Half zes. Op. Eens iets anders dan wakker liggen wachten op het ochtendlicht. Het is stil op straat, als ik van huis verwissel. Je hoort de nog opgesloten hanen gedempt kraaien. Een auto passeert me op hoge snelheid. Vast te laat voor het werk.
Het is fris maar verre van koud. Gisteren was het warm. Had zo een dag in Apil kunnen zijn. Met zo'n begin van vandaag zou het zo een zelfde soort dag kunnen worden. Deuren en ramen open. Je zou bijna neigen naar een voorjaarsschoonmaak. Gelukkig maar een neiging.
Ik heb zin in een actieve dag en liefst een met een hoop gewenste resultaten. Zou de droom, waarin de mensheid gedwongen werd kinderen te maken, daar iets mee uit te staan hebben? Een baby staat in een droom meestal voor een nieuw begin. Maar nu moest dat nieuwe begin, en dat notabene gedwongen, eerst nog op de rails gezet worden. Moet ik nieuwe dingen? Ik moet meer afronden dan opstarten.
Het hoeft natuurlijk niet persé op mij te slaan. Het zou een algemenere tendens kunnen zijn. Wat het niet eenvoudiger te verklaren maakt. Bovendien hou ik me niet bijster veel bezig met het wel en wee van de rest van de wereld zolang als het mijn wereldje onverstoord laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten