Ff de ongewenste beslommeringen van mijn schouders schuiven. Het is een prachtige dag. Fris maar zonnig. De voorjaarsneigingen zijn uit de lucht. De elektrische kacheltjes weer aangezet. De keuken is een puinhoop. Het werk aan de badkamer ligt alweer stil sinds donderdag. Ik moet me iets bedenken, waarmee ik mezelf tot meer weet te verleiden dan van een afstand hoofdschuddend toekijken. Het is lang geleden maar het drijfzandgevoel steekt aarzelend z'n kop op.
Relativeren en alles weer in de juiste verhoudingen gerukt krijgen. Plooien gladstrijken. Scherpe kantjes wegwerken. Schuren, schaven, slijten. Tijd. Tijdverspilling. Afleiding. Omdenken. Doen ipv denken. Het is een zooitje in mijn vooronder. Daarmee vergeleken is de keuken een toonbeeld van orde en netheid.
Dit is erger dan de herhaling van zetten in het huishouden. Vermoeiender dan een marathontraining. Zinlozer dan water naar de zee dragen. Het is weer tussen de scherven zitten, als je net de vorige puinhoop hebt opgeruimd. Dit is een rechtse vol op je bakkes, als je enthousiast de ring in stapt voor de volgende ronde. Uitgeteld. Ik ben er nog niet. Dat is duidelijk. Eerst uitrazen anders is redelijkheid ver te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten