Aanslag?

 Vanochtend meters in de tuin, vanmiddag meters in het hout, vanavond meters in de truck? Ik zie dat laatste d'r niet van komen. Ik heb het gehad. Als er nog 'meters' gemaakt gaan worden, zal dat in bad zijn. Mijn rug snakt naar weldadige warmte. Kan me dat van de vorige sessie achter de splijter niet herinneren. Ja, na drie dagen, en toen nog vnl de beenspieren en niet die in mijn rug. Iets verkeerd gedaan vandaag?

Stookspul

 Zo, dat was me het daggie wel. Jammer, dat zo op het laatste moment de benzine op was. Nu is de klus van het stookhoutvrij krijgen van de binnenplaats net niet gelukt. Vier of vijf stukken stam zijn voor het moment de dans van het splijten ontsprongen. Daarna liggen er in de schuur nog van die onmogelijke stukken eikenhout, die met een bijl niet te splijten waren of waar ik nieteens aan begonnen ben het te proberen. Maar dat is dus niet de binnenplaats. Neemt niet weg, dat het nu een mooi moment was geweest om ook die gedrochten hanteerbaar te maken. Dat gaat dus morgen worden. Net als het opruimen en schoonmaken van de plek waar het spul heeft gelegen. Geen puf meer voor vanavond.

 Na de tuin vanochtend en de lunch goed zes uur bezig geweest met het hout. Het laatste restje was ietsje meer dan ingeschat. Nu voldoende hout voor twee winters. Meer dan voldoende ook zonder die laatste hoeveelheid. Nu bijhouden. Ieder voorjaar weer een karrevracht verwerken, waardoor er dus steeds gestookt kan worden met twee jaar gedroogd hout. Dat is de theorie. Hoe dat uitwerkt in het ruimtegebruik is afwachten. Het ene jaar ligt links het andere rechts in de schuur. Behalve dat de plek nooit perfect leeg zal zijn, hebben we nu ook nog twee verschillende houtsoorten, die elkaar in feite aanvullen. (Haag)Beuk en eik. Het eerste is voor het lekker vuur, het tweede meer voor het smeulen. De beuk voor overdag of om de dag mee te beginnen en het eiken om de nacht goed door te komen en 's ochtends de boel niet weer op te moeten starten.

 Het zal in Nederland vloeken in de kerk zijn qua milieutoestanden, maar ik ben blij dat dat hier nog zijn tijd zal duren. En bovendien al dat hypocriete gedoe met hun biomassacentrales, waar hele bossen voor worden gesloopt en het hout vervolgens met stookolie gestookte schepen naar Nederland wordt verscheept. Hoeveel kuub zijn dat omgerekend per afnemer? Ik denk, dat ik er 5-6 per jaar verstook, naast het gas voor de CV die op max 18º staat.

 Als ook het vandaag gespleten hout verstouwd is, ben ik nog weer een ietsje tevredener mens dan ik over het algemeen probeer te zijn. Op naar de tomatenpuree!

Viraal_50

 Het gaat niet goed hier in Romania als ik de berichten mag geloven. Al een week op rij dagen met 1000+ nieuw geïnfecteerden. Mondkapjes inmiddels ook in de buitenlucht verplicht op plekken waar het druk is en daarvoor worden toegewezen. Lijkt me tamelijk ondoenlijk om dat consequent te controleren.

 Meer benieuwd ben ik naar de toestand van die nwe gevallen. Hoeveel belanden er daarvan in het ziekenhuis en hoeveel daarvan op de IC. Ik hoor/lees daar niks over. Men test als een malle, dus dat daar meer besmettingen mee boven water komen lijkt me niet verwonderlijk. Punt is, dat de verspreiding een stuk wijdser is dan voorheen. Waren het in de eerste piekperiode iets van 400 plaatsen met minimaal één geïnfecteerde inwoner, zijn we nu de 1000 gepasseerd. De kans dat je besmet kunt raken is kortom een stuk groter.

 Wat ik ook mis is of er zicht is op sneller herstel bij eerder ingrijpen door gerichte(re) diagnostiek. Het is inmiddels een verhaal aan het worden zonder kop of staart, een zichzelf in stand houdend mechanisme. Men zal zich vast niet overal aan de regels houden maar zijn de regels überhaupt wel zo effectief als gepretendeerd wordt. Ik heb zo mijn vermoedens.

Geschommel

 Een uur later ipv een uur of twee vroeger. Een zomer niet een keer idioot vroeg je bed uit is geen zomer geweest. Morgen dan maar. Gisteren was ik al bijna in de tuin bezig. Daar zit nu minstens nog één koffie tussen. De boel  los maken anders heeft de volgende onweersbui niks dicht te slaan. Daarna zien we wel verder. Best moeilijk zo zonder uitgestippeld plan. Niet dat ik minder doe. Ik verspil hooguit minder denkwerk aan voornemens waar niks van komt. Zolang er voldoende te doen is, hangt het van het moment en de plek af waar in ben als het zaak is iets anders bij de kladden te pakken. Keuze te over. Ik proef wat en bevalt het idee me, ga ik aan de slag.

Gruwelen

 Kinderen in een mijnschacht flikkeren, vrouwen aan stukken snijden en mannen onthoofden. Behalve dat die laatsten eerst alles hebben moeten aanzien, komen ze er het gegnadigst vanaf. Oorlog. Wat in vredestijd tot een enkeling beperkt blijft, leeft in oorlogstijd op bij hele volksstammen. Een mens een beest noemen is een belediging voor de meeste dieren.

 Maar wat een beeld. Meestal weet ik de artikelen wel te mijden. Hopelijk raak ik het beeld kwijt voor ik in slaap val. Nog even volhouden aub en mijn leven is verschoond gebleven van dit soort ongein. Kan me geen voorstelling maken van hoe ik op een oorlogssituatie gereageerd zou hebben. In hoeverre hangt dat überhaupt van jezelf af? Hoeveel vrijwillers zaten op de ladingsvaartuigen bij Omaha Beach om door de Duitsers neergemaaid te worden voor ze goed en wel op het strand waren? Tegenwoordig kun je al uitgeschakeld worden cq het loodje leggen, voordat je ook maar in de buurt van de vijand bent.

 Of ik 'm ooit gehad heb, zou ik niet weten, maar nu mis ik zeker zoiets als een killermentaliteit. Daarom zit ik ws ook liever in een truck van Oblia naar Riga dan dat ik als Witcher bandieten en monsters afslacht en in Wolfenstein ben vastgelopen. Dat laatste kan trouwens ook gewoon leeftijd zijn.

Tuinseizoenen

 Na weer 1,5 uur tuinwerk is er nog één perceeltje te gaan en dan heb ik ze weer alle 9 gehad. Kan ik me op de omvelden richten. Volgens mij zeg je dat niet bij een tuin, heeft meer met de invloedsfeer van een persoon te maken. De randen dan maar? Gewoon alles wat het niet tot een perceeltje heeft geschopt. Nog niet of nooit gaat doen.

 Na gedane arbeid de blik over de tuin laten gaan en dan jojoot het resultaat van de waarneming heen en weer tussen tevredenheid en wat er allemaal nog moet gebeuren. Lukt niet altijd om ze uit elkaar te houden. Groeiseizoen en voortgang van de inrichtingsactiviteiten moet ik apart zien te houden. Het komt straks vanzelf samen als het uiteindelijk geheel is wat al uitgewerkt en ingevuld in mijn hoofd zit.

 Voor het passen en meten moet de tuin kaal zijn. Dat zorgt al direct voor een zeker scheiding van de activiteiten. Het gaat nog een hele dobber worden om alles netjes in lijn met de kadastergrenzen van de tuin te krijgen. Het hoeft geen perfecte kasteeltuin te worden, maar de lijnen, die er in aangebracht worden zou ik wel graag strak, evenwijdig, waar nodig symmetrisch en met vaste afstanden en dus gelijke oppervlakten willen zien. Geen rommeltje waar ik me iedere keer weer aan stoor ipv dat het mij oog streelt. Spannend najaar.

Achterstevoren

 Een omgegooide dag. Net de afwas gedaan. Niet van slag geraakt. Nog niet. Ijkpunten blijven de honden. Zo op de 'avond'-ronde en dan weer de tuin in. Het onkruid gaat niet tegen het einde van het seizoen nog de slag winnen. Ik zal ze krijgen (en uitrukken!).

Invulling

 Wanneer zal het ooit zover zijn cq komen dat ik in de ochtend een uurtje of wat in de tuin schoffel, de lunch klaar maak en dan vrij ben? Vrij omdat alles af is en op z'n plek staat, ligt of hangt? Het onderhoud vergeet ik hierbij bewust. Daar komt nooit een einde aan. De dag vullen met op de bank voor het huis zitten, beetje door het dorp flaneren, blogbijdrage produceren en de beesten kroelen.

 De eerste twee jaar heb ik meer op de bank gezeten dan de laatste twee. In het begin deed de aannemer het werk en beperkte ik me tot niet in de weg lopen en toch het overzicht behouden. Nu komt alles op mijn bordje terecht en moet ik niet alleen het overzicht behouden maar ook voor de uitvoering opdraaien. Er zijn van die momenten, dat ik twijfel aan mijn beslissingen van de laatste 7-8 jaar en in de aanloop daartoe. Niet dat dat wat oplost. Uiteindelijk gaat het om het beste van het moment te maken. Soms heb ik het idee dat dat best aardig lukt en op andere momenten voel ik een neiging tot radeloosheid.

 Een switch teveel gemaakt? Maar wat was het alternatief geweest? In Frankrijk blijven hangen en onbewogen je neergang in aanschouw nemen? Frankrijk was een doodlopende straat geworden met draaikolk dreiging. Ik heb me vaker afgevraagd of ik misschien een kansrijke mogelijkheid over het hoofd heb gezien. Heb nooit iets kunnen vinden wat daarvoor in aanmerking had kunnen komen.

 -Wordt vervolgd-

Actief

 Waar ik anders mijn koffiekop zou omspoelen, wegzetten op het aanrecht en me afvragen waar ik de dag mee zou invullen. Heb ik net 1,5 uur onkruid trekken achter de rug, ben zeiknat en heb trek in iets fris-tintelens van aangenaam lage temperatuur. Ook de laatste twee rijen uien uitgetrokken. Nu hebben we uien genoeg tot volgend jaar de nwe oogst wordt binnen gehaald. Ik schat het op zo'n 300 stuks, 1,5 per maaltijd, 200 maaltijden, 4 per week. Dat komt aardig in de richting van het normale verbruik.

 Eind van de middag/begin van de avond weer verder. Het is niet alleen prettig als de boel nog/al redelijk schoon is, als je met het opstarten van de tuin in het voorjaar begint. Het is ook stimulerend als je bij het winterklaar maken, je niet eerst door een onkruidoerwoud heen hoeft te wurgen. In feite doe ik dat nu, maar voor meer dan 90% is het allemaal nog handzaam en overzichtelijk. De randen zijn een ramp. Daar moet de maaier weer overheen.

 Zou mooi zijn als ik bij het opschonen tijd en zin zou vinden om met de aanleg van de terrassenopzet te beginnen ten einde het grondwater minder een probleem te laten zijn. En om een pad naar het einde van de tuin te realiseren waardoor je dat stuk ook zonder laarzen kunt afleggen. En de kas .... Ach, je kunt maar beter bezig zijn, toch?

Druk

 Gisteren een uurtje in de tuin bezig geweest en moeten constateren, dat ik weer achter het onkruid aan hol. Onkruid en opruimen wat z'n beste tijd heeft gehad. In mrt begonnen, in mei de drukste mnd en nu, zeg begin augustus begint het opruimen en winterklaar maken. Snel seizoennetje.

 Nu heb ik voor dat winterklaar maken nog wel een mnd of twee-drie. Maar als in die tijd ook de kas er van moet komen, begin ik de stresskriebels te voelen. Dan moet ik nu toch echt in de benen. Tenminste zo voelt dat. Opstarten loopt net iets soepeler maar is net als afronden zeker niet één van mijn sterkste kanten. De informatie is er, keuzes zijn gemaakt. Nu moeten er consequenties aan verbonden en ineens is er hapering.

 Een moment waarop ook andere zaken hun kans schoon zien om zich nog weer eens onder mijn aandacht te schuiven. En voor je het weet is het chaos, krijgt het iets intimiderends en gooi ik alle deuren dicht. Alles behalve handig. Ik denk dat ik maar eens een vroege start in de tuin maak en twee vliegen in één klap probeer te slaan. Opschonen van de tuin en struktuur onder mijn schedeldak.

Tranentrekkers

 Tjeee. Het is een verdomd goed uienjaar dit jaar. Het zag er al veelbelovend uit, maar het is echt zo. Uien van het formaat 'één is te weinig en twee is teveel'. Zelfde uien, zelfde leverancier als vorig jaar. Daar kan het niet aan liggen. Het zeiknatte voorjaar dan? Kan ik me moeilijk voorstellen. Maar flinke uien dus en weinig rotte appels. In aantal en grootte laat dit seizoen het vorige ver achter zich. Jammer, dat ik nu niet weet waar het aan heeft gelegen. Volgend jaar maar weer afwachten dus.

 Wat met de bonen mis is gegaan, haal ik bij de uien binnen. Het is, dat je uien niet als bonen kunt eten. Het wordt het jaar van de uien, wortels en tomaten. Hoewel die laatsten nog een stuk beter moeten kunnen en ook duidelijk is waar dat vandaan moet komen. De rest is maar matigjes of zo snel gegaan, dat ik het niet bij heb kunnen houden. Het houdt de boel verrassend.

Afslaan

 In ene geen zin meer om iets te doen. Geen na-lunch-dip en eigenlijk klopt 'geen zin hebben' ook niet echt. Het is meer iets van een pas op de plaats maken. Niet domweg doordouwen. Ff rustig zitten. De ademhaling reguleren of in elk geval je aandacht schenken en genoegen nemen met niks doen. Een beetje voor je uit turen en het in feite best weten te waarderen. Alle drang om bezig te willen zijn is als sneeuw voor de zon verdwenen.

 Rustig op een stoel zitten aan de eettafel en geen eten te bekennen. Het is een vreemde gewaarwording. Plek, tijdstip en bezigheid passen niet bij elkaar. Maar ik moet bekennen, dat was het laatste waar ik op dat moment mee bezig was. Ik keek de keuken in. Niks meer, niks minder. Het had ook de slaapkamer kunnen zijn of de gang, als we die hadden gehad.

 Hoelang ik zo gezeten heb? Ik zou het niet weten. Geen uren volgens mij. Op een gegeven moment de afwasmachine gevuld en boodschappen gaan doen. Blijkbaar moet er toch iets gedaan en bewogen worden.

Dippen

 De stront is van de gevel gespoten, het hele trottoir erbij gereinigd en de natuurlijk de auto niet vergeten. De eerste serieuze hoeveelheid tomaten is geplukt. En de doorgeschoten venkel staat soep te worden. En ik, ik weet niet, maar ik geloof, dat ik een beetje genoeg heb voor vandaag. Het blijft bizar, om rond het middaguur alweer bedwaarts te kunnen. Bezig blijven is het devies en toetsenbordacrobatiek valt daar niet onder.. Uiteindelijk zit je dan maar wat te zitten en dan houden de oogleden het snel voor gezien.

Pauzeknop

 Nog maar een koffie en dan met de hogedrukspuit aan de gang. Ik had me, zoals beloofd, nog niks voorgenomen, maar d'r zijn bevredigendere bezigheden denkbaar dan koeienstront van je huis spuiten. De spontane kant van het leven. Niet mijn favoriete. Het gaat gelukkig geen uren kosten. Dat mag ik hopen tenminste.

 De wereld zou als ETS2 moeten zijn. Als je er ff genoeg van hebt, log je uit, wordt de stand van zaken opgeslagen en de wereld, die je verlaat, op halt gezet. Er gebeurd niks meer totdat je terugkeert, inlogt en weer aan de slag gaat. Aangezien iedereen in een strikt persoonlijke belevingssfeer zijn leven leidt, zou dat best moeten kunnen. Je zelf uitschakelen en van de bühne verdwijnen. Gewoon niet aanwezig zijn èn wat belangrijker is het leven op de pauzeknop.

 Dat laatste wordt wat moeilijker. Niet zozeer van mij naar derden toe als wel van derden naar mij toe. Met al die miljarden zielen die zich dan kunnen uitschakelen en het leven tijdelijk stoppen, schiet dat in z'n totaliteit natuurlijk geen mm op.

 Nee, slecht idee. We maken er iets exclusiefs van, iets extreem exclusiefs van, iets wat alleen voor mij gaat gelden. Dan is het een stuk werkbaarder. Ja, ik ga het voorstel indienen. Iedereen heeft tegenwoordig tenslotte recht op exclusieve persoonlijke aandacht en moet in iedere scheet gehoord en tegemoet gekomen worden. Gewoon MLM, dus.

Uitwerpen

 De teckel heeft vannacht in de tuinkamer gepiest. Prada vanochtend op de binnenplaats gescheten. Bobby moest zonodig z'n geurspoor achter laten op de stapel leeggemaakte dozen en één of meer koeien konden hun vlaaien vanochtend blijkbaar nergens anders deponeren dan voor ons huis. Daar rijden dan weer van die aso's doorheen met hoge snelheid waardoor de stront op auto, bank, muur, poort en ramen zit. D'r zijn wel eens dagen dat ik beter begin. Goeiemorgen.

Verlost

 Achterover leunen is toegestaan. Verdiend zelfs! Zo'n kelderklus vereist, dat je ff over jezelf heen stapt. Even geen boodschap aan jezelf hebben. Dat heb je al mndn, wat heet jaren gehad en dat heeft nooit iets opgeleverd. Dus knop om en beginnen. Dat beginnen is belangrijk. Eenmaal bezig is het een compleet ander verhaal. De afkeer om er mee aan de slag te gaan verandert in doelgerichte keuzes om op de best mogelijke wijze het hele zwikkie naar buiten te krijgen. Naar buiten en gelijk kijken wat het is en wat je er mee zou moeten.

 Eind van de middag was de binnenplaats veranderd in een uitdragerij. Klusgereedschap, pvc-onderdelen, inmaakglazen, electrakabel, bierpullen, tuingereedschap, campari-soda flesjes (leeg helaas), schroeven in alle soorten en maten, kampeerspullen, omgebouwde wasmachinemotoren, etc en nog meer. Dat moest dus allemaal weer ergens geplaatst worden waar het meer voor het grijpen ligt en bovendien minder in de weg.

 Naar mate de avond vorderde was ik meer bezig met mezelf te overtuigen om nog ff door te gaan, dan doelgericht met het zoeken naar de juiste plek voor het juiste zooitje. En dan is er ineens die verlossende laatste stapel onbestemd, die je ongezien in de schuur plempt. Bingo! Geklaard.

Staaltje

 Geridderd door mezelf! Wat een kutklus en toch in alle rust doordouwen. De kelder is nog niet leeg, maar het grootste deel is er uit. Naast het verplaatste klusmateriaal en gereedschap nog 10 van de twintig verhuisdozen leeggetrokken. Gelijk ook iets van orde hersteld. Een zooitje was het. Krijg je als je door de jaren heen al zoekende een deel van de inhoud van de dozen eruit trekt, terugduwt en halverwege moet beseffen, dat dat ws niet helemaal gaat lukken.

 We weten weer ff wat er waar staat. Natuurlijk moest een deel weer elders een plekje vinden. De stoelendans is zeker nog niet voorbij. Een tiental dozen hebben in het gastenhuis onderdak gevonden. Een plek die ook nodig leeggeruimd moet worden. Maar alles op z'n tijd. Het zal nog wel ff schuiven zijn voordat alles een plek heeft gevonden.

 Dit was dus zo'n dag die je gewoon met regelmaat moet hebben. Even de schouders eronder en een nwe afslag vrijmaken om in op te trekken en als het ff kan niet vastlopen. Het geheel ontruimen gaat nog zeker een dag kosten. Niet vanwege de nog te verplaatsen hoeveelheid. Die valt enorm mee. Waar het hapert, is de plek waar het allemaal naar toe zou moeten resp. kunnen. Maar dat is voor morgen of  één van de volgende dagen.

Overdrukte

 Het ukkepukkerige werk is gedaan. De afvoer vrij. De flessen gevuld en van dop voorzien. Na de lunch het echte werk. Nog steeds geen idee wat het gaat worden. Ik hou het spannend. Misschien het een, misschien het ander, misschien allebei of heel iets anders. Zoiets als de zwembadbodem zuigen. Wat een luxe, wat een keuzerijkdom, wat een godverdommense bende te doen. Als ik me niet los kan scheuren van de dagelijkse sleur zal de zesdelige trilogie er wel nooit van komen. Wat heet. Zoiets simpels als een foto-album maken loopt al tig vakanties achter en, nog dichterbij huis, de wolk van Evernote zakt inmiddels door z'n hielen wat de dagelijkse notities betreft.

 Waarom wil een mens zoveel als hij de tijd niet neemt of heeft om het allemaal naar behoren af te werken? Of is dit een puur persoonlijke afwijking? Kan me dat nauwelijks voorstellen. Tenzij je invulling van het leven beperkt blijft tot een baan, eten, op de bank hangen en je nachtrust. Misschien is dat wel meer normaal dan mijn geploeter. Maar ik heb geen bank en wil die ook niet hebben. Ook geen baan trouwens. Acht uur meer dan de gemiddelde Westerling om jezelf dwars te zitten. Ik denk, dat ik het begin te begrijpen. Vrijheid, je moet het niet willen!

Burenhulp

 Als ik het geschraap goed duidt is de buurman bezig onze stoep kiezelvrij te maken. Bij weersomstandigheden als gisteren komt behalve een gigantische partij water de dorpstraat naar beneden ook het nodige zand en grovere fracties mee. De buurman wil die steeds hebben, waar ik ze een eind verderop ter bermversteviging in het gras pleur. Dus nu probeert hij steeds voor ons onze stoep te reinigen en zich het grind toe te eigenen. Van mij mag ie. Jammer, dat hij niet geïnteresserd is in het onkruid dat uit de spleten tussen de bestrating omhoog schiet. Dat bijhouden is een tijdrovendere klus dan zo af en toe wat kiezels bij elkaar vegen.

 Gisteren of zo nog gezien dat een deel van de goot in onze stoep verstopt was, maar niet meer toegekomen aan het vrijmaken van de waterafvoer. Niet dat dat op die hoeveelheden van gisteren veel had uitgemaakt. Die afvoer is voor de meer normale weersomstandigheden. Maar verstopt werkt ie ook dan niet. Da's twee voor vandaag. Weer zo'n werkje van niks. Wordt het een klusjesklusdag?

Afwijkend

 Fris, mistig, alles zeiknat. D'r is gisteren in een halfuur het water voor een mnd naar beneden gekomen. Het weiland achter de tuin staat weer deels blank. Feest voor de volgende generatie muggen. Geslapen als een blok. Op wat corona-gezeur na niks te beleven in de wereld. Het gaat een rustige dag worden. Onlangs is een tweede partij uitschroefbare herbruikbare wijnfleskurken gearrived. Ditmaal  passen ze wel in de fles en zijn ze te gebruiken met de reeds in het bezit zijnde trekker. De eerste 25 ltr fles staat klaar om in hanteerbare flessen over geheveld te worden. Dat is één voor vandaag.

 Als je de beide versies van de kurk naast elkaar houdt is nauwelijks iets van verschil te zijn. Stom toch dat zoiets op de markt gebracht worden en niet onderling uitwisselbaar is. Zou net zoiets zijn als iedere afsluitbare glazen pot z'n eigen formaat deksel heeft. Dat valt gelukkig ontzettend mee. D'r zijn iets van 6 of 7 maten en dan heb je het gehad. Zoveel verschillende wijnflesformaten heb je niet eens als je het bij de standaard 0,75 ltr houdt.

 Maar dat wijngedoe is een werkje van niks. Er zal dus nog meer uit mijn handen komen vandaag. Ik laat me verrassen.

Oppeppen

 Allez! We gooien er per uitzondering nog een tegen aan. Het was geen verkeerde dag vandaag met het aanpakken van de kelderdeur. De deur heeft nog nooit zo soepel gesloten als het ding nu doet. Misschien gaan we de komende dagen ècht bergen verzetten of één berg, dat lijkt me al aardig meegenomen. En misschien niet eens echt verzetten maar een stevige zet in de goede richting geven. Er zijn een paar 'kandidaten' die hier voor in aanmerking komen. De postzegel tussen huis (tuinkamer) en schuur (toekomstige klusruimte) is er een. Een ander is het leegruimen van de toekomstige waskelder. Het eerste is meer afronden, het tweede een kwestie van opstarten.

 Van die acties die ineens ruimte en perspectief geven, waar je anders in tegenaan hikken blijft steken. Ik neig naar het leegruimen van de kelder. Dat lijkt me zo'n kick te geven, dat ik die postzegel tussen huis en schuur tussen de bedrijven meeneem. Die kelder is te vergelijken met mijn 'kantoor' waar dit voorjaar ineens een twintigtal verhuisdozen leeg- en opgeruimd werden. In de kelder kun je momenteel nauwelijks je kont keren. Leeggeruimd moet het kortom bijna schrikken zijn.

 Behalve gereedschap en klusmaterialen staan daar ook nog andere dozen waarvan mij de inhoud nauwelijks nog bijstaat. Wordt weer een beetje Sinterklaas en vervolgens zien wat ik er waar mee kan of simpelweg de deur uit doen.

Vrijheid

  Ik neem er nog een. Kwalijk? Waarom je al het leuke in je leven ontzeggen en uiteindelijk nog de onvermijdelijke stap in het niets maken? Oké mischien een paar jaar eerder dan theoretische had gekund, maar dan? Je weet niet eens of het vroeger of later gebeurd. Er is, zoals al vaker aangehaald, geen parallel leven onder ideale omstandigheden, waar tegen je je kunt afzetten. En dan nog. Wat is ideaal?

Dat het gros van de mensen netjes achter het waanidee van huisje-tuintje-voituurke aanloopt is met 'wonderlijk' nauwelijks te duiden. Wat wonderlijk is, is het systeem dat wat dat betreft ooit is ontstaan en een steeds wurgendere greep op het bestaan weet te realiseren. Ooit, niet eens zo lang geleden, kon je weigeren om onderdeel van het systeem te zijn. Niks geen vaste baan, gezin, nageslacht, belasting betalen etc, en toch een redelijk en vooral vrij bestaan leiden. Dat kan nauwelijks meer.

 Een beetje links en rechts klussen tegen kost en inwoning heet gewoon zwart werk. Zijn er nog mensen die niet geregistreerd zijn? Het burgerservicenummer of hoe de versie van tegenwoordig ook heet. Een digiD code of zoiets dergelijks. Paspoort of ID. Rijbewijs. Etc. En dan tegenwoordig overal camera's. Binnenkort gezichtsherkenning. Orwell's 1984 was een doembeeld voor de toekomst, maar volgens mij zitten we er dichterbij dan we in de gaten hebben.

Overvloed

 Wat een geweld. En dat denkt de mens te kunnen sturen? Mens, mens, mens.

16:35

 Timing!  Een paar minuten voordat het zoveelste namiddagonweer losbarstte alle klusspullen opgeruimd en de qua structuur herstelde kelderdeur teruggehangen. Het echte werk moet nog, maar de deur kan weer gewoon open en dicht zonder de betrokken latten een voor een 'n duwtje in de gewenste richting te moeten geven. Met het originele idee was niks mis. De uitvoering had duidelijk beter gekund. Dat heet leren. Toch?

 Het gaat beestachtig te keer. Niet zo zeer het onweer als wel de regen. Zomers buitje heet zoiets. Al de losgemaakte percelen kunnen de komende dagen weer over. Het houdt de mens bezig, van de straat. Gelukkig had ik me niks in de tuin bedacht vandaag. Had me ook trouwens het repareren van de kelderdeur niet bedacht. Maar ineens komt het ervan en daar is niks mis mee.

Onnadenkendheid

 Van het weekeinde ff moeten lachen om de domheid van mensen. Bijna een pleonasme, ik geeft het toe, maar het blijft me verbazen. Vanwege de plots verslechterende coronatoestand in Spanje besloot het UK om de quarantaineplicht weer in te voeren voor de reizigers, die uit die richting het land binnen komen. En dat zijn nu natuurlijk mn vakantiegangers.

 Ik voel helemaal geen behoefte om me met mondkapjesgedoe en andere verplichtingen te confronteren buiten mijn eigen regiogrenzen. Maar mocht die behoefte ooit opborrelen, dan zou de eerste vrg toch zijn: 'Hoe groot is de kans, dat tijdens mijn verblijf in het buitenland regels veranderen op de thuisbasis of ter vakantieplekke?' Veranderen in het nadeel van de gesmeedde plannen. Daarbij natuurlijk als eerste de mogelijkheid, dat je het land niet uitkomt en op de tweede plaats de noodzaak van quarantaine bij terugkeer.

 Voor een dergelijke relativering heb je toch echt genoeg aan anderhalve hersencel. Een hoeveelheid die een hoop Britten blijkbaar niet halen. Ongetwijfeld van die types die meer met het uitslapen van hun roes bezig zijn dan het bewonderen van de voortbrengselen van het culturele verleden van de Spaanse natie.

 Blijkbaar was er nog een soort deadline, maar dan moest men dus eerder terug naar huis dan gepland. Daar was men op z'n Brits danig over uit het huisje. Woede! In feite vanwege hun eigen domheid, maar voor het gemak kiest men dan de overheid als mikpunt.

Blanco

 Een nwe week. Ik ga er 'ns ff voor zitten. Vanaf morgen weer naar zomer neigende dagen. Dan gaat er natuurlijk weer een hele hoop gebeuren. Bergen verzetten en zo. Vandaag maar ff rustig aan doen dus. Geen idee wat. Afwas kan natuurlijk nooit kwaad, maar dat zijn van die dingen als ademhalen, als je die in je activiteitenschema gaat meetellen, ben je al moe, voordat je een vinger hebt gekromd. Tuin kan natuurlijk. Maar eigenlijk heb ik gewoon geen idee. Geen voorkeur. Voel geen moeten, al kost het flink opletten om die geest in de fles te houden. We laten het een het ander regelen en beginnen straks volkomen willekeurig met het eerste waarbij mijn handen aan de slag willen.

Via-via

 Een zeldzaam redelijk geluid in deze haast hysterische tijden. Van GS geplukt, die het weer van LinkedIn gevist hebben. Ik neem aan, dat dit geen probleem is, anders hoor ik het wel. Dat risico neem ik wel met mijn honderduizend bezoekers per dag. Proest ...

Nostalgisch

 Een wat wazige ochtend, maar geen last van mijn knar. Da's mooi meegenomen na een haast ouderwetse zomeravond met een aangenaam glaasje teveel op bijna ouderwetse hoeveelheden. Het weer gunde ons de bbq en daarna een vuurtje in het ding opgestookt. Beetje fris, maar dat scheelt een hoop irritant muggengezoem. Nu is het op de binnenplaats wat dat betreft toch al een stuk rustiger dan in de tuin.

 Vroeg me af of wij de laatste generatie zijn die een bbq en houtvuurtjes niet alleen van naam kennen omdat (groot)ouders het er weleens over hebben. Het zal hier niet zo'n vaart lopen als in Nederland. Eén van de grootste plezieren in Frankrijk was ook fikkie stoken als je d'r zin in had. Dat we het uiteindelijk jaren in feite uit noodzaak hebben gedaan om het afvalhout van de storm (Kerst 1999) net na onze aankomst op te ruimen, is weer een ander verhaal.

 Ik zie de komende generaties al buiten zitten met hun binnen bereidde vleeshompen met bbq-smaak starend in een holografische projectie van een kampvuur. Het zullen dan trouwens zeer ws vleesvervangers zijn. Van die rommel waar zoveel rotzooi ingestopt wordt om iets voor elkaar te krijgen wat de natuur instant verzorgd. Ik ga vandaag in alle rust nagenieten van alle echtheid van gisteravond.

Tegenvaller?

 Door het weersvooruitzicht op het verkeerde been gezet. Dat wordt zeer ws een bbq binnenshuis vandaag. Maar het is nog geen einde van de middag. D'r is nog hoop. En wat las ik onlangs? Hoop is uitgestelde teleurstelling ... Ja, laten we lekker negatief zijn. Al dat positieve gelul is tenslotte ook niks anders dan het voorportaal van de werkelijkheid, die meestal alles andere is dan leuk, aardig of gewenst.

 Tijd om de cabinedeur van de truck achter me dicht te trekken en de werkelijkheid een tijd in z'n eigen sop gaar te laten koken? Nu we het daar toch over hebben... Had gekund, ware daar niet het koken geweest. De salade voor de lunch staat vrijwel klaar in losse onderdelen. Het geheel moet nog gevormd worden. Peterselie, basilicum en venkel scoren in de tuin. Eieren hakken. Voorjaarsuien snijden en een blikje mais optrekken. De kip niet vergeten.

Viraal_49?

 Ik weet niet wat ik erger moet vinden, al die opborrelende heisa over een opleving van het Covid-19 virus of dat nu al duidelijk is, dat landen als Italië en Spanje met Sinterklaas spelen zijn begonnen van het net ingestelde Europa's noodfonds. Beide kun je niet van een verrassing betichten. Het zat er in beide gevallen aan te komen. Daar had je geen kristallen bol of een kledder koffiedik voor nodig.

 Zoals gewoonlijk betreft het ook een mix van meningen, feiten, roddel en fantasietjes waar maar moeilijk chocola van te maken is. Men test meer, dus meer besmettingen zegt op zich niet zoveel. Naar het schijnt zijn er niet meer ziekenhuisopnames en heeft men daardoor een ander referentiekader gezocht. Een tweede verandering die vergelijken moeilijk maakt. Dan de maar voortslepende discussie over wel of geen mondkapjesverplichting. In Nederland dan. Volgens mij zijn ze in vrijwel heel Europa verplicht in openbare publieke ruimten zoals winkels. Niet dat dat automatisch betekent dat ze ook zinvol zijn. Zeker niet met de neus vrij en andere ongein. Het enige met een zweem van zinnigheid en een redelijk evenwicht tussen normaal en beperking is een beetje letten op afstand, zeker bij speekselspuwende vreemden en het vermijden van drukke menigten, mn in afgesloten ruimten.

 De hele hernieuwde aandacht klinkt mij een beetje naar masseren, weg bereiden in de oren. Wat is het doel? Het opkrikken van het noodfonds? Zitten er nog apen in de Europese mouw? Verborgen agenda's? Wat is de bedoeling? Heel Zuid-Europa aan het basisinkomen op kosten van Noordelijke belastingbetalers? Ik weet niet. Ik ben niet zo van het doemdenken of complotten smeden maar ik mis de nuchtere werkelijkheid naar mijn smaak al een beetje te lang.

Aanpassen

 Shit de venkel schiet (al) door. Dat 'al' is twijfelachtig. Vrees, dat ik het overzicht ben verloren. Het is met koken en een tuin een beetje zoals koken en een diepvriezer. Ik heb in mijn hele zelfstandige leven de luxe gehad dan wel genomen om te maken waar ik op het moment van koken zin in had. Soms betekende dat, dat ik op het laatste moment nog naar een of meerdere winkels moest. Meestal was er echter al iets van sturing vooraf en lag het gewenste in de koelkast.

 Nooit een hekel aan boodschappen doen gehad, dus ff naar de AH, groenteboer of slager was nooit een straf. Gevolg is, we hebben het er al eerder over gehad, dat je nooit of nauwelijks gericht bent op wat er is en vrijwel altijd op wat je wilt. Dat gaat al fout bij de diepvriezer, maar, omdat het spul daarin bevroren is, maakt het per saldo niet zoveel uit. Enige nadeel is dat je dingen bewaart, die je zeer waarschijnlijk niet gaat gebruiken.

 Met de tuin werkt dat net iets anders. Mis je het moment dat de betreffende groente het meest geschikt is voor consumptie, dan zegt de plant 'Doeii' en gaat voor het nageslacht. Die 'doorschieters' zijn het irritantst. Ben meer voor verrotten. Dat loopt nooit zo'n vaart. Dus gauw van courgette-soep naar een venkelmenu switchen. Zonde om die mooie planten tot zaad te laten verworden.

Keukenvlijt

 Alles net schoon kan ik direct weer aan de slag met vuil maken. Voorbereidingen voor de lunch van morgen en de bbq in de avond. Eieren koken, macaroni .... of zou ik rijst doen ... of  gierst, ooit gekocht nooit gebruikt. Is het wel gierst? Zelfs quinoa ben ik rijk. Ook nog nooit iets mee gedaan. Kan geen kwaad om te zien of ik er iets mee kan en of het de moeite loont. Een vorm van opruimen. Bevalt het niet, dan weg. Pot leeg. Ruimte erbij op het aanrecht. Bonen, de gedroogde versie, ook zoiets. Bederft nooit, maar inmiddels zijn ze zo ingedroogd dat 24 uur weken en weet ik hoeveel uren koken nog steeds niet tot iets leidt, wat je 'gaar' zou willen noemen. Een vorm van ongewild 'al dente' en zelfs daar komt nog enige fantasie bij kijken.

 Op naar de volgende afwas. Op naar de volgende nacht. Op naar het volgende seizoen. Op naar het volgende leven .... O nee, daar waar het niet verkeerd zou zijn, werkt het net niet. Daar geloof ik tenminste niks van. Ook bij katten trouwens. Anders was Bijou niet verdwenen, maar fris en vrolijk teruggekeerd. En al die andere katten ook. Zou een drukke boel zijn.

 Eventjes de zinnen verzetten en dan duiken we maar weer de keuken in. Als je niet uitkijkt, krijg je er een dagtaak aan. Maar dan graag in zo'n keuken zoals men zich dat voorstelt van een kasteel in de middeleeuwen. Een grote schouw met daarin een gigantische ketel aan een ketting boven een groot houtvuur met ernaast een draaiend spit met het restant van een varken. Kippen, geiten en varkens die door de keuken struinen. De lucht van gebakken brood. De tuinman die met een mand vol groente komt binnenlopen. Een oversized tafel met wat volk eraan met niks anders in de zin dan wat buurten (en hopelijk iets te eten èn vooral te drinken krijgen). Karaffen met wijn, zout, boter en brood op tafel en kaarsen en toortsen als enige lichtbronnen.

Voor(uit)zichtig

 Regendag. Mooi moment om me niet teveel af te hoeven vragen. Beetje aanklooien, Was, afwas, blog, misschien zelfs meer, maar daar ga ik me niet op vast pinnen. Stukkkie rijden natuurlijk, daar is dit weer ideaal voor. Geen zon in je scherm en ook minder licht in z'n algemeen, waardoor het beeld beter overkomt dan normaal overdag het geval zou zijn.

 Zaterdag. Het is te hopen dat Youp weer een keertje boven zichzelf uitstijgt en meer lollig dan moralistisch is in z'n wekelijkse commentaar. (Update: Helaas!) De rest van het weekeinde hangt dan verder van mezelf af. Kan ik me bijvoorbeeld bezig houden met die ene stimulerende grote stap voortwaarts, die alweer een tijdje in gebreke blijft. Zo af en toe tot tamelijk geregeld moet ik gewoon iets nieuws aanpakken heb ik me bedacht, om niet verstrikt te raken in de warboel van laatste loodjes. Die kunnen heel goed 'meegenomen' worden als de rest van de stroom maar groot en sterk genoeg is. Is het enkel nog van dat laatste gemier, van dat gedoe, dat net aan het opruimen vooraf gaat, dan draai ik vast, heb ik het idee. Heb ik me bedacht.

 Het zijn de meters die tellen, niet al dat gedoe op de vierkante mm. In die mm's kan ik me niet verliezen. Die zijn niet aan mij besteed, hoe belangrijk ik afwerking ook kan vinden. Of onderhoud, ook zoiets. Helaas vormen beiden een steeds groter onderdeel van wat gedaan moet worden. Dat wordt zure appels eten naar verloop van tijd.

Beroofd

 Het begon met een kleine meisje dat zat te wachten op iemand die weggegaan was om iets voor haar te halen maar nooit is teruggekomen. Vandaar af wordt het wazig en steeds waziger. Het ging over een bericht van iemand die me iets vroeg te doen. Iets met schrijven en dat op een wijze, in een combinatie dat ik dacht 'Geniaal'. Maar na dat besef is het hele verhaal, de droom, de gedachtenstroom tussen waan en werkelijkheid me ontglipt. Ik heb geprobeerd het terug te halen, maar alle moeite was tevergeefs, werkte zelfs eerder als gum dan dat het grip opleverde.

 Het leek helemaal geen droom, al zal het dat wel geweest zijn. En het voorstel wat me gedaan werd was zo concreet, helder en echt een vondst waar ik heel blij van werd. Lullig dat zoiets, misschien dat ene moment in je leven, waar je op hebt zitten wachten, weer zomaar in het niets kan verdwijnen. Het voelt alsof je iets afgenomen is, wat je heel graag wilde hebben maar net niet kon pakken toen het aan je neus voorbij ging.

Voederen

 Na een dag in de keuken leek het er even op, dat ik vanavond de muggen niet zou mogen voeren. Gelukkig zette het onweer niet door. Tenminste niet deze kant op. En kon ik alsnog even uitblazen in de tuin. Het grote opruimen gaat beginnen. Doorgeschoten rammenas en sla uitgetrokken. Waar de tomaten (direct ff afkloppen) het dit jaar uitstekend doen, is het met een hoop opbrengsten een stuk minder gesteld. Geen ramp. De vormgeving en het zoeken naar een evenwicht tussen mogelijk en wenselijk zijn nog steeds belangrijker. Dat zal volgend jaar niet anders zijn.

 Ik zal iets van anderhalf uur bezig zijn geweest, toen ik het aftappen van mijn bloed een beetje zat was. Het spul steekt gewoon dwars door mijn T-shirt heen. Volgens mij was het vorig jaar niet zo'n ramp maar dat kan ook ingegeven zijn door al het water dat er dit jaar overal stond. Prettig vertoeven in de tuin is na een uur of acht alleen mogelijk bij een kampvuur. Liefst eentje die niet optimaal brand en een hoop rook produceert. Rook die door een besluiteloze wind alle kanten op wordt geblazen.

 Vanavond niet. Volgende week ergens en dan met bbq. Het schijnt weer ff zomer te worden. Maar met bescheiden temperaturen. De dertig wordt maar met moeite gepasseerd. Dat zou makkelijk anders kunnen en wat mij betreft ook mogen. Maar ik zal daar niet over kniezen.

Staartje

 Opladen voor de laatste keukenloodjes van vandaag en het bed geen kans te geven. Koffie er tegenaan. Een blik over het wereldgebeuren. En gaan met die bonen. Azijn, suiker, zout, water en natuurlijk bonen. Kan nog net voor de namiddagronde met de honden. Dan hebben we vandaag weer gehad. Misschien nog een beetje klooien in de tuin als het voor de afwisseling eens niet gaat onweren aan het eind van de dag.

Moeizaam

 Zuchtend en steunend. Ze ontsnappen me met regelmaat onbedoeld. Langzaam vordert het in de keuken. Het mititei-mengsel uit de diepvriezer van 24 eetbaar weten te maken, deel van de bonen gekookt, het vlees van de soepkip gehaald en met het grootste deel van de kippenbouillon staat nu een deel van de courgette-oogst soep te worden.

 Mn het vlees is mooi meegenomen het mengsel van lams- en varkensvlees, waarvan hier de gehaktrolletjes worden gemaakt waar ieder Balkanland wel zijn eigen versie van heeft, staat me qua reuk (en smaak) niet aan. Heeft niks met het verblijf in de vriezer te maken. Vers is het hetzelfde. Geen idee waar dat vandaan komt. Beide vleessoorten apart zijn geen probleem. Misschien nemen ze het begrip 'lam' wat al te ruim en is het in feite schapenvlees wat gebruikt wordt. En daar moet je van houden qua smaak.

 Na de lunch weer verder. Lijkt me stug, dat ik in de middag alles gedaan krijg wat gedaan zou kunnen worden. Ondankbaar tijdsverbruik. Misschien breek ik er wel tussenuit naar de tuin of terug in bed.

Herhalen

 Nou, weer een dag. Het kan niet op. Wat moeten we nu weer? Een kopie van gisteren? Een sjabloon voor morgen? Het is zonde van de tijd maar soms, zoals vandaag, zou ik dagen gewoon aan me voorbij willen laten gaan. Slechte bui? Neuh, niet bepaald. Gewoon niks waar ik voor uit bed zou komen ware het niet dat ik er al, dank de honden, uit ben.

 Een dag in bed blijven liggen zonder dwingende reden. Wanneer is de laatste keer geweest? Ver, ver in mijn verleden. Het beeld is al aangetast door de tijd, verweerd, vrijwel vervaagd. Het is eerder fantasie dan herinnering. Het moet ergens in de tijd aan de Eykmanlaan zijn geweest. Dan praat je toch over bijna veertig jaar geleden. Klinkt als een onderdeel van mijn memoires. De plek waar ik in Utrecht het langst gewoond heb. De weg naar het centrum en terug zou ik nog met mijn ogen dicht kunnen afleggen. Meestal korter op de heen- dan op de terugweg.

 Maar laat ik het verleden lekker rusten, de waan van de dag moet getackled. Ik ga me, muv de was niks voornemen. Wat ongetwijfeld gaat betekenen, dat ik het grootste deel van de dag in de keuken zal staan. Sleutelwoorden zijn 'bonen' en 'soep' en dat niet gecombineerd en natuurlijk 'opruimen' en 'schoonmaken'. Waar je je als wonderlijk schepsel van de evolutie mee bezig moet houden .... in feite een schande. Gisteren bedacht ik nog, dat hoe banaler de dingen zijn die je doet des bizarder ze in feite zijn. Vrees dat daar een kern van waarheid in zit.

Genoeg(lijk)

 Voor de bonen is het te laat, voor de kip in de aanstaande soep iets te vroeg, voor de tuin te donker en de truck heb ik netjes geparkeerd. Dit was het voor vandaag. Op de kip na dan. Die moet straks uit de soep en de soep snel afgekoeld worden. Was het iets van een dag? Het is een dag geweest, dat is zeker. De rest laat ik maar voor wat het waard is.

 Het zit tussen 'goed' en 'niks' in. Betrof het serieuzere zaken zou ik het hebben over de kam, waarover ik zou balanceren met aan elke kant een afgrond. Daar is een dag als vandaag te banaal voor. Niet goed, niet fout, niet niks, niet alles, wel iets en daar doe ik het mee voor het moment. Jammer van de regen, anders had ik wel in een vuurtje willen staren. Daar was ik ik wel aan toe. Niet speciaal, maar als alternatief bij gebrek aan beter zijn er slechtere keuzes.

 Een beetje naar de sterren kijken, als er geen wolken zijn. Luisteren naar insecten, kikkers & co en nachtvogels. Vorig jaar iets gehoord wat qua tijdstip bijna zeker een nachtegaal moet zijn geweest. Vond er geen zak aan. Viel me behoorlijk tegen. Maar daar doe je het zitten bij een vuurtje ook niet voor. Dat is voor het turen is het niks of de vlammen, het ongestoord en vooral onbetrokken hun gang laten gaan van je gedachten en de kou langzaam langs je ledematen laten opkruipen tot het bed een aantrekkelijkere optie wordt.

Vertekend

 Donderdag en het voelt aan als zondag. Zondagmiddag. Leegte. Rust. Het idee iets te moeten doen, maar niet bezig willen zijn met wat dat zou moeten zijn. Siëstatijd zou ik zo zeggen, maar ook dat mist de doorslaggevende aantrekkelijkheid. Op de bank, chips en nootjes, slapende ouders, TV als achtergrondruis. De verveling verveelt zich te erg om zich te laten gelden.

 Ik zou het nu geen verveling willen noemen. Meer besluiteloosheid en dat met instemming. Na de lunch is niet het moment om nwe dingen aan te pakken. Indien gewenst, moet dat vooraf geregeld zijn, zodat je achteraf nergens over hoeft na te denken en domweg verder kunt met de reeds aangezwengelde bezigheid.

 Ook de Pc gaat het niet worden. Na de lunch merk je pas hoe slaapverwekkend dat medium is. Het is òf plat òf fysiek aan de slsg. Ik ga ff dobbelen.

Legen

 Mijn handen al vol aan mijn beide halfwas diepvriezers van de koel-vriescombi's in de keuken sleept al meer dan een jaar zo'n oversized exemplaar in 24 mee in het streven de inhoud te verwerken. Ik had tot voor kort, gisteren om precies te zijn, het idee, dat slecht een deel van de inhoud van die bak aan Mariana toebehoorde. Blijkt dat zo ongeveer voor alles te gelden. Mn vlees, cantharellen, walnoten èn kippen, veel kippen. Alles uit de tijd dat haar moeder nog leefde. Inmiddels bijna drie jaar geleden.

 Mariana al diverse keren gevraagd om haar deel, wat dus zo ongeveer de hele inhoud betekent op te ruimen en dus weg te doen. Dat schiet niet op. Ik kan me voorstellen, dat je tegen zo'n opruimactie aanhikt maar alles wat er in die diepvriezer zit, is, laat ik het voorzichtig stellen, oa niet zo best verpakt. Kippen in plastic boodschappen tassen, gehakt ik onafgesloten plastic zakjes. Het is, dat het ws niet bedorven is, maar van de smaak hoef je niet veel meer te verwachten.

 Toch maar eens zien of er met een hoop kippensoep maken en gehaktgerechten waaraan een berg pittigheid is toegevoegd nog iets van valt te maken. Ik snap dat gewoon wegkieperen zonde lijkt, maar dit is ook maar afwachten of het na een het nodige extra werk nog iets smakelijks oplevert.

Hakvrij

 Het lijkt een prachtige dag te worden. Straks eens een blik op Weeronline.nl gooien. Je moet daar niet dagelijks mee bezig zijn, daar wordt je of depri van of raakt teleurgesteld. Zo af en toe een blik voor de tendens of de noodzaak om de tuin van water te voorzien. Qua tuin vandaag verder in de bonen. Maar dan echt en niet overdrachtelijk. Hoewel je misschien wel in de bonen bent als je zo met de bonen bezig bent. Het gaat weer een paar potten opleveren en een hoop werk cq tijd kosten. En dat terwijl je ook ff naar de Penny kunt rijden en een paar potten van Hak's equivalent inslaan. Zo gepiept. Kun je de rest van de dag met andere, ik zou bijna willen zeggen 'zinnigere' zaken bezig zijn. Maar goed, het hebben van een tuin is geen kosteneffectieve en tijdefficiënte afweging. Dat is liefde en die maakt zoals bekend blind. Bovendien weet je wat je hebt gedaan en nog beter, wat je niet hebt gedaan.

 Vandaag misschien ook de eerste echt bruikbare hoeveelheid tomaten uit eigen kas/tunnel. Na de eerste solo exemplaren kan nu een salade of een caprese gebrouwen worden met verse basilicum bovendien. Misschien hè. Eerst checken. Gisteren zag het er veel belovend uit. Mijn verwachtingen zijn kortom hooggespannen.

Startprocedure

 Het is tegenwoordig iedere ochtend alsof ik onder een steen vandaan moet komen en dan geen puimsteen. Altijd vroeg wakker, te vroeg om op te staan. Val vervolgens weer in slaap, diepe slaap en wordt dan ergens tussen 7 en 8 weer wakker. Tenminste ik open mijn ogen en neem de slaapkamer waar. Daarmee ben ik het bed nog niet uit.

 Het is al een kleine eeuwigheid dat het opstaan 's morgens geen zwierig vlotte zwaai meer is. Nu lijkt het echter nog een stap verder in de weinig zwierige richting te gaan. De eerste blikken zijn slechts verkenners, die bij de eerste de beste gelegenheid weer schielijk achter de oogleden verdwijnen. Hup, terug in de coulissen. Er volgens meerdere van zulke pogingen voor een eerste beweging geduid zou kunnen worden als een aanzet tot het verlaten van het bed. Maar je moet het dan wel willen zien.

 Moet ik na al het gedoe rondom mijn nachtrust nu blij zijn, dat mijn slaap zo diep, zelden meer verstoord en onwillig is bij het beëindigen? Is het een goed teken of deugt er iets niet? Oud en versleten of aangetast en gebrekkig? Het leven is hoe dan ook tanende. Niet dat ik daar vanochtend direct mee bezig was. Deze schiet mee nu op voorspelbare wijze tussen de regels door.

Expantioneel

 ETS2 komt me zo goed als de neus uit. Wel mooi voor elkaar gekregen wat ik van plan was. Die combi lijkt me een goed teken zo aan de vooravond van morgen. Weet niet of dat direct grootse veranderingen tot gevolg zal hebben. Het getrucker gaat in elk geval terug in z'n hok. Netjes 'Af'. Zo af en toe een ritje, de wagens een beetje opdirken, de laatste 25 rijders zwaarder materieel als ze daar qua garagecollectief aan toe zijn en dan hebben we het wel zo'n beetje gehad. Dan rest enkel het miljard op de bank als volgende mijlpaal.

 Ik zal niet 'nooit' zeggen, maar voor het moment zou ik niet weten op welke manier ik het aan mezelf zou weten te verkopen om het aantal garages verder uit te breiden. Water links, ik bedoel west, en water oost. Een uitgekiende aanwezigheid in het hart van wat voor mij Europa is. Vanuit dat netwerk is straks Spanje en Portugal goed bereikbaar, zelfs de Oekraïne en Wit-Rusland geen probleem.

 Doen we een cliffhanger? Mocht Turkije ooit op de kaart erbij komen en het dus geen Eurotrucker meer zal zijn, dan behoren de lijnen Brasov-Constanta-Ankara en Limoges-Bordeaux-Bilbao-Valladolid tot de mogelijkheid. Ik ga het niet uitleggen ook. Waar een mens zich mee bezig kan houden.

Opgepakt?

 Hier gaat het niet van harte, maar het gaat ietsje soepeler en gesmeerder. Wasmachine opgestart, afwas gedaan ook al was het niet echt de moeite, laatste chauffeur geregeld, de trailervloot gebalanceerd over alle garages en een partij bonen geoogst. Heb slechtere dagen gehad. Ook betere, maar dat is voor het moment minder interessant.

 Weer iets meer vrede met mezelf en mijn leven. Misschien is het ijdele hoop, maar dat zien cq merken we morgen dan wel. Vooralsnog sorteren we voor op voortuitgang. Ik mis de dagen dat ff alles van een leien dakje gaat. Je 's avonds terug kijkt en versteld staat van wat allemaal gedaan is. Wel een paar van gehad de afgelopen weken, maar de voortzetting stokt. Ik wil teveel. Ik doe te weinig. Of het een of het ander. Waarschijnlijker allebei.

 De avond rustig de avond laten zijn en niet al met de dag van morgen bezig zijn. Normaal gesproken komt die vanzelf. Mocht dat niet zo zijn, dan lijken me alle problemen sowieso van de baan.

Voilà!

 Voorspelbaarder dan de afwisseling van dag en nacht .....

 "Brussel legt Ruttes ‘noodrem’ anders uit: géén stopzetting subsidies, slechts pauze in uitbetaling."

 De vrg is nu alleen wie naait hier wie een oor aan? De commissie Rutte of Rutte zijn betalende achterban?

 Dat Rutte dit niet geweten heeft is met zijn langjarige ervaring in het Brusselse wereldje van Europese leiders tamelijk onwaarschijnlijk. Blijft de tweede mogelijkheid over en wordt het hele, toch al weinig tot mijn verbeelding sprekende 'verzet' de farce die velen er vooraf al in zagen. Een beetje tegensputteren om zijn nationale aanhang tevreden te houden en vervolgens tekenen bij het kruisje. De ene keer is het een inlegvelletje waar de rest van Europa z'n reet mee afveegt, de andere keer een geitenpaadje voor de Nederlandse schapen en nu een paar holle frasen om het thuisfront rustig verder te laten dromen. Zou die man nou werkelijk het idee hebben, dat wat hij doet het beste is??

Grenswaarden

 Gisteren in de tuin wel de wereld ff kunnen vergeten maar niet mezelf. Daarbij word ik mn van de wereld van vandaag een beetje depri en erger me hooguit aan mezelf, omdat ik dat niet langs me af kan laten glijden. En dat terwijl ik geen enkel invloed op de actualiteit heb. Ik kan emmers onkruid verwijderen, daar wordt mijn tuintje ordelijker van maar het verandert niks aan het circus in Brussel, de waanzin van BLM of het getrut van lhbtiqap(et)c'ers.

 Tijd voor een hoge muur rondom nummer 13? Met corona-sluis en wachttorens met robotgestuurde snelvuurwapens. Alles wat over de muur ipv door de poort wil wordt van de muur geknald. Ik wil mijn rust en vooral in mijn hoofd. Dat dan af en toe een mitrailleur te keer gaat, maakt me niks uit. Moet wel iets bedenken voor het ruimen van wat van de muur valt. In het begrafeniswezen noemen ze het 'Resomeren'. Denk aan de scene met Harvey Keitel in Pulp Fiction, mn als hij constateert dat de vrouw, die hij 'oplost', nog niet dood is. Misschien is de huidge dorpse setting niet de meest ideale voor deze aanpak.

Knaken

 Dik 80 miljard voor nop richting Italië. Ruim 200 in totaal met leningen, waarvan de condities vrijwel garant staan voor het feit, dat ze nooit terug betaald gaan worden. En ja, ook aan het 'cadeautje' kleven officieel wat (vage) voorwaarden, maar de politiek zou de politiek niet zijn, als ze daar geen draai aan weten te geven in door hen gewenste richting(en).

 Tachtig miljard uit het niets in het niets. Tachtig maal 1000 miljoen. Je krijgt het toch niet bedacht. Ik tenminste niet. Hoeveel werkeloos geworden mensen, kleine kwakkelende ondernemers en door corona failliet gegane bedrijfjes zullen nu niet denken "Waarom ik niet?". Tachtigduizend miljonairs erbij of 800K mensen/gezinnen een zorgenlozer leven bezorgen of vele miljoenen een welvaartsafhankelijke ondersteuning doen toe komen. En dat alleen al van het cadeautje aan Italië. In totaal gaat het om bijna vijfmaal zoveel! Vier tot tig maal vier miljoen gelukkigen zouden mogelijk zijn, waar het nu ws tot een paar exclusief diepe zakken beperkt gaat blijven .... een beetje loterij zou er een voorbeeld aan kunnen nemen.

Bijsturen

 Tijd voor een shot discipline in het systeem. ETS2 is niet alles, om niet te zeggen, dat het in feite niets is. Met een spelletje schiet ik niks op qua wat hier IRL allemaal moet gebeuren. Leuk al die chauffeurs maar die plukken mijn bonen niet en lopen ook niet naar 24 voor de was. Het mag duidelijk zijn, dat ik weer ff geen zin heb in al die bijkomende ongein, die je jezelf  opgelegt, zelfs als het onder het mom van een hobby is.

 Knap gecamoufleerd of slim  van de mogelijkheden gebruik maken. Weet niet welke van de twee het best bij de situatie past. Maar het is oude wijn in nwe zakken. Ik laat alweer een tijdje touwtjes uit mijn handen glippen, ontloop zaken waar mogelijk, hou mezelf voor de gek, etc. Best vermoeiend zo'n constatering. Gaat ook weer energie kosten om de boel lekker lopende te krijgen. Van de rails is het niet, maar daar is het ook mee gezegd.

 Het is zoveel makkelijker, kost zoveel minder moeite en is in feite ook zo vele malen prettiger als de boel gewoon soepeltjes verloopt en het tempo niet vergeet. Dus waarom de boel laten versloffen?

Afronden?

 Vandaag een tuindag. Ik heb het me gisteren zelf beloofd en beloftes moet je itt een beetje Zuid- Europees land in EU-verband wel nakomen. Er zijn alweer delen die de aandacht hard nodig hebben en voor de rest is er altijd wat tot voldoende te doen. Even de wereld en als het kan ook mezelf vergeten. Zo heel langzaam kijken de wintervoorbereidingen om de hoek. Het is vloeken in de kerk, bijna nog erger dan pepernoten in juli, maar het feit is er.

 Nog een paar weken en de ochtenden zullen eerder koud dan fris zijn en de ooievaars naar zuidelijkere streken vertrokken. Dan eindigt langzaam maar zeker het actieve seizoen. Er is zeker niet niks gedaan, maar ook bij lange na niet wat ik me bedacht had. Zelfs al heb ik me dat bedenken verboden. Eerst de nazomer straks en dan proberen om de opgeleefde activiteit mee het winterseizoen in te nemen. Genoeg binnenwerk tenslotte. Wel langzaam zaak om toch een beetje te plannen en te bedenken wat ècht moet voordat de zomer aan z'n winterslaap begint.

Expansie

 Het hele weekeinde al zitten heuen op ETS2 en kon het gisteren ook niet laten. Het is niet zo erg als in de beginweken maar ieder vrij moment ben ik achter het stuur van de Volvo gekropen. Na de aankoop van de laatste (???) drie garages moest het rollend materieel met garage-specifieke kleurstelling geregeld worden. Maar al dat is/was peanuts vergeleken bij het vinden van 15 nwe chauffeurs, waarvan de kop me aanstaat.

 Het aanbod wisselt per in-speldag en hoewel je in theorie gewoon een paar keer op de rustknop kunt drukken om de dagen voorbij te laten gaan, draai ik netjes mijn werk- en rusturen en kijk dan naar het aanbod van truckers om te zien of er wat bij zit wat me bevalt. Dat circus moet je dus tweemaal doorlopen. Eénmaal voor het maken van een selectie en een tweede maal om de uitverkorenen in een van de nwe garages aan de slag te laten gaan.

 Ik zit inmiddels in de laatste fase maar geen van de laatste drie garages kent al een volledige bezetting. Dat gaat nog een paar ritten duren. Waar je niet al mee bezig kunt zijn. En dan maar klagen over gebrek aan tijd ....

Eu-faal

 De cadeau-kogel is door de EU-kerk. Een paar miljard van de ene kant van de tabel naar de andere geschoven en een hoop plechtige beloftes op papier gezet. Iedereen kan terug naar zijn of haar parochie en succes van de kansel preken. Het belangrijkste moet nog komen. Zien hoe loos al die beloftes zullen blijken de komende paar jaar. Macron is blij, dat voorspelt weinig goeds.

 Eerste reactie GS:

 "Eurobonds, Coronabonds, het belonen van slecht gedrag, "frugaal" door de pomp, het verstand weer verloren en "alles terug, met rente" als schuldmantra dat tot in de eeuwigheid niet wordt ingelost, omdat de euro altijd al op drijfzand is gebouwd en omdat een land & volk dat hard werkt en zuinig met de balans van het huishoudboekje omspringt altijd wordt gestraft voor fiscale verantwoordelijkheid ten faveure van landen die zomaar wat doen, met hun poen. Jawel, er is een "Deal!" in Brussel, dus hoera: we mogen weer weggeefgeld betalen. Lang leve de EU?"

Leerproces ...

 Waar in de periode van de Corona-piek de Nederlandse politiek zich voortdurend beriep op de wetenschap en zei die te volgen, blijkt het inmiddels ietsje anders te liggen.

 "Het beleid van het RIVM en het ministerie blijkt nu te ver verweven te zijn, het meeste is ad hoc besloten, er is weinig genotuleerd en een reconstructie is onmogelijk. Wat we wanneer hebben gedacht op basis van welke informatie is niet vastgelegd. A priori is de keuze gemaakt het meeste in vergetelheid te laten. De impact op levens, gezondheid en economie is gigantisch." (Feynman, GS, 18-07-2020)

 Vooral niks notuleren, geen afspraken vastleggen ... hoeft je, als je later ter verantwoording wordt geroepen via de WOB ook niet zoveel zwart te lakken. Dat scheelt weer. Maar slim is anders. Bij een volgende uitbraak en die komt zeker, vrg is alleen wanneer en waar, mag het wiel weer opnieuw uitgevonden worden.

Eu-zooi

 Waar gaat het over? 750 miljard waarvan 400 als cadeautje of 700 miljard waarvan 350 als gift maar dan wel verbonden aan strikte voorwaarden en controle. Behalve dat mij dat laatste vanzelfsprekend lijkt maar het niet is, is de rest toch weinig meer dan een potje armpje drukken. Ik weet niet. 50 miljard meer of minder is voor een normaal mens een onvoorstelbare berg geld, maar op een hoop van 18 met elf nullen maakt het toch nauwelijks meer wat uit, toch? Ook nooit mensen begrepen die naar een andere winkel kilometers verderop gaan, omdat daar iets voor een dubbeltje minder wordt aangeboden.

 Afgelopen boodschappensessie in de supermarkt nog voor een rek gestaan met flessen drank, waar Auchun restanten aanbood van dingen die uit het assortiment worden gehaald of gewoon te lang onverkocht zijn gebleven. Stonden een paar flessen pastis, Ricard tussen voor de helft van wat ze voordien moesten kosten. Even was daar de twijfel, maar direct daarop ook de afwijzing van het idee om iets te kopen, wat ik nog voldoende heb. Weliswaar tegen een 'interessante' prijs, maar dan moet je het thuis weer ergens laten en staat het je weken, misschien wel mndn domweg in de weg. En dat voor 40 Lei? Nee, dus.

 Die voorwaarden en controle dus en dat niet in de vorm van een wassen neus, dat is belangrijk. Dat iedereen eindelijk eens doet wat al tig keer is afgesproken maar ook al tig keer niet is nagekomen zonder dat het ook maar tot iets van een consequentie heeft geleid. Dat geld is allang niet meer dan een haast surrealistische verrekenmethode voor het verhandelen van lucht. Als je je daar in probeert te verdiepen ga je vanzelf opzoek naar een diep ravijn om er gillend in naar beneden te duiken.

Ontwaakt!

 Een nuchtere 'analyse' van de tegenwoordige waan. Typisch dat dit soort mensen inmiddels bijna roependen in een woestijn zijn .... Op Doorbraak.be vergelijk ene Johan Sanctorum BLM met de culturele revolutie van Mao.

 "De nieuwe antiracistische en antiseksistische golf is een totaalgebeuren dat de media overspoelt en met het verstand op nul werkelijk op alles schiet wat beweegt. Voor deze revolutionaire garde zitten de racisten en seksisten overal, discriminatie is universeel, en wie het daar niet mee eens is, gelieve op te hoepelen. Nieuwe termen als ‘intersectionaliteit’ (combinatie van verschillende onderdrukkingsfactoren) moeten we ons eigen maken. Terwijl alsmaar het woord ‘inclusief’ wordt gebruikt, is uitsluiting in deze cultuur de regel. Wie ‘woke’ is (letterlijk: wakker, ontwaakt) moet de slapenden wakker schudden en de slaperigen corrigeren."

 "De ‘wokes’ zijn in feite het voetvolk ofte nuttige idioten van dit nieuwe fascisme. Het gaat voornamelijk om tieners tot prille twintigers, de zogenaamde generatie Z van mensen die na 2000 geboren zijn. Vooral scholieren en studenten dus: sociaal uit de boot vallen is in deze leeftijdsgroep geen optie. Er hangt een kinderachtigheid over de ‘wokeness’, het politieke vervolg is echter niet vrijblijvend. Vanuit een puberale angst om niet aanvaard te worden, is men bereid om zich compleet te conformeren. Isolement is de ultieme straf. Discussies zijn nutteloos en tijdrovend: ontneem andersdenkenden of twijfelaars gewoon het spreekrecht. Het is de plicht van eenieder om het groepsideaal zo ver mogelijk door te zetten en geen enkele dissidentie te dulden."

Menseigen

 Eindelijk normale geluiden en niet dat gehosanna op de mogelijkheden die corona ons heeft 'geschonken'. Column in de VK van vandaag: 'Corona verandert geen pest aan de wereld'

"Afgelopen maanden hoorde je weleens verkondigen dat alles beter zou worden, mooier. Verlicht zouden we uit de duisternis komen. We zouden stoppen met het ziekmakende zeulen met dieren (en mensen) over de wereld, een zeer vermoedelijke oorzaak van de coronaverspreiding. Vlees wordt sowieso iets voor botte boeren. Roekeloos viermaal per jaar voor een paar lullige tientjes naar Thailand vliegen: het was voorgoed voorbij, als je de groengoeroes mocht geloven. De zorgmedewerker zou weer aangekleed, in plaats van uitgekleed worden, net als de onderwijzer. Globalisering, de wurgende marktwerking, eenzaamheid - het zou straks allemaal voorbij zijn. God Corona zij geloofd en geprezen."

"Inmiddels zijn de bloemen in het haar verlept. De crisis is bepaald nog niet voorbij, maar vooralsnog blijken de dromen bedrog – ook dat is bij het oude gebleven."

"In de stad wordt allang niet meer gezongen vanaf balkons, het burenkoor zou overstemd worden door het autoverkeer dat weer rijendik door de straten raast. Boeren liggen er weer dwars als vanouds. De lucht oogt allang weer als een abstracte schets van vliegtuigstrepen. Er gingen volgens Eurocontrol vorige week dagelijks 12.936 vluchten over Europa, 1383 meer dan een week eerder. Aan kop gaat Ryanair, met dagelijks 1045 budgetvluchten – rechtstreeks naar Antalya."

 En zoiets denkt het klimaat te kunnen veranderen, sorry, de klimaatverandering tegen te kunnen houden. Grappig als de domheid er niet vanaf zou stralen.

EU-malaise

 Het gaat er zowaar een beetje op lijken alsof de EU Nederland & Co enigszins tegemoet wil komen bij het strooien met miljarden. 'Lijkt' en 'Enigszins' want zolang er geen definitief resultaat ligt en landen als Spanje en Italië het eindresultaat morrend en wel accepteren, geloof ik niks van de vormgeving. Een 'Veto' is geen 'Noodrem constructie' maar een simpele streep door anderlands vrolijk spendeer gedrag in de hoop er de zoveelste keer weer mee weg te komen ten koste van anderen. Zover zijn we nog lang niet.

 Toch broeit er schijnbaar iets, waardoor een paar relatief kleine spelers de machinerie kunnen weerhouden van domweg doordenderen op een al jaren ongewenst pad. Ongewenst door een deel van de club. Jammer, dat Duitsland de afgelopen weken ineens van z'n geloof is gevallen. En waarom? Ik geloof niks van die verhaaltjes dat het Noorden baat heeft bij geld uitdelen in het Zuiden en deels ook Oosten. Dat Frankrijk daarvoor pleit is enkel eigen belang. Bij Duitsland moeten andere zaken meespelen.

 Maar goed. Europa zou niet het gedrocht zijn, wat het is geworden, als straks niet weer blijkt, dat het bij in mooie woorden verpakte intenties blijft en de vermeende stok achter de deur nauwelijk een twijgje mag heten.

Bingo!

 Eindelijk die verse tuinbonenrisotto, gepeld met kerstomaten en verse basilicum. Dat gaat er krap nog een tweede worden en dan hebben we de tuinbonen gehad voor dit jaar. Waar ik vorig jaar niet met de volle vergieten heen wist, is het nu matigjes. Oké, minder bonen gezaaid, maar vooral toch een tegenvallende groei van planten en bonen. Sowieso geen bonenjaar dit jaar. Ook de stokbonen zijn een zielige vertoning. De stamversie gaat qua groei nog, maar ook daar laat de opbrengst het afweten. Scheelt ruimte in de diepvries, geen uren wecken, etc. maar vooral toch zonde.

 Voor ik aan de voorbereiding van de lunch begon van Genua naar Toulouse gekard en daar een lading kunnen oppikken voor Bordeaux. Dat gaat vanmiddag dus een nwe garage worden. Je moet je prioriteiten wel op een rij hebben, niet dan?

Nieuws?

 En ineens rollen de onderwerpen over elkaar heen. Kan dat niet wat gelijkmatiger verdeeld? Het is al de hele mnd een beetje hangen en wurgen met het blog en nu is er ineens stof genoeg om de hele zondag aan op te offeren. Wat natuurlijk niet de bedoeling is. Ten eerste is het zondag, ten tweede wil ik verder richting Bordeaux en ten derde wil Mariana ongetwijfeld een maaltijd verzorgd krijgen. Het wordt krenten pikken of gewoon kop-of-munt.

 Het is nat buiten. Vanuit die hoek geen dringen, dat scheelt. Maar ook zonder is het druk zat. Het Europese miljarden-circus, coronadromen, BLM-bullshit en ook het akkefietje rond Derksen blijft maar nadruppelen. Het scheelt dat het laatste onzerzoek niks bijzonders heeft opgeleverd. Hoef ik me daar niet (meer) druk over te maken. Al lost het natuurlijk niks op. Weer een mogelijke oorzaak die van het lijstje kan worden gehaald maar of dat ons nu een stap dichterbij de feitelijke oorzaak brengt, is maar de vrg. Dat wordt wachten op de volgende overval.

Tomatenweetjes

 Ooit van 'tomaten tikken' gehoord? Ik heb door de jaren heen heel wat tekst over kweken en verzorgen van tomaten gelezen en ben het werkelijk nooit tegen gekomen. En ineens is het er: 'tikken'! Tomatenplanten zijn zelfbestuivers. Mooi, denk ik dan, hoef ik of menig insect zich daar niet tegen aan te bemoeien. Dat blijkt verkeerd gedacht, tenminste als de planten in een kas staan en zodoende oa beschut zijn tegen de wind, die de planten buiten af en toe goed door elkaar rammelt. Dat laatste mag jij als kweker in de kas op beschaafde wijze met een stokje doen en dat heet dan 'tikken'. Schijnt kilo's aan tomaten te schelen.

  En daar was meer. Bijvoorbeeld over zaad winnen. Dat wist ik al wel, maar toch ff voor het ontbrekende nageslacht:
 "Zaden uit de tomaat halen, bij voorkeur een overrijpe tomaat gebruiken. Overtollig vruchtvlees verwijderen en in een schaaltje of beker doen. Doe er 2 eetlepels kraanwater bij en laat het geheel ongeveer 1 week gisten op een warme en zonnige plek. Het gisten bevordert de kiemkracht. Let op: er kan schimmelvorming en een nare geur ontstaan. Papje in een fijne zeef gieten en zolang met koud water spoelen tot de schone tomatenzaden overblijven. Op een schoon stuk keukenpapier 5 – 8 dagen laten drogen. Op dag 2 zaden uit elkaar halen door wrijven met de vingers. Bewaren op een droge, donkere en koele plek."

 Eigenlijk zocht ik naar een reden voor iele, gelige planten. In dezelde rij waarin achterin heuse reuzen van planten staan, overdadig voorzien van blad, wordt het meer naar voren toe een beetje zielig. Kostte aardig wat websites voordat er eentje het al door mij bedachte antwoord gaf. Al had ik het omgekeerd bedacht:
 "De vochttoediening van tomaten moet goed uitgekiend worden. Te veel water zorgt voor een kleine en donkere plant, terwijl te weinig water gele en bleke bladeren veroorzaakt."

 Tenslotte nog wat over het bij mesten (vergeten dit jaar!), de max. temperatuur in de kas (35ºC) om een groeistop en bloemsterfte te voorkomen, het witten van de ramen, ophangen van oude lakens of het op het dak leggen van bamboematten.

 En nu niet meer vergeten!!

Losschieten

 Eerst weet je het zo net nog niet, dan twijfel je tegen beter weten in en tenslotte kun je niet anders dan 'm zien aankomen. Zo'n dag die het halverwege voor gezien houdt. Die niet meer voor of achteruit wil. Waarop je je afvraagt waar je in godsnaam mee bezig bent, of erger nog, aan begonnen bent. Sta je in de tuin het gisteren gemaaide gras op te ruimen en wordt je bestaansbesef ff onderuit geschoffeld.

 Heeft niks speciaal met de tuin te maken, al is het op de keeper beschouwd soms wel een hopeloos ogende bezigheid. Het had net zo goed een uurtje eerder de afwas kunnen treffen en daar valt, behalve de niet-aflatende terugkeer, weinig hopeloosheid waar te nemen. Ik ben d'r met mezelf niet uit of ik de Neanderthaler moet benijden, maar het vaak de hemel in geprezen bestaan van tegenwoordig is nou niet bepaald zalig makend.

 Het is een permanent draaiende houden van een rad voor je ogen. Het is niet meer dan het beste ervan maken en dat dat nu als makkelijker wordt ervaren dan in gepasseerde eeuwen en langer geleden is daar niks meer of minder dan een onderdeel van. Daarbij mist inmiddels meer en meer het contact met de biologische basis en verbazen me in dat kader de oprispingen van het moment nauwelijks. Men weet van gekkigheid niet meer op welke manier men er het beste van moet maken.

 Zover laat ik het niet komen. Gewoon doorgegaan en langzaam trokken de barsten in het zorgvuldig opgebouwde beeld weer dicht. Te banaal voor een champagne-moment, maar een glaasje lust ik er wel op.

Groenvoer

 Courgette met gehakt, mini-tomaten en mozzarella uit de oven. Lunch. De tuin is langzaam op z'n top. Naast de courgettes stromen de bonen binnen, de laatste peulen, nwe aardappelen, verse uien, basilicum, massa's bieslook, wat peterselie, venkelknollen, koolrabi, tuinbonen en wortelen natuurlijk. De tomaten beginnen te kleuren. De pepers zijn nog groen, maar dat doet niks af aan de smaak. Wat nauwelijks wil groeien is de prei. Een winterversie?

 Het is een kwestie van dooreten en verwerken. Een mooi recept gevonden voor een courgette-tomaten chutney. Het is wachten op de tomaten. Tomaten die mn voor de puree en het sap bedoeld zijn en natuurlijk om er vers van te smullen. Liefst met verse uien en een klodder mayo.

 Hier doe je het allemaal voor en als het zover is, ren je je poten onder het lijf vandaan om niks verloren te laten gaan. Een evenwicht in produktie en gebruik zal nog wel een paar jaartjes op zich laten wachten. En trouwens altijd afhankelijk blijven van de nukken of medewerking van de natuur.

Sinterklazen

 Het grote geldverdelen is gisteren begonnen. Daar is ETS2 niks bij. 27 toneelspelers die er voor hun thuisbühne het gewenste resultaat uit moeten zien te slepen of het resultaat tenminste als zodanig weten te presenteren. 1800.000.000.000 euro en daar zal het vast niet bij blijven als deze horde neembaar blijkt. Bijna twee triljoen (en straks ws meer dus) en dat voor landen die òf te beroerd zijn om hun huishoudboekje op orde te brengen òf bezig zijn om een nwe vorm van dictatuur uit te vinden.

 Die Britten hebben het niet zo gek bekeken. Zelfs als het economisch misschien niet de slimste zet was, lopen ze niet meer te betalen voor klaplopers. Dan kan Rutte wel spijkerharde(!) garanties willen voor de besteding van de extra miljarden of zelfs een vetorecht voor ieder land, dat denkt te zien, dat al die extra miljarden over onbedoelde balken worden gesmeten. Niks zo week en kneedbaar als de EU. Ja, misschien die slijmzooi waar kinderen een tijd geleden mee wegliepen, maar dat is dan ook het enige.

 De hele EU en zeker de Euro-kern is één grote vergissing. Helaas van het formaat dat je in feite alleen maar door kunt gaan op de foutief ingeslagen weg, tenzij de wal het schip uiteindelijk keert. Ik weet niet of ik dat nog mee wil maken. Maar als het zo doorgaat krijg ik wel meer en meer de neiging om in Italië of Spanje te gaan wonen. Daar krijg je heel wat meer leven voor dezelfde euro vergeleken met Duitsland of Nederland. Waar wat dat betreft Roemennië precies staat, is me (nog) niet helemaal duidelijk. Ook hier wordt aardig wat Europees geld geïnvesteerd (niet geschonken!) maar dan vooral toch in infrastructuur, van die snelwegen op hoge poten, die tegenwoordig overal in zijn.

Uitloop

 Was het me dat daggie wel gisteren? Dat viel wel mee. Moet alweer hard nadenken om op een rijtje te krijgen, wat er is gebeurd. Tevredenheid overheerst. Veel meer mag je niet eisen, toch? Meer had gekund, maar niet makkelijk. Minder wel. Prioriteiten zaten goed op rij. Achteraf bezien. Nu verder? Waarom niet? Wel een tandje lager. Is tenslotte weekend.

 Slagveld in de keuken moet nog steeds. Lijkt me meer dan voldoende voor vandaag. Zeker als ik ook nog in Genua wil aankomen. En vervolgens in Bordeaux. Om de belofte aan mezelf te breken en alsnog het aantal garages uit te breiden. De keten, de Grijns, loopt nu bijna van Atlantische oceaan tot aan de zwarte zee. Aan de oostkant Brașov al toegevoegd, maar daar zijn we d'r nog niet mee. Daar miste Constanța nog. Zo is d'r altijd wel een draai aan te geven. Op naar die miljoen winst per dag, waar je verder geen reet mee kunt. Over zinloze doelen gesproken. Maar goed dat daar de vaat tegenover staat.

Tussenstop

 Als je zo vies en vuil van het maaien uit de tuin komt, voelt het aan alsof je als een beest te keer bent gegaan. Dat valt wel mee. Er is wel werk gedaan en dat valt niks tegen. De tuin weer ff tussen het onkruid vandaan gehaald. Het fijne werk moet nog. Maar bij de eerst blik denk je nu niet meer aan een verwilderd weiland. Je ziet dat er ooit iets van een tuin begonnen is. Misschien had ik me beter op het punnikken kunnen gooien dan zonodig met een tuin beginnen. De tuin is als huishouden. Het is nooit af. Er is altijd wel iets wat (weer) kan. En als je niet uitkijkt loop je te poetsen wat niet vuil is. Dan ben je er helemaal 'an'.

 Tijd voor een switch. Van beulen naar bikken. Jammer dat het koken niet al gebeurd is. Misschien een verse tuinbonenrisotto? Ja, leuk. Voordat ik al die benodigde bonen heb gedopt is mijn trek lang en breed vergaan. Die is meestal al twijfelachtig. Daar hoef ik geen uren tegen aan te gooien omdat voor elkaar te krijgen. Iets snels graag en dan zie ik dat ik vanavond iets meer liefde op het bord krijg. Prioriteiten zijn hinderlijkheden.

Wegrijden

 Het evenwicht tussen wat gedaan wordt, moet worden en de tijd is weer ff zoek. Hoe meer je doet hoe sneller de tijd gaat. Je zou verdomme zo in de truck willen stappen en de boel de boel laten. Helaas heb ik daar alleen mezelf mee.

Teveel

 Het is dringen geblazen vandaag. Een uurtje of 6 erbij zou de druk wat van de ketel halen. Het worden harde keuzes op deze manier. 'Moeten' moet alles. Nu zien welke moeten ik meer wil en wat daarna eventueel nog kan. Wortels, hout, tuin en (af)was en daar is niks extra's bij. Je zou al bijna in de stress schieten voordat de koffie je heeft gewekt. Nie goed.

Bijbenen

 De tuin wenst aandacht. Ik voel me bijna schuldig, maar gelukkig helemaal niet. Morgen weer. Altijd dat heerlijk morgen weer. Alles wat je in de tuin doet is nooit genoeg. Erger dan een beetje vrouw. Ik ben met plezier in de tuin bezig. Met vrouwen trouwens ook. Maar als je het ene voor elkaar hebt, is het aan andere kant weer mis. Je kunt je geen 'off'-dag permitteren. Ongeacht of die aangestuurd wordt door de omstandigheden, je fysiek of van tussen de oren. En al helemaal niet samen. Dan moet je weer ff tegen de klippen op en daar heb ik niet altijd zin in. Het moet als het ff kan tenslotte leuk blijven. Meters maken uit noodzaak hoort daar niet bij.

 Met een beetje geluk kunnen we morgen een stevig ruk in de goede richting aan de tuin geven. Ik weet, ik weet. Dit heet plannen maar is ook best een beetje overmacht. Achterstand laten oplopen is het stomste wat je kunt doen. Ik weet er alles. En het hoeft natuurlijk niet direct een hele dag te kosten. Afwisseling, daar gaat het om.

Freewheelen

 Dat was Sibiu. Ik kan niet zeggen, dat ik stad genoeg heb gehad, maar het deed wel weer ff goed. Redelijk soepeltjes langs een paar vaste bevoorradingspunten. Even over de grote groente- en fruitmarkt gelopen. Geluncht op een terras. Gelukkig met grote èn waterdichte overkapping want er kwam wel wat water naar beneden. Niks schokkends maar water was niet gewenst als ingrediënt van onze maaltijd.

 Het was geen echte vrije tijd. Het kapjes-gedoe nodigt daar ook nog steeds niet toe uit. Je moet je d'r echt toe aanzetten om over een drempel te stappen en daar hadden we ff niet zo'n zin in. De lunch was vrijheid-blijheid voldoende zonder al te veel bijkomende onzin. 'Op het dorp' heb je er nog steeds het minste last van. In Agnita al iets meer en in Sibiu wordt het hinderlijk.

 Voordeel is, dat je niet langer blijft plakken dan je bezigheden benodigen en we dus redelijk op tijd weer thuis waren. Zeer tot genoegen van de honden. Eindelijk de laatste oneffenheid in de constructie van de kachelpijp bij de buren weggewerkt en de rest van de avond vrij! Je zou zo de stad in willen lopen. Van de Gracht over de Lijnmarkt naar de omgeving van het Stadhuis. Een terrasje pikken in de avondzon. Winkel van Sinkel? Nog net geen weekeinde, maar wat geeft dat?

Eersteling

 Het blijft spannend met de tomaten. Vorige week een paar planten met witte vlieg, maar nu weer geen problemen. De groene jongens of meisjes, kan allebei, blijven stug in aantal toennemen. Zelfs het eerste rode exemplaar kunnen oogsten. Van een plant met duidelijk andere tomaten dan de rest van de rij. Jammer dat er een labeltje aanhangt. Het had niet zo'n boekwerk hoeven zijn, wat je tegenwoordig in de kleding aantreft als je iets koopt, maar gewoon simpel de naam. Dan had ik die volgend jaar wel willen hebben.

 De rest van die rij zijn zg coeur de boeuf gevallen. Vleestomaten als ik het goed heb onthouden. Meer te kiezen was er dit jaar niet. Mijn voorkeur gaat uit naar de wat langwerpige, ellipsvormige pomodori. Daarvoor zal ik toch iets moeten verzinnen om de gewenste planten goed voor te laten ontkiemen en groeien. Een bak met speciale lampen èn temperatuurregeling. Beide zijn afgelopen winter (weer) niet voldoende gebleken.

 Mijn verlanglijstje wil maar niet korter worden. Meest trouwens zaken die me onafhankelijk van anderen maken. In dit geval de producenten van tomaten- en peperplanten. De houtsplijter van tijdelijke medewerkers en/of mijn spieren. En ga zo maar door. Ik zit straks op het door mezelf gecreëerde onbewoonde eilandje midden in Transylvanië en hoef de poort nauwelijks meer uit.

Intermezzo

 Wat me gisteren minder lukte met de wortels is wel met het hout gelukt. Desondanks beide nog niet volledig uit de weg geruimd. Mijn lijf begint er genoeg van te krijgen mn van het hout. Lang geleden dat ik zo vaak op een dag op de hurken ben gegaan. Het zit qua spieren allemaal wat strakker. In de benen dan, geen sixpack.

 Tijd voor een kleine afwisseling. De machine gisteren al terug in de schuur gezet. Straks een lap plastic over het gespleten hout dat nog niet allemaal in de schuur ligt en dan er ff tussenuit. Een uitslag ophalen en wat noodzakelijkheden inslaan. FF stadse luchten snuiven. Wat meer zon was leuker geweest. Mens heeft het helaas of gelukkig niet altijd voor het kiezen.

 Bedacht me gisteren, dat ik vrijdagmiddag voor het laatst de binnenplaats en achterliggende weilanden heb verlaten. Nog ff en we gaan eenmaal per jaar naar Sibiu, doffen ons helemaal op met jurk, pak, hoed en pet en komen 's anderdaags terug met een kater en de benodigheden voor de navolgende 12 mndn. Dan nog met paard en wagen en we zijn waar we nooit meer kunnen aankomen.

Evenwichtig?

 Minder wortels, meer hout. Weet niet wat dat als eindbalans geeft, maar het heeft me weer een lange dag gekost. Net als niet alle wortels verwerkt zijn, ligt er ook nog een deel van het hout te wachten om gespleten te worden. Maaaaar .... ik kan inmiddels wel onbelemmerd van het ene uiteinde van de binnenplaats naar het andere kijken. Overzicht. Genieten van het resultaat van Mariana's inspanningen om er een bloemen- en mn rozenparadijs van te maken.

 Ook die binnenplaats is nog niet wat het zou moeten zijn, maar is verder in orde dan mijn tuin. Het leegruimen van de postzegel tussen huis en schuur is na een aanvankelijk goede start weer ingekakt. Het is tenslotte iedere keer weer kiezen. Vier handen om het werk te doen en 24 uur per dag bij 6 dagen per week. Niet dat we zoveel verder zouden zijn als Mariana de zondag zou 'ontheiligen'.

 Met het vooruitzicht van een hoop regen, moet nu weer iets in de tuin. Maar ik moet ook naar Sibiu. En zo blijft alles elkaar verdringen en op elkaar ingrijpen. Voordat we zover zijn, dat een gedane klus niet automatisch doorrolt naar meerdere andere, wachtende klussen, gaat nog wel ff duren. Vooral niet vergeten om ff te genieten van het gerealiseerde resultaat voordat je weer doorstoomt.

Stroefjes

 Het loopt niet lekker. Ben al eens handiger in de keuken geweest. Het is meer struikelen dan een perfecte afdaling. Te vaak denken wat ik nu weer doen moet. Nog net niet alsof ik de eerste keer van mijn leven in een keuken aan de slag ben. Maar oké, de eerste partij potten staat te pruttelen. Nu de lunch. Ook weer zo'n ongewenste verstoring maar de innerlijke mens heeft naar het schijnt ook behoefte aan aandacht.

 Misschien moet ik zo maar ff gillen. Wie weet gaat het daarna beter. Het enige positieve puntje is, dat het sneller met het verbruik van de wortels gaat dan ik had ingeschat. Misschien hou ik het na de tweede partij wel voor gezien bij gebrek aan voldoende penen voor een derde set van vier potten. Nu dan. Straks komt die er nog wel van en misschien nog een vierde ook. Wortels genoeg voor de komende winter.

Keukenmeid

 Weinig beleeft afgelopen nacht en weinig bijzonders in het vooruitzicht vandaag. Schrobben, snijden, koken. Werken voor de winter en volgend jaar wat minder wortels zaaien ... Hoewel, afhankelijk van het bed waarin ze staan, zou dat vanzelf tegen kunnen vallen. Naar mate je de tuin 'afdaalt' zie de groentes problemen krijgen met de te hoge grondwaterstand. Zien wanneer en vooral hoe we dat oplossen. Niet de zorg voor vandaag. Allez, wederom vroeg aan de slag.

Oranje

 Plannen of geen plannen, morgen zijn de wortels aan de beurt. Was prettiger geweest, als ik het hout er vandaag doorheen had gejaagd, maar daar was ik helemaal niet van uit gegaan. Dat is achteraf een mogelijkheid gebleken. Maar wortels dus. Ik schat zeker 12 potten, 3 x 4 wecken is 3 x anderhalf uur. Incl het schoonmaken van de eerste portie praat je dus al gauw over een uur of 6 bezig zijn in de keuken. Kun je wel een weckketel aanschaffen, maar wat je aan kooktijd bespaart door meer potten per kookbeurt, ben je qua tijd kwijt aan schoonmaken en voorbereiden van de potten. Dat doe ik nu tijdens de kookbeurten.

 Nu heeft zo'n (elektrische) ketel wel meer gemakken dan alleen het grotere volume. Je kunt nauwkeuriger op de temperatuur letten ipv met de natte vinger en je hoeft er niet de hele tijd bij te zijn. Wat ik dan weer niet vertrouw is, dat ze het steeds hebben over het stapelen van potten in zo'n ketel en de ketel dan vullen tot net onder de rand met deksel van de bovenste pot. Waarom die onderliggende lagen wel helemaal onder water zetten maar bij de bovenste laag onder de deksel blijven. Weet niet, klinkt me inconsequent in mijn oren. Voorlopig klooi ik wel per vier 3/4 ltr-potten in mijn grootste pan.

Net niet!

 Zooooooo, dat leek wel betaald werk vandaag. Vloeken in de kerk, mag je wel stellen. Foute bezigheden. Maar foute bezigheden zijn vaak best lekker. Dan maar een baan gaan zoeken? Denk niet, dat dat zo bedoeld is. Laten we het sec bij de feiten houden. Veel gespleten. Meer dan ik me vanochtend had bedacht en was die nieuwsgierige pipo niet langs geweest en Mariana ietsje minder gastvrij met allemaal drank had gereageerd, had ik niet anderhalf uur verloren en was ik zowaar ws klaar geweest.

 Ik heb er niks tegen dat mensen nieuwsgierig zijn. Het vreemde geluid bij nummer 13 was 'talk of the town' de afgelopen dagen. Maar je nieuwsgier bevredigen is vijf minuten kijken en weer wegwezen. Niet de hele familie doorlichten, het dorp ordenen naar levenden en doden en dan ook nog een keer gaan redetwisten over welke weg je het best naar Boekarest kunt nemen. Anderhalf uur en nog was enige aandringen nodig om de man weer de straat op te krijgen. Ik had natuurlijk ook gewoon de splijtmachine kunnen aanslingeren, dan was het kletsen vanzelf wel verstomd. Maar dat vond ik iets te ver gaan, al neigde ik er gaandeweg wel naar, moet ik bekennen.

Viraal_48

 Je zou het virus bijna vergeten. Hier zoemt alweer een paar weken het bericht van een tweede golf rond. Zo erg is het misschien niet, maar aan het steeds weer uitstellen van het openen van alle restaurants, ook die zonder terras, was al te merken, dat het afbouwen van de lockdown niet naar wens gaat. Vanmorgen maar eens een blik op de cijfertjes geworpen en die zien er niet goed uit. Aantal bijkomende besmettingen per dag ligt vrijwel op hetzelfde niveau als op het hoogtepunt weken geleden. 4-5-600 per dag is zelfs hoger. Ik heb iets gemist blijkbaar.

 Brasov, wat zo'n beetje vergelijkbaar is met Sibiu is een nieuwe brandhaard en ligt in feite voor onze deur. Mijn blik op de Roemeense actualiteit heb ik laten verslappen. Blijkbaar wordt gedacht aan het in quarantaine plaatsen van bepaalde regio's.  Daar zal Brasov dan zeker bijhoren. Hopelijk wij niet. Niet weer terug naar 'Af'.

 Wat gaat er mis? Houdt men zich niet aan de voorgeschreven maatregelen? Hebben de Roemenen als vanouds weer schijt aan de regeltjes? Regeltjes opvolgen is zeker niet hun sterkste kant. Of zit het 'm in het halfbakken opvolgen van die regeltjes, zoals de neus vrijlaten bij het dragen van een mondkapje? Het 'suficient'- gedrag. Het kan natuurlijk ook gewoon import zijn, met al die heen en weer pendelende seizoensarbeiders naar landen als Italië, Spanje en Duitsland. En de slachthuizen niet vergeten!

Vroeg

 Dat gaat een korte koffie worden. De splijtmachine is al uit de schuur getrokken. Zonnetje doet zijn best. Weeronline gecheckt. Twee droge dagen. Met een beetje doorduwen moet het hout gespleten in de schuur te krijgen zijn. Dat levert een dikke vette streep op de doe-lijst op. Hopelijke een stevige oppepper om stug door te gaan met al die nog ontbrekende strepen. Maar laat ik niet vooruit lopen op de feiten. D'r ligt hout te wachten. Allez!

Voldaanheid

 Soms overvalt het je gewoon, Voldoening. Sec. Punt, geen komma. Vanavond toen ik de badkamer in liep en de stapel frisse, schone badhanddoeken zag liggen. 'Mooi' was de eerste associatie. 'Bijzonder' volgde snel. 'Parijs'. 'LaFayette'. 'Bomvolle koffers'. 'Apart'. Ja, apart was het zeker en daar is in feite alles mee gezegd. Parijs had niet gehoeven, Sibiu had ook gemogen als de kwaliteit er te krijgen was geweest. De handdoeken zijn niet zo afwijkend als het beddengoed. Die afmetingen zijn hier niet te krijgen. Roemenen liggen meer op dan naast elkaar in bed.

 Mariana's reactie staat me nog helder voor de geest, toen ik ooit voorstelde het bed te verruilen voor een kleinere versie voor wat meer loopruimte in de slaapkamer. Die open gesperde ogen. Dat ongeloof. Ze vond niet zo snel de juiste Engelse woorden en zei uiteindelijk iets van "Do not take away my space. I slept long enough without a possiblity to move."

 Voorlopig hoeven we nog niet naar Parijs of enige ander Franse grootstedelijke omgeving. Beddengoed genoeg en de kwaliteit van de handdoeken is minstens nog goed voor 20 jaar. Wat niet wil zeggen, dat we niet voor die tijd ons licht in de Franse hoofdstad zullen opsteken. Maar dat hangt meer van mondbedekking dan bedbedekking af.

Penig

 Wortelloofsoep. Ooit van gehoord? Het is mij in mijn leven niet overkomen. Tot vandaag. Nooit te oud om je kennis te vermeerderen .... werkelijk waar. Je krijgt het bijna niet bedacht. Gelijk een poging ondernomen om het te fabriceren en het heeft er alle schijn van dat die poging gaat stranden. Het idee is aardig, uitwerking gaat enige pogingen kosten. Scheelt een konijn of wat, want die moet je uiteindelijk weer slachten of begraven.

 Loof genoeg voor een heel dorp en eigenlijk ging het me om de wortels. Dik 5 kg .... en dat is pas de helft. Werk aan de winkel en, wat nog net iets belangrijker is, variatie! Zoet, zuur, gewoon, gefermenteerd of als chutney. De haat en de liefde gaan gepassioneerd de strijd aan.

Krassen

 Wat apart is werkt voor een paar nummers maar 2 cd's lang gaat het knap irriteren: Randy Crawford, bekend van hits als "One Day I'll Fly Away". Lekker nummer, bijzondere stem en bij dat nummer of misschien 1 of 2 nummers meer moet je het ook laten. Daarna werkt de stem als schuurpapier op je gehoororganen. Nooit zo bij stilstaan. Die dubbel-cd ws nooit eerder gedraaid. Moeilijk voorstelbaar, maar het idee, dat ik het wel gedaan heb en niet tegen dezelfde irritatie op ben gelopen als vandaag, is nog net iets onwaarschijnlijker.

Kick?

 Koelkast schoongemaakt. Was nodig, maar dat het zo erg was, wist ik niet eens van te voren. Moet ik nu opgewonden raken bij al die reinheid, die me tegemoet straalt, als ik de deur optrek? Kan een schone koelkast deel uitmaken van de zin van je leven? Misschien beter die tweede ook direct een beurt geven. Die zal er weinig beter aan toe zijn. Of ik me daar na de lunch toe kan aanzetten is een vrg, waar ik nu geen antwoord op heb. Had me oa al iets anders bedacht. Helmaal fout natuurlijk als plannen niet de bedoeling is, maar soms val je ongewild terug in oude gewoontes. Het leven, het leven, het leven.

Onnut

 Ooit voelde dit soort momenten aan als mezelf aan mijn haren uit het drijfzand weten te trekken. Nu zit ik qua beeld op een grote kei naast een dubieuze vlakte en vrg mezelf af: "Ga ik het proberen of blijf ik zitten?" Zitten blijven is het niet en proberen draagt zo z'n risico's met zich mee. Van die momenten waarop het leven net niet voldoende vanzelfsprekend is om niet bij alles stil te hoeven staan. Zo'n moment met een HB-behoefte. Alles in steeds verder afzwakkende vorm, maar nog steeds present.

 Zo aan het begin van een nwe week is het niet de beste timing voor dit soort grapjes. Gelukkig is er genoeg te doen op het huishoudelijke vlak en kan ik, mocht ik willen, het nadenken ff laten voor wat het is. Beter bezig zijn met iets waar je invloed op hebt dan met zaken die geen keer meer nemen.

Bezinksel

 Zondag .... zo'n bijkomdag is het niet altijd. Van de 'pas op de plaats' schiet je soms in de reflectie-stand en voordat je het weet zit je aan de voet van een enorme berg, ziet overal beren om je heen en voelt je alsof je de begrafenisondernemer vergeten bent te bellen. Nu is dat laatste enigszins overdreven. De rest is al meer dan voldoende om je houvast te verliezen en je stemming in een rotvaart in een ravijn te zien verdwijnen.

 Vooralsnog is de boel bij elkaar gebleven en kijken we met z'n alle meewarrig naar de berg voor onze neus en vrgn ons niet voor het eerst af waar het mis is gegaan? Een vrij zinloze vrg maar het riedeltje steekt met regelmaat z'n kop op de laatste tijd. Met het aanwijzen van een schuldige draai je de tijd niet terug. Neemt niet weg dat een hoop tijd verloren is gegaan en dat verlies op de een of andere manier steeds voelbaarder wordt. Kan me anders niet verklaren waarom het zo blijft opspelen.

 Frankrijk is de game changer, spelbederver geweest. Toen is een verkeerde afslag genomen, maar wat schiet ik achteraf op met die kennis? Je leert, hè? Oei, wat heb ik geleerd en vooral wat heb ik er aan? Niks. Ik zal die fout nooit meer maken, alleen al omdat een leven daar te kort voor is. Maar ik voel me ergens gewoon bestolen. Een onprettig gevoel.

Drijfveer

 'Vooruitgang' in de ruimste betekenis van het woord is iets waar ik wel gevoelig voor ben om niet te zeggen, dat ik het nodig heb. De weggewerkte 2-3 m3 hout, de geplaatste eiken houten border voor een stuk extra tuin voor Mariana, de pepers die groen maar onmiskenbaar beginnen te groeien, de eerste tomaten met een neiging tot rode verkleuring. Het stelt op zich allemaal niks voor, maar het doet me goed. Daar staat een hoop tegenover, waar ik het ff niet over wil hebben. De kunst is om met die laatste categorie bezig te blijven, terwijl de focus op z'n voorganger blijft gericht.

 De tuin is dit jaar zeker geen succes over de hele breedte. Een hoop extra moeite bij het opstarten, magere groei bij diverse groenten en toch blijft de lol van er mee bezig zijn dubbel en dwars overheersen. Er zijn lijnen naar de toekomst gelegd en als ik definitief voor de kas ga, is dat een giga stap vooruit. Meer en meer neemt de tuin de rest van het huis op sleeptouw maar ook meer en meer tijd in beslag. Alles heeft zo z'n prijs.

 Morgen nog iets met de tuin en keuken in het verlengde en dan een paar prachtige dagen om al het nog liggende hout te splijten. Zin in. Het idee van een hernieuwd vrij zicht over de binnenplaats is haast onbetaalbaar. Een paar ltr zweet zijn dan een fluitje van een cent.

Race

 Gaat onweer mijn F1-ervaring voor vandaag dwarsbomen? Wordt tijd, dat we een kabelaansluiting op onze kamerbrede TV krijgen. Het live commentaar op Nu.nl is aardig maar met de hele sfeer van de F1 heeft dat niks te maken. Daarbij is het nog eens geschreven commentaar ook. Je wilt net meegesleept worden in het gejank van de renwagens. De ene bocht na de andere. Van de ene ronde naar de volgende. De huilende turbo's. Alles in de hoop dat Verstappen er niet weer direct uitligt of ergens in de race van de baan wordt gereden of rijdt.

 Onweer tegen F1-race. Extra wedstrijdje. In de tuin vanmidaag al op eenzelfde manier bezig geweest. Een hoop gedreig. Een hoop wind. Maar geen regen. Kon ik mooi doen wat gedaan moest worden. Meer heb ik maar niet geprobeerd. Je gaat in die omstandigheden niet ontspannen onkruid zitten uittrekken of een bed loswoelen. Maar goed, het is nu ff duimen dat het onweer uit het dal van Coves blijft.

Knallen!

 Leuk mousserende wijn. Minder als het onbedoeld gebeurt. Ik moet iets met de kelderdeur. (Waar moet ik niks mee?) De deur sluit zo slecht, dat de temperatuur daar binnen niks kelderachtigs meer heeft. Op zich niet zo'n ramp. Voor de zelfgemaakte witte wijn is het echter te warm. Net vier flessen naar boven gehaald omdat de kurk eruit geknald is. Gelukkig bederft wijn niet zo snel als men mensen altijd wil doen geloven, maar praktisch is het niet.

Nachtvogelfoutje

 Vreemd geluid uit de tuinkamer. Gekrijs maar niet luid. Overduidelijk niet normaal. Direct maar even gekeken. Zag niks bijzonders van bovenaf. Rosa had interesse voor iets bij de emmer die als drinkbak fungeert. Drie tot vijf honden verwerken de nodige ltrs op een dag. Maar dat is een ander verhaal.

 Eenmaal beneden aan de trap nog steeds niks raars. Ik verwachtte een vogel te zien maar niet het formaat en de vorm die achter me opvloog, toen ik de binnenplaats op stapte. Oeps, een uil of zo. Beestje heeft de verkeerde afslag genomen. Diertje vloog trapop het huis in. Ik moest snel zijn. 3 honden, 2 katten en 1 vogel kan nooit goed gaan. Ik hoorde in gedachte al het ene en ander aan gruzelementen gaan.

 Boven gekomen zat de uil op een paar wilgentakken, die nog van de week voor Pasen stammen, en vloog op door mijn komst. Omhoog tegen het plafond wilde niet echt. Ook niet na meerdere pogingen. Dan maar naar beneden zal ie gedacht hebben en dook achter een vaas met droogbloemen. Ik kon het ding nog net opvangen voor het op de Portugese tegels, waar we met veel moeite onlangs eindelijk weer de juiste schoonmaakzeep voor hebben kunnen regelen, in stukken zou vallen. De vogel zat nu onderste boven vast in een hoek van de erker. Nu had ik 'm.

 Voorzichting opgepakt. Volgens mij geen jonkie, wat ik eerst wel dacht. De uilen zijn hier niet zo groot. Ik wilde naar de tuin maar het beestje wist buiten te ontglippen en verdween -gelukkig- omhoog naar z'n vrijheid. Of haar vrijheid. Zouden er ook 'hen' uilen zijn??

Europavrees

 Dit rit naar Bergen was niet zo'n ramp als het de eerste keer was. Scheelt toch als je weet wat je te wachten staat. Toch zou ik het in het echt niet meer hoeven. Het zou geen ontspannen verblijf achter het stuur worden en onderwijl genieten van het prachtige landschap. Gelukkig heb ik nooit een hang in Scandinavische richting gehad. Eenzelfde gebrek aan interesse als in Groot-Brittannië. Weet niet, trekt gewoon niet. Bij Londen denk ik alleen aan mist en dronken Britten. Bij de rest van het land wil niet eens een soort van een beeld ontstaan, als ik de streek- of stadsnamen in de mond neem. Niet vreemd, dat ik in ETS2 tot op heden dat eiland links heb laten liggen. Voel ook nu geen dwingende behoefte om die oversteek te maken. En dan komt daar het links rijden nog bij, al went dat snel heb ik in de Seychellen gemerkt.

 Ik zit nu op 78,87% van het digitale wegennet. Volgens mij al een aardige prestatie. Wil ik over de 90 zal ik toch aan Engeland & Co moet geloven. Ik kan op het vaste land nog wel ff door met onbereden wegdelen sprokkelen, maar verder dan een procent of 85 zal dat niet gaan. Grof geschat. Enige troost is dat met iedere uitbreiding het aandeel GB kleiner wordt. Maar ook daar is een grens tenzij ze het 'Euro' uit de naam van het spel slopen. Na het Iberische schiereiland liggen er nog wat Balkanlanden en Griekenland braak, maar dan heb je het gehad. Ja, Ijsland nog maar dat is niet eens genoeg voor een holle kies. Telt Groenland trouwens mee met Europa. Ik zou het zo direct niet weten.

 Ach, hemeltje lief, Europa is groter dan voor mij vanzelfsprekend is. Azerbeidzjan, Georgië, Kazachstan, Moldavië, Oekraïne, Rusland, Wit-Rusland al die corrupte toestanden horen er officieel ook nog bij. Die jongens van SCS zijn nog wel ff bezig en tegen die tijd dat ze al die boevenstaten ook in kaart hebben gebracht, zit ik ook zonder GB over de 90%, schat ik in. Voorlopig laat ik de kanaaloversteek mooi zitten.