedssfeer van het bed.

 De meters naar de tuinkamer leg ik af met het gevoel tegen een muur aan te leunen. Het vuur in de terracotta vertoon net zo weinig leven, als ik in mezelf voel. De dames in hun harnas gehesen, lijnen mee, poort open, weg stuiven ze en ik volg in bijkans bedwelmende vertraging op grote afstand hun overdaad aan energie. Je zou er een beetje van moeten kunnen aftappen.

 Goed driekwartier later aan de koffie en maar één wens: terug onder het dekbed. Wat een dag. En dan is dit nog maar het begin. Misschien maar niks meer van proberen te maken? Zou trouwens niet weten waar ik de daarvoor benodigde energie vandaan zou moeten halen.

Opdrogen

 De ham is bijgesneden en het overtollige zout er vanaf geborsteld. Spannend is misschien teveel gezegd, maar ik ben erg benieuwd naar het verloop van het droogproces. Nu twee weken goed koel liggen en het zout verder laten intrekken. Misschien moet ik de ham met de achterkant met spek en huid gewoon nog op een laag zout leggen. De hammen zoals die industriëel cq en masse worden verwerkt komen niet van varkens met zulk een dikke speklaag. Iets zegt me, dat het zout niet ver genoeg kan doordringen. Ook maar een nachtje tegen aan gooien. Ik gun het de goegemeente niet, dat ze gelijk krijgt en het mis gaat.

Inslaan

 Loop vast in het bestellen. Nederland, Polen of Roemenië? Als nou alles op één plek te krijgen was, zou dat de keuze al een stuk makkelijker maken. Zeker als die ook naar Roemenië levert, wat niet altijd het geval is. Tegenwoordig check ik dat eerst, voordat ik me aan het aanbod verlekker. De vrg is ook hoe ver wil ik me in het produktieproces verdiepen? Wat wil ik allemaal kunnen meten? Welke extra activiteiten zie ik me doen? Wat heb ik ècht nodig en wat is meer voor de leuk?

 

 Weet ik wel wat ik wil? Of wil ik teveel? Meer dan waar momenteel in alle redelijkheid ruimte voor is en heeft iets in mij door dat niet alles zin maakt? Ik wil bijv. al een kleine eeuwigheid iets met kaas maken. De kaas zoals we die in Nederland kennen, niet wat daar hier voor door moet gaan. Ze kennen wel iets wat in de richting komt, maar dat is zoeken. De laatste verheugende aanschaf was op de kerstmarkt van 2019. Heuse belegen Gouda. Helaas was er dit jaar geen kerstmarkt en heb ik tot op heden niet uit kunnen vinden of die lui een winkel ergens hebben of alleen op markten staan.

 Ik wil dan vooruit, doen, iets nws en onderschat ws het benodigde werk. Maar eerst natuurlijk de spullen. Wel om te gebruiken en niet ergens in een hoekje van een kast te laten verpieteren. Ik geeft het een nachtje, denk ik, dat doet vaak wonderen.

Afkerig

 En weer sneeuwt het. De winter weet niet van ophouden. Weekeinde. Moe. Ergens iets misgegaan in de settings. Nog maar een koffie dan? Moet iets met de ham vandaag en natuurlijk met wat slepend spul. Denk dat dat wel gaat lukken. D'r zal wel wat doorbijten bij komen kijken, maar ik denk, dat ik dat inmiddels wel aan kan.

 Vroeg me gisteravond af waarom het allemaal weer zo hangerig gaat. Maar dat zit 'm natuurlijk in al het geschakel van het ogenblik. Nog steeds niet mijn sterkste kant. De mens vergeet snel. Moet wel zeggen, dat het minder stroef gaat dan het nog niet zo lang geleden deed. Stramienen. Sjablonen. Ritmes. Regelmatigheden, saai maar Oooooo zo makkelijk.

 Het is weer of nog steeds zo ver, dat bezig zijn belangrijker is dan de hoeveelheid werk die verzet wordt. Stoepje vegen .... Al gedaan vanochtend. Burgerplicht. Moet tenslotte sneeuwvrij zijn. De ham en de grote pannen. De invulling voor vandaag. En nee, die kleine, vervelende, irritant slepende klusjes verlies ik niet uit het oog.

Wegstrepen

 Nog niet waar ik zijn wil, maar al de nodige klusjes geklaard zonder zoveel aversie verzameld te hebben, dat het eindstation al bereikt is. Er zijn nog voldoende Post-it's te gaan om een deel van de avond te vullen. Natuurlijk ondertussen alweer andere dingen gedaan. Je moet het tenslotte leuk proberen te houden of op z'n minst verteerbaar. Mocht het na de maaltijd niet meer willen, zie ik morgen weer. 

 

 Nog geen idee voor de avond. Weg in de truck? Al gedaan vandaag. Iets met klussen? Zou niet weten, wat ik me daar bij moet voorstellen. Een krant? Dat zou wel eens een idee kunnen zijn. Je weet nooit wat je tegenkomt. Dat heeft soms wel wat, naast het lezen van Duits in z'n algemeenheid. Het ding weer voor een jaar betaald. Volgens mij is het spul 30% duurder geworden in de vier jaar, dat ik erop geabonneerd ben. Ze moeten zo niet doorgaan. Dat lees ik er niet aan af. Dan duik ik wel weer de boeken in, al is dat niet geheel vergelijkbaar. Moet dan wel eerst de rust voor een boek zijn te vinden.

Aanvallen!

 Uitstel, ik ben er een kei in, maar geen afstel. Dat laatste heb ik tenslotte maar zelden in de hand. Het gaat kortom beginnen. Paar uurtjes werk en het ergste leed is geleden, de lei voor het grootste deel schoon en het verhaal kan van voren af aan herbeginnen. Maar ik loop alweer voor de fanfare uit. Het begin moet nog worden gemaakt. De kop moet er nog af. Eerst een stel betalingen, dan enkele bestellingen en dan het geregel. Erg, erger, het ergst.

Dwingend

 Alles oogt naar een mooie dag. Een dag waarop ik me hoop te kunnen aanzetten tot een hoop van die kleine k*tklusjes, die ik oa dank het geëmmer van een week of twee, drie geleden weer voor me uit aan het schuiven ben. Een dag met ouderwets verleidingswerk naar mezelf toe. Masseren. Overtuigen. Dwingen. Dreigen. En ongetwijfeld ergens stranden, als het maar niet te vroeg is.

 De neiging om het aanpakken uit te stellen golft direct op uit alle richtingen. Maakt me niet zoveel uit. Het doel is duidelijk en het moeten haast pijnlijk dwingend. 'Niet vandaag' is geen optie meer.

Terugkeer

 Voor mijn gevoel alweer weken geleden maar het is goed 10 dagen, dat ik met opkrabbelen bezig ben en gisteren was het voor het eerst, dat ik van een normale dag kon spreken qua energieverbruik. De mens weet ellende in wonderlijk korte tijd weg te werken. Het gedoe met de slacht zal niet in het voordeel hebben gewerkt, maar doorslaggevende in de tegenwerking zal het ook niet zijn geweest. Kortom we zijn weer waar we willen zijn .... met alle risico's vandien.

Iberia

 Nog een stuk rit en dan hou ik het voor gezien vandaag. Denk ik. Is altijd weer ff afwachten hoe de avond zich ontwikkelt. SCS had voor vanavond grootst een 'stream' aangekondigd van een rij-impressie door de nwe uitbreiding voor ETS2. Wel ff gekeken, maar al snel afgehaakt. Zitten twee types een beetje tegen elkaar aan te neuzelen, terwijl eentje ondertussen een vrachtwagen met lege aanhanger over de (snel-)wegen stuurt.

 

 Snap niet dat mensen steeds weer moeten lullen, zelfs als ze in hun eentje een video presenteren. Kop of koppen in beeld en liefst nog een bewegend berichtenscherm in een hoek. Kop en verdere zooi graag weg en laat de beelden voor zich spreken. Nou, die beelden hadden me ook weinig te vertellen. Als het goed is, zou ik nu een voorproefje gehad moeten hebben van het nwe lichtsysteem. Duidelijk niet aan mij besteed. Mocht er al een verschil zichtbaar zijn, dan springt het niet in het/mijn oog.

 Een weinig stimulerende reactie. Ik hou 'm dan ook voor mezelf. Dit itt tot een hoop andere volgers van de stream, waarvan een groot deel alleen maar zat te zeuren om nwe andere zaken als een realistischer motorgeluid. Als programma-ontwerper en mn het update-team moet je een aardige dikke huid hebben aangekweekt, als het normaal, dat dit iedere keer weer over je uitgeschud wordt. Doe mij gewoon die uitbreiding van de kaart maar.... en rap een beetje (grapje!)

Bemoeizucht?

 Een meter of 8, 9 worst (minstens) van 24 naar 13 verplaatst. Mariana heeft het spul vandaag gerookt. Waarbij zich weer twee oudere mannen met hun wijsheden opdrongen. Eentje vond het op een gegeven moment wel genoeg gerookt en de ander vond dat het roken nog wel ff door kon gaan. Staan je dan, als je je afhankelijk maakt van derden. Uiteindelijk hechtte Mariana meer waarde aan het eerste advies dan aan nummer twee, omdat die laatste op dat moment al aardig in de olie was.

 

 Nog een dag of wat laten drogen cq rusten en dan kan ook dit weer per portie of per meter, dat moet ik nog ff bezien, in de diepvries. Ook weer een paar gewoon ophangen en aan de lucht verder laten indrogen. Zien hoe salami-achtig het wordt en wat het verschil tussen gerookt en niet gerookt zal zijn afgezien van de smaak.

 

 Wat je allemaal van plan bent, kun je hier beter niet rond bazuinen. Alles wat buiten het kader van de dorpse standaardverwerking valt, wordt je van alle kanten afgeraden. Het halve dorp bemoeit zich momenteel tegen mijn poging aan om een achterham te laten drogen. Behalve het injecteren met pekelwater is de algemene tendens, dat ik het stuk beter in kleinere delen kan snijden, omdat het anders binnenin niet goed zal gaan.

 

 Je mag blijkbaar niks uitproberen. Ik ben niet blind voor de risico's, maar aangezien hier niemand ervaring heeft met de manier waarop ik het zou willen doen, kan ik niet anders dan pionieren. Daar denkt men dus heeeeeel anders over. Men doet hier de dingen, zoals ze altijd al zijn gedaan. Het verklaart de weinig fantasierijke keuken, de hang naar tradities, het dansen in kringetjes, etc, etc.

Keukenbestaan

 De laatste loodjes doen hun naam eer aan. Afzien kan ik het niet noemen, maar vanzelf gaat het allemaal niet meer. Ik herken de keuken inmiddels wel weer. Een pan, waar je makkelijk een kleuter in kunt koken, wacht nog op z'n schoonmaakbeurt. Her en der staan nog wat restanten en ik probeer me een beeld te vormen hoe het nu verder gaat met het rijpen en drogen van de achterham. Wat gaat het worden? Een Ardenner ham? Een Serannoham? Een Ibérico? Een Parmaham? Een Schwarzwalder Schinken? Of toch maar een Coves ham? Het wijst zich allemaal niet vanzelf.

 Als je lol hebt in dit soort werk in combi met een tuin, heb je volgens mij, afgezien van wat slaapuurtjes een 24/7 baan. Pruttelende pannen. Verse kruiden. Koploos rennende kippen. Een paar lammetjes. Bonen, Aardappels, wortels en veel en veel meer. Geen tijd -en ws ook niet zoveel trek- om alles op te eten. De voorraadskelder puilt binnen no time uit. Vergelijkbaar met twee banen per dag achter elkaar. Dat is (letterlijk) slapende rijk worden. Geen tijd om het verdiende geld uit te geven.

 Het beste kun je dan, in het geval van een tuinder/kok volgens mij aangesteld zijn bij een familie met een hoop kinderen en/of veel aanloop. Zoals vroeger bij de kasteelheren. Mij staat een prachtig shot bij van een dergelijke keuken uit 'In de Naam van de roos'. Gigantische haardpartij, waarin je kon staan, en waar in het midden een grote ketel boven een kleine bosbrand hing. Rechts daarvan een ook alleen met 'gigantisch' te omschrijven tafel, waar een aantal binnenlopers aan zaten en waarop volgens mij ingrediënten lagen. Daartussen waggelde een vrouw van een formaat dat wel in de keuken paste heen en weer.

Neusvulling

 Genoeg is genoeg! Dat punt nadert nu ook bij de verwerking van het geslachte varken. Beukenbrandhoutblokken (scrabble!) kleiner gehakt en hoofdschuddend de geïmproviseerde rookinstallatie bekeken. Niks mis met improviseren op z'n tijd, maar doe het dan wel goed. Mariana laat zich door Jan en allemaal adviseren en helpen en ik mag dan achteraf zien, dat het enigszins is, wat het had moeten zijn èn of dat het er anders (meestal) van te maken is.

 Is het niet Sophie, de buurvrouw, of Anika, de overbuurvrouw dan is het wel Kostica, die haar in 24 helpt met de dieren. Om er een paar te noemen. Er zijn er meer, want ze vertelt aan iedereen, dat ze een varken heeft geslacht en dan komen de ongevraagde adviezen vanzelf. Zoals vandaag van de eigenaar van de houtzagerij, waar ze hoopte beukhouten krullen te vinden. Verder dan wat zaagsel is het niet gekomen èn het advies om de ham in te spuiten met pekelwater. Dat is dan ineens hoe het zou moeten, terwijl de ham notabene mijn pakkie an is. Gelukkig heeft ze dit keer het ongevraagde advies niet direct in praktijk gebracht. Onzalige gedachte!!

 Geholpen om de worsten in het rookgeval te hangen op een manier, die het slagen een kans geeft en een tweetal exemplaren achter gehouden om ze naturel te laten (in)drogen. Ook weer zoiets wat we gaan zien.

Tijdreis

 Alles is weer wit. 3-4 cm, genoeg met wat er nog lag om het weer strak in een wit pak te laten uitzien. Niet zoveel puf vandaag. Veel verder dan de keuken op orde brengen ga ik niet komen. Wat hout klein hakken voor het roken moet nog wel. We zijn er nog niet van af van het varken. Zelfvoorziening is een tijdrovende bezigheid. Geen tijd voor de moderne flauwekul qua tijdsbesteding. Het is, dat we onze kleren niet zelf maken en ook pannen en zo uit de winkel trekken indien nodig, anders zou het leven dichtgetimmerd zijn van het opstaan tot aan het naar bed gaan. En dat laatste gaat dan à la Mariana gisteravond, die er al om zeven uur in lag. Geen tijd voor dommigheden, eenmaal per jaar feest tijdens de jaarmarkt.

 En dan te bedenken, dat dat in mijn geval afgelopen is gedurende de generatie van mijn grootouders en dat hier nog de alledaagse werkelijkheid was voor Mariana's ouders en Mariana's generatie hier de omslag meemaakt.

 Koffie met een druk op de knop. Geen bonen malen, met water opkoken, koe melken en genieten maar. Verwende nesten zijn we, daar drukt het verwerken van zo'n varken me met de neus op. Een beetje besef van nietigheid, nederigheid, blij zijn met wat je met eigen handen voor elkaar kunt krijgen ipv uit het koelschap van de super te trekken. Straks zo verder met de tuin.

Gevuld

 Hè, hè de laatste pakketjes zijn in de diepvries verdwenen. Ondertussen al een groot deel van de afwas gedaan. Letterlijk een groot deel met pannen en kommen van een formaat, dat misschien besteed zou zijn aan de gezinnen met een elftal aan kinderen incl. reserves uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Bijkomen kan geen kwaad. 

 De worsten, die er nog aankomen na het roken, en een paar stukken spek meegeteld zitten we op een voor eenderde tot de helft gevulde diepvries. Het wordt nog een kunst om daar iets van orde in te scheppen. Niet dat je voor iedere portie, die je uit de diepvries wilt halen, de hele bak moet omwoelen. Rechtop staande diepvriezers (à la een koelkast) zijn praktischer, hebben alleen een stuk minder inhoud in de aanbieding.

 We hebben bij de aankoop getwijfeld maar zijn uiteindelijk toch voor een 'kist' gegaan. Wat we nu nodig hebben zijn kratjes. Kratje dit, kratje dat. Vlees, groente, fruit. Het zal wennen zijn.

Honing

 Onzalig idee:

 "Brussel wil ongelimiteerd EU-geld voor nieuwe generatie vaccins"

 Kop in de VK. Prominent op de voorkant. Die euro-bandieten denken natuurlijk het ijzer smeden nu het heet is. Maar dit is vrgn om problemen, die zelfs een blinde van verre ziet aankomen. Dit is de kat op het spek binden en straks klagen dat het beest zich tegoed heeft gedaan aan wat 'm voorwaardenvrij is aangereikt. Dit is de deuren wagenwijd openzetten voor misbruik. De Pharmaceuten komen hier jodelend op klaar. Die zien exponentieel groeiende jaarcijfers. Een beetje bla-bla hier, wat smoezen daar en hup daar gaan weer een zooitje miljarden.

 Het is goed als men nu aan de bal blijft en de boel, de ontwikkeling van nwe vaccins niet weer laat versloffen, maar ongelimiteerd geld voor commerciële partijen ..... altijd gedacht of tenminste gehoopt, dat die lui in Brussel ergens nog een verdwaalde hersencel hadden rondslingeren, maar helaas.

Staartje

 De dag van de laatste vleesloodjes. Zou tijd worden. De ergste kou hebben we ws gehad. Hetgeen betekent, dat je niet zo makkelijk meer alles ff 'buiten' kunt laten liggen. Weliswaar achter de deur in het gastenverblijf maar min of meer op buitentemperatuur. Het kan een graad of wat schelen, maar goed koud dus.

 De laatste magere delen van het varken, 4 poten en drie schenkels, een partij uitgebakken spekjes van de reuzel en nog twee meer aparte worstachtige dingen, waarmee resp. de dikdarm en de blass gevuld zijn. Altijd maar weer hopen, dat alles goed schoon is gemaakt.

 De tweede worstvulling in de pot is perfect afgesloten maar zoals verwacht ziet de inhoud er niet uit. Net zoals die keer, dat we weidechampignons hebben ingemaakt en die niet even hebben voorgekookt. Gevolg is een hoop water waarin een moeilijk te herleiden klomp inmaaksel zweeft. Volgende keer beter èn voordat er water aan het worstmengsel wordt toegevoegd om het vullen van de darmen soepeler te laten verlopen.

 Wat rest is het roken van worsten en spek (Mariana's takenpakket) en het verder be- en verwerken van wat een gedroogde ham moet worden. Daar mag ik me over buigen.

Ervaringsfeit

 Mijn grootste valkuil en of ik die nou eindelijk onder controle heb, is maar de vrg.

 

 

Apart

 Wat heb ik toch met hotels en dan niet van die lullige en daarin gelegen restaurants? En dan altijd weer opzoek naar iets of iemand. Vannacht verdeeld in een druk, modern, ondergronds deel en een oude, authentieke bovenwereld, een oud stadscentrum, waarin Mariana me twee wasserijen wilde laten zien, waar zij vroeger haar was naar toe bracht, maar deze niet kon terugvinden.

Afsluiter

 Ga ik nog wat paraat maken? Ik geloof het niet. Ik heb het weer ff gehad. Hele dagen bezig zijn, ben ik een beetje verleerd in de afgelopen mndn. Maar goed dat het na wat laatste loodjes morgen voorbij is. Nog een miskleun op de valreep met het inmaken van het overschot van de tweede worstvulling, die zonder peper. Nog niet zeker, maar het rauw inmaken ziet niet uit als een succes, zelfs als de potten straks vacuüm getrokken blijken. Als dit de enige tegenvaller is ...

 Ik ga mijn getormenteerde lijf in een warm bad leggen en afhankelijk van de uitwerking daarvan ga ik nog met de honden op een laatste rondje of kruip direct onder het dekbed. Naast de laatste loodjes morgen ook weer liggen gebleven draden proberen op te pakken. Volgens mij was ik daar net mee begonnen toen het varken er tussendoor kwam. Gewoon ff geen verstoringen meer. Rust voor het oude vertrouwde ritme van honden, koffie/blog, koken, iets doen, honden, de avond en hoppa in bed.

 Het stelt allemaal niet zoveel voor, maar, zoals ik vandaag las in een strip over een rupsje:

 Your speed ...

 ... doesn't matter.

 Forward ...

 ... is forward.

Smaakmakers

 Glühwein. Ik vind het wel passen bij deze week. Bovendien doet het goed na een middag worstdraaien. Na het uitbenen aan het begin is het echt werken als uitsmijter. Buurvrouw kwam erbij om te helpen, nadat ik de boel al op smaak had gebracht. D'r moest warm water bij om het wat vloeibaarder te maken bij het in de darmen persen. Warm water. Had Mariana wel mogen weten, had me een koude aanslag op mijn handen gescheeld. In elk geval gedeeltelijk.

 Natuurlijk proefde ze ook èn natuurlijk vond ze, dat er meer zout in moest. Dat vond ik niet. Ik had me niet voor niks na de ervaring met de eerste worstvulling tegen het op smaak maken aanbemoeid. De grootste partij was alleen met zout, peper (vers gemalen, goed voor de onderarmspieren!) en knoflook. Een kleinere hoeveelheid was bedoeld met paprika, scherpe versie. Voordat je zo'n 4 of 5 kilo vermalen vet en vlees iets scherps weet mee te geven, ben je wel ff bezig. Bijna het hele potje Piri-piri is erin verdwenen. En om nou te zeggen, dat het scherp was .... Nou nee, een beetje in de nasmaak.

 Eigenlijk moet je dat een dag van te voren doen, niet de grenzen opzoeken en dan de volgende dag nogeens proeven, lijkt me zo. Is het dan niet scherp genoeg, kan er altijd nog wat bij. Nu gaat het op hoop van zegen. Is het straks voor mij te scherp is het ws goed voor Mariana.

Herpakken

 De Oriëntexpressprestatie in ETS2 is behaald. Stand is 34 van 82 of 83 te behalen prestaties en dit was de eerst waar ik bewust mee bezig ben geweest. Ff weer genoeg van het behalen van prestaties. Laat de uitbreiding maar eens komen. Toe aan een tijdje probleemloos touren door Europa. Toe aan wat je de normaliteit zou kunnen noemen, ook qua vleesverwerking. De dagelijkse routines komen in het gedrang.

 Aan de ene kant vlot alles vrij aardig en aan de andere kant wil het met een aantal zaken niet zoals het zou moeten. De meesten van die onwilligheden zijn oude bekenden. Een nieuweling is de kweekbak, die ik enige weken geleden besteld heb. Het ding zat eerst vast in winterse omstandigheden en nu stokte het vanwege exportproblemen agv het recente vertrek van GB uit de Europese vrijhandelsunie. Mag hopen, dat dit geen weken gaat duren. Maart komt er aan en er moet gezaaid worden, wil ik straks kunnen oogsten van zaad, waarvan ik weet wat het inhoudt.

 Ook de aannemer zou veertien dagen geleden zijn gezicht hebben laten zien om de voorbereidingen voor de aanleg van de kas af te ronden. Geen aannemer gezien. En zo zijn er nog een paar. Achter mensen aan lopen is een van de vervelendste bezigheden, die er bestaan.

Slapjanussen

 Het is ze weer gelukt en niks zal ze van het doordrammen weten te weerhouden. Een ander berekeningsmethode er tegen aan en eindelijk, eindelijk is de houtkachel die boosdoener, die men er al jaren van probeert te maken. Dank de nwe rekenmethode zelfs 'vervuilender' dan een oude diesel, slijtage aan banden en remmen mee gerekend.

 Fijnstof... "Wok op het vuur, kaarsje aan, fijnstofpiek in huis". De VK duikt er direct op als een hyena op een dodelijk verwond dier. Waar wil men heen? Nederland zou Nederland niet zijn, als men het in eerste instantie niet op nauwelijks te controleren adviezen zou houden, maar de teerling van het formaat blauwe vinvis is geworpen.

 En als we het fijnstof uit ons leven gebannen hebben (Gaat niet lukken!) of tenminste weer de nodige aangename bezigheden omzeep hebben geholpen, gaat het straks om het vele malen gevaarlijkere nano-fijnstof. En dan komt de VK dezelfde dag met de vrg "Zijn we kleinzieliger?" Dit in het kader van de code rood meldingen nav sneeuw en ijs. Dat is geen vrg, dat is een feit. Kleinzieliger, betuttelbehoeftig.en met een overheid die zich tot in detail met ieders leven denk te mogen bemoeien. Wacht maar, straks blijkt ook zuurstof niet zaligmakend zonder dat het eerst gefilterd is en loopt iedereen 24/7 met een masker op waarbij dat mondkapje van tegenwoordig geheel verbleekt.

Vlezig

 Prachtige dag. Net geen ijs aan de neusharen. Hou het op -15º, strak blauwe lucht en alles mooi wit. Een verlaat kerstplaatje. Honden los en in alle rust een beetje wandelen in mijn uppie. De laatste varkensverwerkdag in de steigers. Verpakken, worst draaien en dan hebben we het voor ff gehad. Dan moet het roken van spek, worst en een paar botten nog. Die botten schijnen dan weer voor de soep te zijn.

 Ik zit inmiddels op 39 verpakte porties voor kook-, bak- en grilltoestanden en vijf jampotten ingemaakt met het teveel aan worstvulling van het eerste type worst. Het geeft een rijk gevoel, als ik het deksel van de diepvrieskist omhoog trek. Nu straks niet vergeten te gebruiken.

Wisseling

 Het lijkt erop, dat het Italiaanse bezoek een nw ritme heeft gevonden. Vandaag de derde opeenvolgende keer dat pas weer gekeken wordt na negen dagen afwezigheid. En vreemd genoeg levert dat niet meer, in feite zelfs minder pageviews per keer op. Ik kan me mijn hoofd blijven breken over hoe en wat, maar zal me er verder maar niet mee bezig houden zoals ik in feite al meer dan een jaar doe.

Afronden

 Weer een 'normaal' koude nacht. Ergens rondom de -10º schat ik zo in op basis van mijn jarenlange ervaring (Proest!). D'r dwarrelen wat sneeuwvlokken naar beneden. Niet veel. De donkergrijze lucht voorspelt meer in de loop van de dag. Weer een dag in het teken van varkenvlees. Mariana aan de tweede soort worst of het maken van de nodige liters reuzel (wat moeten we daar mee?) en ik in eerste instantie aan de slag op de verpakkingsafdeling. Poulet, ribben, poten en dat stuk dat daar net boven zit (Eisbein?). Schenkel? En wat netter delen uit de schouder en her en der vandaan. De officiële delen en benamingen moet ik me een keer beter bekijken op YT.

 

 Voor een eerste keer is het niet verkeerd gegaan. Leren was belangrijker dan een perfect resultaat. Nu zien hoelang we erover doen om het vlees te verorberen. Ik denk niet, dat we het in een jaar halen zoals het ritme van de varkensslacht hier is. Ik denk dat het eerder 1,5 à 2 jaar zal duren eer het laatste stuk in een pan verdwijnt. We eten 1 à 2 x per week vlees en misschien een derde keer als we buiten de deur eten. En het is niet allemaal varkensvlees maar zeker ook kip en af en toe rund, als ik iets goed te pakken kan krijgen. Dus zeg max 1x per week varken .... straks de gemaakte portie tellen.

Verdiend?

 Na het ontbenen en in gebruiksklare porties verdelen van de tweede schouder en laatste stuk van het varken nog ff ETS2 gecontroleerd en zowaar, zowaar een vracht voor Boedapest in de aanbieding. Hoewel ik het in feite wel gehad had voor die dag, het ritje alsnog gemaakt. Wenen - Boedapest is tenslotte maar een relatief kleine afstand. Gevolg is, dat het nu wachten is op een vracht voor Boekarest. Met een paar dobbelstenen erbij heeft het wel wat weg van Mens-erger-je-niet.

 

 Update: Kijk, zo wil je het zien, zo krijg je weer geloof in de wereld en in de vaart in je leven. Direct een aansluitende vracht naar Boekarest èn vervolgens ook de laatste étappe zonder wachten in de aanbieding. De Oriëntexpress-prestatie zit 'in the pocket' voor ik vanavond in mijn bed kruip.

Opgeruimd

 De eerste partij varken verpakt, min of meer vacuüm gezogen en in de diepvries gedeponeerd. Tijd voor de lunch en dan de volgende partij in bruikbare porties verdelen èn al het overtollig vet weg snijden. Ik ben benieuwd. Je zou het een ontdekkingreis kunnen noemen. In Frankrijk een paar keer een ree ontleed, maar dat was vrij simpel. Voorpoot, achterpoot en dat alles tweemaal, beetje haas en de rest volstrekt oninteressant en voor de honden. Geen gram vet aan zo'n dier. Dus niks nie zoeken wat je nu wel en wat je niet wilde hebben. Daarmee vergeleken is zo'n vetgemest varken een ware zoektocht. Centimeters dikke spek- en vetlagen maar ook meer vlees, bijv. op de ribben.

 Het is wachten op Mariana. Die is zowaar van haar zondagsgeloof gevallen en bezig met warm water maken voor de afwas. Zeg maar gerust het ontvetten van de keuken in 24. Ik vrees, dat ze niet tussendoor terug komt en de lunch vandaag weggestreept gaat worden. Ach, voor het werk maakt het niks uit.

Feit?

 Kwam ik tegen:

 

 "When the game takes a while to load, and you think about your life for a few seconds ....." 

 Het overkomt me weleens en niet alleen als ik wacht op het opstarten van een computerspel ook op andere dooie momenten, zoals bij de aarzeling tussen het wakker worden en het feitelijk verlaten van het bed.

Truc(k)

 Positieve kant aan al deze vleesdrukte is, behalve natuurlijk de voorraadvormin, dat ik rustig in Wenen kan blijven wachten op een vrachtje naar Boedapest. Schiet alweer dagen niet op, maar dat maakt op het moment dus niet zoveel uit. Het maakt wel duidelijk, dat prestaties bedacht door de game-streamings dienst (Steam) losstaan van het programma zelf. Anders zou je toch denken, dat het programma met regelmaat zou zorgen voor vracht van de ene plek naar de andere op een bedachte route. Maar, zoals al geschreven, het maakt me ff niet zoveel uit. Ik kan me niet voorstellen, dat ik me vandaag of morgen op een moment bedenk, dat ik toe ben aan een ritje.

 Het is tweevoudig wachten. Met 82,63% wegenbeslag wacht ik op verwatering door de toevoeging van de eigenlijk al in december beloofde uitbreiding. Toe aan nwe uitdagingen en niet alleen in ETS2

Moegestreden

 Gisteren in het begin van de avond had ik het helemaal gehad. Zelfs het 'consumeren' van de door een andere gerealiseerde doorloop van Mass Effect was niet in staat om mijn ogenleden van dichtvallen te weerhouden. Opzich een heel aardig spel op de momenten dat men bezig is met ontdekken van nwe werelden en relicten van andere, oudere beschavingen. Maar toch meer om naar te kijken dan om het te doen. Bedacht me, dat het wel wat weg heeft van geanimeerde SF-strips. Een genre dat op mijn warme aandacht kon rekenen, toen ik nog met regelmaat stripboeken kocht.

 Een verloren gegane liefde. Ik sta er niet vaak bij stil. Een gemis waarvoor gekozen is en je beter niet meer mee bezig kunt zijn. Ik heb er nog een stuk of 200 waaronder ook een zeer interessante SF-reeks. Omkijken doe ik er niet naar. Niet omdat ik niet zou willen, maar omdat er teveel rommel voor staat en je dus niet 1, 2, 3 een deeltje uit het rek kunt trekken.

Slagerij

 Geen ijs aan mijn neusharen. Dat was gisterochtend wel anders met de -15+. Jammer, dat we nog steeds geen nieuwe buiten thermometer hebben kunnen vinden. Vandaag beduidend minder extreem maar wel goed koud. Straks verder met waar we gisteren zijn blijven steken bij het portioneren van de delen van het geslachte varken. Twee ribstukken, twee schouders en een hoop kleinere stukken.

 De ribstukken zijn gedaan. Karbonades van een éénjarig varken zijn bijna T-bones qua dikte. De haas natuurlijk, filet en klein gesneden spul voor in de nasi of zo. Vandaag de schouders of het kleinere spul. Morgen de rest. Drie dagen werk nadat het varken geslacht en na een nacht is opgedeeld in hanteerbare stukken.

 En dan heb ik het alleen over het voor consumptie bedoelde vlees. Vet, spek, ingewanden, huid, kop is in 24 gebleven en daar zijn Mariana en onze buurvrouw mee aan de slag gegaan voor de worsten. Eerst bijna een dag bezig met het schoonmaken van de darmen. Iììèeeeee get. Smerig werk en vooral een smerige manier van werken. Smerig in de betekenis van vuil, vies en vet maken van alles waarmee ze bezig zijn. Vette handen. Vette pannen mn dan de buitenkant. Vette messen. Alles vet en vies. Zou mijn manier van werken niet zijn.

 Wel meegeholpen met het doordraaien van de eerste, gekookte partij en vervolgens nog een keer door de machine om de schone (?) darmen te vullen, die per kleine meter dichtgebonden nog weer ff in de pan met kokend water gingen. Acht (!) stuks en nog een aardige partij vulling over. Daar moeten we iets anders mee, net zoals het veel te veel aan schoongemaakte knoflook. Mariana heeft een erg ruime hand van schatten. Maandag, want zondag wordt niet gewerkt, een ander soort worst van de vleesresten die bij het opdelen en uitbenen afvielen en nog gaan afvallen. Het spek èn een achterham liggen apart en gezouten te wachten tot ze straks gerookt gaan worden. Apart werk. Mariana is moe maar erg in haar nopjes met haar eerst in eigen beheer geslachte varken.

Uitgekakt

  Een dag zonder blog is een dag geleefd. Morgen meer

Spelselectie

 Na een week wachten en een korte rit in Wenen aangekomen. Halfweg qua étappes. Nu zien hoelang het duurt voordat er een lading naar Boedapest in de aanbieding is en de vrg of ik daar al direct op ga zitten wachten. De uitbreiding naar Spanje en verder zou me liever zijn. Dat gaat nog wel wat weken wachten vereisen, vrees ik.

 Gisteren nog weer ff naar één van de mogelijke alternatieven voor de tussendoormomenten gekeken. Mass Effect gaat het niet worden. Ziet prachtig uit, maar al het geschiet, het constant alles moeten checken of er iets bruikbaar bij zit, het zenuwachtige geren bij iedere verplaatsing, etc maakt dat ik dat ga laten zitten. Een YouTuber heeft er meer dan 100 afleveringen van gemaakt. Kan ik altijd eens kijken. Moet ik wel onthouden waar ik gebleven ben.

 Betekent dat, dat het Deus Ex wordt? Nou, dat is niet direct gezegd. Het betekent vooral, dat ik er nog niet uit ben en dus verder zal moeten zoeken. Dishonored_3 zou het mooiste zijn. Helaas is daar geen enkel zicht op.

Handwerk

 Gisteravond een kilo knoflook zitten schoonmaken. Ik lever zo mijn aandelen in het slachtavontuur. Ook een aandeel geweigerd. Schrok er zelf een beetje van. Maar toen me tussen neus en lippen door gevraagd werd of ze één van mijn goede keukenmessen kon krijgen, ontschoot me prompt 'Nee' voor ook maar sprake was geweest van enige reflectie.

 Dat is geen gebrek aan vertrouwen in Mariana's snijkunsten. Het is de vrees, dat iemand die bij dit 'feest' betrokken is, het mes wel ff zal scherpen, als het naar hun inzicht niet scherp genoeg is. En dan weet ik het wel. Het zal nog net geen slijpschijf zijn, die er dan langs gehaald wordt, maar veel schelen zal het ook niet. Nee, daar zijn die messen me teveel waard voor. Niet zozeer in centen maar des te meer emotioneel.

 Bovendien heb ik mn morgen zelf voldoende te snijden en ws ook te hakken. En mocht het nodig zijn, kan ik altijd (incl. mes) een helpende hand toesteken bij het klein snijden van wat door de worstmachine heen moet.

Nawee?

 Alles is weer wit. Afhankelijk van de plek 5 tot 10 cm sneeuw en itt wat weeronline gisteren nog dacht zitten we inmiddels ook enige graden onder het nulpunt. En het sneeuwt rustig door. Inmiddels bijna 24 uur. De uitsmijter van de winter gaat zeker twee weken duren. Verder volg ik de voorspellingen niet.

 Spannende dag vandaag. Gaat het slachtverhaal foutloos en naar wens verlopen? Eerst maar een doorbijten qua wasmachine. Nog eentje draaien en dan kan die een week of twee rusten èn ik me halfbevroren vingers besparen.

Omgeslagen

 Best indrukwekkend. In één dag van voorjaar terug naar winter. Van "Ach, de jas hoeft eigenlijk niet" in de ochtend naar een extra bodywarmer en muts op de avondronde met de honden. Nu geloof ik die voorspelde -15º en meer ook wel. Morgen net nog de tijd om de verloren gegane afharding enigszins te herstellen en dan duiken we dus echt een koude week in.

 

 Ik kan het varkensvlees van het weekeinde wel buiten invriezen. Scheelt belasting van de diepvriezer. Reëeler is het om het tweede kleine diepvriezertje in de keuken eindelijk eens een keer te ontdooien. Direct de inhoud selecteren. Van het meeste weet ik nog wel wat het is, maar zeker niet van alles. De kilo's spek die we in de afgelopen 2 jaar hebben gekregen kunnen linea recta naar de diepvriezer in de kelder. Dat geldt ook voor wat nog over is van de bonen van 2019. De rest is ff kijken en indien mogelijk zo spoedig mogelijk gebruiken.

 Het vullen van de grote diepvriezer is al begonnen met een stapel pizza magherita's van de Penny. Zo'n instantgerecht voor als het koken eens niet uitkomt. D'r zijn nog wel een paar kandidaten in die categorie die daar voor in aanmerking komen. Bijv. de slakken van Mega Image of de bami van de Lidl. Typisch is dat het, muv de Penny, uit winkels komt, waar we nou niet met regelmaat komen. Ondertussen is het trouwens wit buiten.

Des Varkens

 Het varken moet er morgenmiddag aan geloven. De slachtpartij gaat door. Mariana is druk met het schoonmaken van allerlei overmatig groot uitgevallen pannen. Het is dan wel geen schaatskoorts maar iets van koorts proef ik wel. Morgen doden en in tweeën delen. Zaterdag de verder partitionering.

 Mariana wil de darmen van het varken gebruiken voor de worst en heeft iemand gevonden, die ze wel schoon wil maken. Mag hopen, dat ze, want een oudere vrouw, dat goed doet. Voor je het weet heeft je worst een rare bijsmaak, denk ik zo.

 Vandaag al een deel van mijn bijdrage geleverd door het vervangen van de kapotte TL-bak in de keuken. Nu een Led-bak en volgens mij meer licht. Ik ben benieuwd hoe het gaat lopen. Het is de bedoeling, dat ik de delen voor consumptie direct krijg om te portioneren en vacuüm gezogen èn voorzien van benaming en datum per portie in de diepvries laat belanden. Het worstproces bekijk ik me van afstand om te leren en achteraf met proeven te bepalen of het zo goed is of ik het graag anders zou willen. Want nu dit eenmaal gaat gebeuren, zal dit zeker niet de laatste keer zijn.

 We kunnen nog net een lekkere pan erwtensoep maken met een verse varkenspoot! Botten voor de honden. Vanalles met spek en Schmalz, ik bedoel reuzel, waar we weinig mee gaan doen. Mariana zegt het te gaan verkopen. Alleen het spek al wat van zo'n varken komt is een lap van 80 bij 120 (cm) en dat zo'n 6 cm dik. Als wij daar een strook van 12 cm over de breedte van verbruiken per jaar, overtref ik mezelf. Hoe het met het vleesverbruik zal gaan, merken we het komende jaar vanzelf.

Diep

 "Happiness is a direction, not a place."

 

 Een uitspraak van ene Sydney J. Harris, die alweer wat decennia niet meer onder de levenden verkeerd. Maar d'r zit wel wat in. Niet direct een open deur. Dat zijn de mooiste.

Opstomen

 Terug op normaal niveau alleen de woorden willen nog niet. Gebeurd ook niet zoveel. Niet in de wereld in het algemeen of de mijne in het bijzonder. De varkensslacht schijnt eraan te komen. De aanstaande koude week komt Mariana goed uit. Het gaat weer anders dan ik begrepen had. De wonderlijke wegen als Mariana iets regelt. Wat je ervan te horen krijgt is zelden hetzelfde, als wat er in werkelijkheid gebeurd.

 Behalve dat ze geluk heeft met het weer, blijkt het ook een heuse slager te zijn, die het grove werk wil doen. Iemand uit een nabij gelegen privé-slachterij van een Zwitserse runderfokker (Angus), die zich hier in de omgeving redelijk breed heeft gemaakt. Groot voordeel is dat het allemaal wat netter zal gaan dan bij de gemiddelde slachtpartij.

 Geen minutenlang gegorgel na het doorsnijden van de keel maar secondenwerk met een pin/schot in het hoofd. Ook het regelen van een paar balen stro om de haren te verbranden had Mariana zich kunnen besparen. De man doet dat met een lamp of zoiets. Als het doorgaat .... Zeker is dat nog niet. De man komt het varken bekijken en over de prijs hebben ze het ook nog niet gehad. Ook moeten de hulpjes voor het worstmaken en zo nog geregeld worden. De slager wilde dat ook wel doen, maar dan wordt het helemaal een duur grapje en blijft ook erg weinig over van het zelf slachten.

Honds

 De post zorgde vandaag voor de vulling van de middag. Alweer ff geleden dat ik me aan het kijken van een film heb overgegeven. Van alle video's die het laatste 1,5 jaar zijn gekocht gold dat voor de trilogie van de Godfather, The Unforgiven met Clint Eastwood en A dog's way home. Met de post kwam vandaag de The Call of the Wild. De versie met Harrison Ford uit 2020.

 

 Prachtig. Niet teveel waarvan je denkt 'Dat kan niet'. Geen hondengedachten met een menselijke stem. Niet te dramatisch. Net voldoende voorspelbaar. En afgezien van een dode Ford in feite ook een happy end. Nauwelijks voorstelbaar dat de honden animaties waren.

 Iets van twee uur vrij geweest van de wereld. Zo'n trapper-bestaan in Alaska tijdens de goldrush was zoiets als verzeild raken op een onbewoond eiland. En dat nog met een trouwe viervoeter. Je kunt beter met dieren en mn honden te maken hebben dan met mensen.

Pogen

 Het is ondertussen de tweede dag prachtig voorjaarsweer. Het is dat zaterdagnacht en de daarop volgende week -15º voorspeld wordt, anders was ik vandaag enthousiast de tuin in getogen en had de uien in de grond gestopt. Bedenk me, dat ik nog steeds geen tuinomvattend beplantingsplan heb. Mooie bezigheid voor vandaag. ETS2 gunt me nog steeds geen derde étappe van de oriëntexpress en de wasmachine vullen is incl. heen en weer lopen in een half uur gepiept. Blijft vandaag kortom een hoop vrij in te vullen tijd over. Genoeg te doen natuurlijk, maar geen alledaagse verplichtingen behalve het koken dan.

 Maar niet te hard van stapel lopen. Rustig van het een naar het ander hobbelen. Laat de dag maar zelf voor de invulling opdraaien. Denk niet, dat ik al aan zoiets als een planning toe ben, die ik dan ook nog een keer weet waar te maken.

Kwieker

 Weer wat meer mens. Als dit zo doorgaat hoef ik me niet meer met een nwe opzet voor het blog bezig te houden. Dan ben ik met regelmaat te duf om me met dingen bezig te houden, laat staan deze te verwoorden. Dan kan ik me beperken tot geneuzel in Evernote. Ik ga me dit nog een paar weken aanzien en als het zo blijft, dan maar weer een poging ondernemen om de zg specialisten hun licht erop te laten schijnen.

 Heb niet het idee, dat dat veel verandering gaat brengen. Vanalles constateren wat gebasseerd is op wat ik zelf al weet, schiet natuurlijk niet op. Is leuk voor hun dagomzet, slecht voor mijn portemonnee maar lost verder niks op. Maar goed, we hebben het weer ff gehad en kunnen naar maandag om de draad op te pakken.

Voortzeuren

 Een dagje boodschappen doen en terug thuis net de rand van het bed kunnen halen en onder het dekbed kruipen. Zelfs het uitkleden was me teveel. Ik ben er nog niet kortom.  Ik merk het ook aan een zeker gebrek aan interesse in wat om me heen gebeurd. En dan iets ruimer gezien dan ons huis of het dorp. Dat is een subtiel iets, want eigenlijk kan me dat altijd wel aan mijn reet roesten. Meer geïnteresseerd in kattenfilmpjes dan de wereldpolitiek.

 Ondanks het wat zombie-achtige gevoel vandaag met de tuin begonnen. Pootuien gekocht. Ben spinaziezaad vergeten en een of ander kruid waar zwarte luizen een hekel aan hebben. Kreeg nog ongevraagd het advies om die pootuien op de markt te kopen. Daar waren ze goedkoper. 12 Lei een kilo. Een kilo van de verkeerde uien. Stuttgarter Riesen. Een aan de onderkant afgeplatte ui. Onhandig in gebruik. Je ziet ze ook nooit in de winkel liggen. Mooie ronde uien wil ik, waar je de onderkant van af ipv uit snijdt. Een 1-2'tje tussen kok en tuinder.

Op/neer

 De energie is weer deels terug. Het animo maakt daar vooralsnog geen gebruik van. Op tijd uit de veren na een drukke nacht. Het had erger gekund, maar ik had minder gewenst.

Getut

Of ik het grappig moet vinden of het zoveelste bewijs van de truttigheid is, waarmee de mensen tegenwoordig worden benaderd, weet ik niet. Heb het artikel ook niet gelezen, de kop zegt genoeg.

 

'Kou is funest voor het inslapen, overweeg een muts.' 

 

 Waarom niet gelijk ook sokken, handschoenen, een flanellen pyjama, borstrok, dubbel dekbed en de buren d'r bij in bed. Eerst jaren het gezeur over het feit, dat de slaapkamer 'fris' moet zijn, en nu het advies om je extra in te pakken. Bovendien, wat is kou? Een beetje als die hele isolatie flauwekul. Je spijkert en plamuurt eerst alles dicht en vervolgens moet je de ramen opzetten, omdat er een gebrek aan ventilatie is met schimmelvorming als gevolg en alle daaruit voortvloeiende narigheden. Mensen ga met je tenen spelen, als je niks beters weet te melden.

Landerig

 "Ik voel me niet lekker. Ik ga ff liggen" ... en dan sta je nooit meer op. Momenten als vanmiddag maken me niet enthousiast. Ik schiet er niet meer door in de stress. Probeer ze ook niet kost wat kost te omzeilen. Maar als het een litteken is, dan trekt en steekt het. Daar heb ik enige ervaring mee. Ook nu, nu ik tegen de verwachting in wel kon opstaan, spookt een hoop door mijn hoofd, waar ik van af hoopte te zijn. De fragiliteit van leven. Het tijdgebrek. De losse eindjes. Het opgaan in het niets. De zinloosheid van geploeter. En er is meer. Zijn het beren of bergen? Niet meer. Je loopt op oude blaren, die nooit echt geheeld zijn. Prettig is anders. 

 Geen zin in een glas wijn. Een teken aan de wand. Geen zin in koken. Me d'r gisteren ook al van af gemaakt. Die mauwe, lamlendige stemming is het meest vervelende aan de huidige situatie. Werkt ook bepaald niet in het voordeel van het afhandelen van slepende zaken. D'r gaat weer een dag of wat verloren. Gelukkig stond voor morgen Sibiu op het programma. Na een redelijke nacht moet dan kunnen. Mag wel mijn temperatuur meten en ev. een paar paracetamol achter mijn kiezen stoppen. Stom als ik ter plekke teruggewezen wordt vanwege koorts. Koorts is 1 op 1 gelijkgeschakeld met Covid. Volstrekte nonsens, maar dat geldt wel voor meer regels en voorschriften.

Onbalans

 Half negen pas uit je nest. Half een een afknapper. Tegen drieën weer boven Jan. Blijft raar dit soort verlopen. Om half een was geen dipje met dichtvallende ogen. Het was gewoon einde oefening. Liggen het enige alternatief. Nu weer een hoofd, waar je niet op zit te wachten, maar voor de rest lijkt niks aan het handje.

 

 De dag aan gruzelementen. Vanochtend de afwas, straks de honden en hopelijk koken en eerlijk gezegd, vrees ik, dat ik het daarmee voor vandaag heb gehad. Erg irritant. Net weer een beetje op orde en tempo en daar gaan we weer. Een keer 'vallen' kan altijd gebeuren, maar als het vallen en opstaan overheerst, is vooruitgang ver te zoeken.

 Het is niet, dat iets niet functioneert, de boel belemmert of je met pijn dwars zit. Het is simpelweg iedere keer weer die verstoring van het opgang komen. Alsof iedere keer je beentje gelicht wordt, als je een stap wilt maken. Gezeur? Vast. Ik kan ook een partijtje vloeken of met serviesgoed gaan smijten. Lost beide (ook) niks op. Het liefst zou ik de oorzaak omzeep helpen. Moet ie wel eerst gevonden worden.

Spelwerelden

 De laatste tijd met regelmaat opzoek geweest naar een alternatief voor de momenten, dat ik actievere afleiding zoek dan het hobbelen over Europa's wegen. Heb dan wel The Witcher III achter de hand, maar dat getut met kruiden verzamelen, drankjes brouwen, kaartspellen spelen, de smid uithangen en iedere zijstraat te moeten uitkammen, is niet waar ik warm van wordt. Zonde van het geld, maar soit. One man, one task. En dan mn het uitschakelen van de vijand.

 Ergens ooit als aanbeveling voor Dishonered_2 alternatieven de spellen Deus Ex: Manknd Divided (2016) en Mass Effect: Andromeda (2017) gekregen. Daar inmiddels een paar keer naar gekeken. Mijn voorkeur is er nog niet uit. Deus Ex speelt zich ergens een eind in de toekomst in Praag af en lijkt het meest aantrekkelijk omdat het om één man draait, een hoop gesluip kent en ik de hoofdpersoon niet heb kunnen betrappen op de noodzaak om een paar boterhammen weg te werken. Ondanks conversaties met meerdere mogelijkheden schijnt de lijn van het spel vast te liggen. Het spel schijnt een vrij abrupt einde te hebben, wat dan weer minder is.

 Mass Effect speelt ergens ver weg in de toekomst. Aardbewoners zijn met een giga ruimteschip en 20K in slaap gebrachte individuen na 600 jaar aangekomen waar gedacht werd een nwe aarde te vinden. Dat valt tegen. Spel ziet er prachtig uit maar het geknal heeft wel wat weg van Wolfenstein. Weet niet of ik me dat aan moet doen. Het schijnt een enorme spelwereld te bevatten, waarin je naast noodzakelijk geschiet ook gewoon ff een andere planet kunt bezoeken, etc. Het spel kent nog al wat sociale interactie t/m tussen de lakens waarbij je steeds weer moet kiezen tussen een aantal antwoorden, die elk een andere voortzetting van het spel betekenen. Klinkt me warrig in mijn oren.

 Tijdens het heen en weer vergelijken tegen iets anders aangelopen. Er bestaan spellen die al jaren door vele mensen via het internet gespeeld worden. MMO's. Zoiets als Fornite maar dan veel omvangrijker en met een veel langere adem. Twee voorbeelden zijn Eve Online (2004), Elite Dangerous (1984!!). Je zou kunnen zeggen dat het twee ruimte-versies van ETS2 zijn. Als je die spellen ziet, ben je volgens mij al jaren bezig, voordat je de boel een beetje onder de knie hebt. Eve Online is fictief ergens in de ruimte met een massa verschillende ruimteschepen. Elite probeert een exacte kopie van ons melkweg stelsel te zijn met 400 miljard planeten, steren, etc. Als ik me daar aan waag, dan heb ik geen leven meer, kan ik de tuin onder mijn schoenen schrijven en zal Mariana toch echt moeten leren koken. Eigenlijk ben ik ondanks alles mbt het internet een digibeet.

Verschuiven

 Het verschil in leeftijdsgevoel tussen gisteravond voor het in bed stappen en vanochtend voor het uit bed stappen bedraagt om en nabij de 30 jaar, schat ik zo in. Gisteravond dikke tien jaar jonger dan de feitelijke leeftijd en vanochtend een zelfde hoeveelheid jaren, maar dan de andere kant op. Niet eens zozeer fysiek, al kraakt en piept het meer bij het opstaan dan bij het slapen gaan, maar sec tussen de oren.

 Waar 's avonds, zoals gisteren de energie (soms) nog overvloedig aanwezig wil zijn, is het 's ochtends toch meestal een zoektocht naar rondslingerende restjes in de hoop voldoende bijeen te brengen om die eerste drempel te kunnen nemen. Dat is geen probleem van gisteren, maar in deze tijd van het jaar kost de start nog net dat beetje extra, wat er in feite niet is.

 Zit qua ontwaken momenteel op  het meest late moment van het jaar. Zo rond 8, half negen na rond half zes al een keertje de ogen opgeslagen te hebben. Dat mag, moèt een paar uur terug om de ochtend iets meer spelling te geven. En dan met het verzetten van de klok nog een keer een stap terug. Nu is het vaak al middaguur voordat ik mijn koffiesessie heb afgerond. Seizoenen hebben zo hun voor- en nadelen.

Nachtwerk

 De nachtelijke uurtjes lonken verleidelijk. Ga ik er aan toegeven? Na het gedoe met WhatsApp heb ik eigenlijk wel een extraatje verdiend. Vrees echter dat dat niet best gaat uitpakken. Het is één plak, bijv. speculaas om nog ff in feestelijke wintersferen te blijven hangen, en wat ik er vandaag van verbruik heb ik morgen niet meer in het aanbod. Ooit was dat anders. Of die plak groter of het verbruik kleiner. Weet niet. Ik geloof ik ga voor het tweede alternatief.

 

 Maar gewoon domweg tussen de lakens kruipen tussen nu en een uur. Heb ook geen Duvel bij de hand, die aan die nachtelijke uurtjes in feite onlosmakelijk is verbonden. In de zomer zou vanwege de dorst een Grolsch beugel een alternatief kunnen zijn, maar daar zijn we seizoenstechnisch nog mijlenver van verwijderd. Me schiet ineens 'Bokma' door mijn hoofd. Die was ijskoud toch de zachtste of was dat een andere? Hoe dan ook, heb ik ook niet in huis.

 Een beter dan fatsoenlijke witte wijn heb ik ook nog steeds niet gevonden. Andere kleuren en smaken passen niet bij deze stemming, behalve champagne dan. Maar zo'n fles opentrekken voor 1 of 2 glazen is me te gortig. Geen idee wat voor trek ik morgen heb en dan drink je het maar enkel en alleen omdat de fles toch al open is. Nee, Duvel, een Chimay Blue of een Westmalle Dubbel, dat zijn ze die tellen. Misschien is er meer in die richting mogelijk, maar heb ik me nog niet aan een smaaktest durven overgeven, zo het spul hier al te krijgen is.

Gekilled

 Zó, dat was geen kattepis. WhatsApp is onttakeld. Wacht nog ff met het geheel verwijderen van het systeem, maar de meeste chats zijn gewist na de personen op de hoogte te hebben gesteld van mijn wieberen en waarheen. Het overzetten van de foto's is monnikenwerk, als je niet met een betaald programma of een cloudconstructie wilt werken.

 De ene klus geklaard en me met een andere opgezadeld of deze in elk geval een stuk nijpender gemaakt. Ik zit nou op iets van 10 à 15 duizend foto's (digitaal) waar 'ns een keer iets mee moet. En dat voor iemand die helemaal niet alles en iedereen loopt te fotograferen of de resultaten van anderen krijgt toegestuurd. In elk geval het kaf van het koren scheiden. Maar liefst ook ordenen en van een aantal duidelijke onderwerpen iets van een boekwerk in elkaar flansen, maar dan wel netjes.

 Iets voor lange, donkere winteravonden met warme chocola of glühwein onder handbereik. Voorlopig gaat daar dus niet zoveel mee gebeuren. Maar het is oppassen. Het is zo'n terrein waarbij uitstel makkelijk afstel kan worden.

Eigens

 Nederland heeft het weer dat ons hier aan het eind van de week te wachten staat. Sneeuw, temperaturen stevig in de min en ook overdag niet boven de nul. Wat Nederland de komende dagen in de nacht heeft, hebben wij straks overdag. Verschil moet er zijn. Dat wordt ff slikken. Mijn aanpassingscurve was hard op weg in de andere richting. Niet dat ik al in de tuin bezig was. Tenminste niet fysiek. In gedachten eigenlijk al weken.

 

 Je gedachten moeten ergens mee bezig zijn, toch? Als de dood een beetje in de vergetelheid geraakt, grijpen andere lijnen hun kans. En eerlijk gezegd heb ik daar niks op tegen. Zo af en toe, maar steeds minder, vallen van die oude gedachtenflarden op je dak. Dan is het ff  "O ja, dat hebben we ook nog" en dan gaan we weer verder.

 Tijd, zoals het al tijden tijd is, om de oude rommel eindelijk eens op te ruimen. Niet zozeer wat nog in verhuisdozen zit als wel wat afgehandeld moet worden dan wel waar het afhandelen van opgestart moet worden. Zoals al vaker aangehaald. Het zijn dingen waar het resultaat niet van mij alleen afhangt. Dat stimuleert niet om er aan te beginnen. Na de Kerst zo'n akkefietje  opgepakt en daar inmiddels nog een keer achteraan gegaan en nog steeds niks geen reactie. Schiet niet op. Vrgt om zwaarder geschut.