donderdag 11 februari 2016

Bloederig

 Was het nou voor de tweede keer of was dit voor het eerst sinds mijn verhuizing? Roemenië is het land van varkensvlees en kip. Niet zolang geleden slachtte iedereen eens in het jaar een varken van 100-120 kg. Nu gebeurt het nog steeds, maar minder. Men raakt door de supermarkten meer en meer geïnfecteerd met de kiloknallermentaliteit. Behalve de belachelijk lage prijzen, koop je ook gewoon wat je hebben wilt, hebt er geen werk aan en hoeft niets met die delen, waar je niet om zit te springen. Gaat 'en passent' voorbij aan de kwaliteit, maar wat dat betreft is de gemiddelde consument hier niks anders dan elders. En kippen heeft iedereen wel. Maar daar gaat het ff niet om.

 Met al dat varkens- en kippenvlees zou je denken, de mens wil iets anders als ie buiten de deur eet. Maar nee, dus. Wat de boer niet kent, vreet ie niet. Bovendien is het aanbod van andere mogelijkheden zeer beperkt. Een stukje (diepvries) zalm of hele forel, soms eend, nog somser wild en ook zo zelden is vita, of te wel rundvlees te krijgen. En als, want geprobeerd heb ik het al vaker, weten ze het goed te verpesten bij de bereiding. Een Franse kok zou het z'n hond nog niet serveren.

 Maar niet vandaag. Heerlijk stuk haas en uiterst goed, saignant klaargemaakt. Oké, het is niet het lekkerste stuk van het rund, maar de vampier in mij leunde achteraf tevreden achterover.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten