Na zeven dagen alsnog bijna in de kleine uurtjes terecht gekomen. Maar de queeste is tot een eind gekomen, een goed eind. Na al mijn gemopper, moet ik bekennen, dat de laatste uren, de uren waarin de iPhone een upgrade kreeg, vervolgens werd teruggezet naar de fabrieksinstellingen (= simlock vrij maken) en tenslotte hersteld werd in de (bijna) oude staat ahv een reserve-kopie, danig indrukwekkend was. Afgezien van de typische behandeling door Apple van wat wel in de reserve-kopie zit en wat niet en dus via synchroniseren bijgehouden moet worden, dwongen de zorgvuldigheid en de omvang van de operatie respect af. Ik ga me niet bezig houden met de aloude strijd tussen Apple en Microsoft, zoiets als Beatles of Rollin'Stones, maar hier kan de oude firma van Billy zich qua oerwoud aan foutmeldingen en bijbehorende warboel aan oplossingen bij het updaten, een puntje aan zuigen.
De weg is nu dus vrij voor de simcard van een andere netwerkaanbieder. En dat alles via mijn spiksplinternieuwe internetverbinding in eigen huis. Globaal 75x sneller dan op de inwoonplek en die was ongeveer 4x sneller dan in Frankrijk. Zien hoelang het duurt voor we dat allemaal, maar weer erg langzaam vinden gaan. Het kan de mens nooit snel genoeg gaan, behalve dan het ouder worden, als je de helft gehad hebt. Zou het in de genen zitten??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten