Nu het beetje in beweging komt natuurlijk gelijk meer en het liefst alles in één dag willen, wat je weken en misschien wel langer hebt lopen versloffen. In zeven sloten tegelijk en dat minstens 6 keer parallel. Van die momenten waarop je moe wordt van jezelf. De onvermijdelijke noodzaak om terug te schakelen met het gevaar, dat de beweging stil valt. Laveren tussen stil vallen of doodlopen. Maar vooral toch bezig blijven. Zou zonde zijn, als ik over een paar dagen of iets van een week weer mijn kleine teen moet uitwringen in de hoop iets van stimulerend enthousiasme te voorschijn te persen.
Hup, terug grijpen op oude vertrouwde middelen. Iets doen, iedere dag iets doen, iedere dag bijdragen aan het gewenste eindresultaat. Maakt niet uit wat, maar niet de beweging laten schieten. Opruimen, schoonmaken, verven, klussen, ideeën concreet (!) uitwerken, nog meer opruimen, ordenen, verplaatsen, regelen, etc., enz. Vandaag, morgen, overmorgen, volgende week en langer ook als het nodig is.
Zin maken. Ja, vies voorstel en stom bovendien als het iets betreft, wat je in feite zelf wilt. Een beetje onder je eigen kont lopen trappen. Kaboutertjes bestaan niet of verdommen het in elk geval om jouw werk te doen. Zie de realiteit onder ogen en bij gebrek aan gezeur en gezever hou je tijd over om leuke dingen te doen met een goed gevoel, want als beloning voor gerealiseerde zaken. Genoeg geëmmerd voor vandaag. Morgen de proef op de som.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten