Van die dingen, die door de jaren heen veranderen, zonder dat je het proces beseft. Ineens is daar dan een resultaat, waarvan je je afvraagt hoelang dat er al ligt. Wanneer is het bijvoorbeeld begonnen, dat de toestand in de wereld me in feite koud laat? Niet dat ik nu zo'n wereldverbeterende neigingen heb gehad in mijn leven. Ik ben nooit op barricades geklommen en als ik me goed herinner ben ik welgeteld 1x met een demonstratie meegelopen, toen heel Nederland dat deed ivm kruisraketten. Als je ooit de zinloosheid van een massa, leuzen scanderende mensen aan den lijve wilt ondervinden, raad ik iedereen de deelname aan zo'n massale tocht aan.
Toch was er ooit meer betrokkenheid, meer behoefte om mijn mening te poneren, d'r zelfs heftige discussies niet voor uit de weggaan, die dan met regelmaat het ochtendgloren haalden. Kwaad maken kan ik me alleen nog als het mijn persoon raakt en dan niet zozeer vanwege belemmerende effecten, maar mn als het zaken zijn die te onzinig zijn voor woorden laat staan daden.
De neiging om de wereld te willen veranderen of minstens te beinvloeden heeft plaats gemaakt voor het hoofdschuddend bekijken ervan vanaf de zijlijn. Als ik bijv. zie hoeveel rommel en mn plastic hier overal rondslingert, plompverloren overal en nergens wordt weggegooid, heb ik tegenwoordig eerder de neiging om een zak te pakken en de rommel op te ruimen dan mensen te overtuigen geen rommel te maken. Geen zin meer in energieverspilling?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten