Gepoetst! En dat vrijwel de gehele dag. En om nou te zeggen dat het schoon is? Nou, nee. Wat gepoetst is natuurlijk wel, al is het vaak slechts enkel in het moment van poetsen zelf. Laten we het op schoner houden, voor zolang het duurt. De stofwolk uit de badkamer wint geregeld aan dichtheid. Het poetsen is niet meer dan crisesmanagement. Het opruimen is wat aan moet tikken en ook daar zijn vandaag vorderingen gemaakt. Helaas slechts idvv het circus der verplaatsingen, maar lucht in de leefruimtes. En dat telt.
Kortom met iets wat op voldoening lijkt de avond in. Koken en de rust laten indalen. Of laten we de rust neerdalen? Hoe het ook zij, de rust is welkom, want voor alsnog niet aanwezig. Neem daar ook nauwelijks meer de tijd voor. Geen ademhalingsoefeningen, geen bewust langer of vroeger het bed in om me op mezelf en de ontspanning te concentreren, geen momenten door de dag heen waarop ik me dwing tot innerlijke rust. Accute fase voorbij en je rent met open ogen recht in de armen van oude vertrouwde fouten.
Als je je werkelijk met dat soort zaken in een soort continuüm wilt bezig houden, moet je haast wel een klooster in duiken. Of op z'n minst in een 'opgemaakt bed' kunnen stappen. Een nieuw leven opstarten doe je niet mediterend. Het laatste zou geen kwaad kunnen om de aanwezige haast te relativeren, maar verder zijn het mijns inziens onverenigbare grootheden. 'Straks weer'. Ik weet het, een foute gedachte, maar het moet maar ff.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten