..... opzoek naar een dokter in mijn oude middelbare school. Een houten, gelijkvloers noodgebouw. Lopend en deels soort van bobsleeënd door klaslokalen trekkend, waar les wordt gegeven. Klaslokalen met steeds jongere leerlingen. Uiteindelijk ga ik ergens naar buiten. Het gebouw heeft ineens étages en ik ga er buitenlangs omhoog. Boven aangekomen ontstaat iets van paniek in het gebouw. De oud-scheikunde leraar komt een foto van me maken en tatoeërt iets op mijn linker schouder. Men is bang, dat ik naar beneden wil springen. Meer en meer mensen verschijnen op het dak. Men wil mij naar beneden begeleiden. Iets wat me mateloos irriteert. Ik wil niet springen en lopen kan ik best zelf. Maar het gesprek loop verder uit de hand naarmate het vordert. Uiteindelijk verschijnen in oranje pakken gestoken mensen, die me in een dwangbuis naar beneden zullen gaan brengen .... voor mijn eigen bestwil ...
.... vliegles. We moeten een voor een, aan een touw verbonden een helling af lopen en dan opstijgen en verder de thermiek volgen ... Mij lukt dat niet. Blijkt dat ik een klein motortje had moeten gebruiken. Een ander gaat zo de lucht in en kan ternauwernood weer teruggehaald worden. Nu is het weer de beurt aan mij ...
Toen werd ik wakker. Half acht. Opgejaagd. Adem van slag. En het gevoel alsof ik tijdens een operatie uit de narcose bijkom. Compleet verkrampt, gedesoriënteerd en moe. Moe, moe en nog eens moe. Goeiemorgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten