Een dag goed bezig en dan haalt een verkoudheid je onderuit. Het soort dat je aan voelt komen rollen. Je niest je uit het niets de longen uit het lijf en kunt na een paar uur tegenwicht weinig anders, dan je gesloopt gewonnen geven. Hup het bed in, slapen en de volgende dag weer het mannetje.
Dat is de mogelijkheid, die mij het liefst is. Maar het kan ook anders. Zoals gisteravond. Heerlijk plat. Genies gekalmeerd. Maar de toestand wordt er niet beter op. Integendeel. Het voelt aan alsof het hoofd wordt opgepompt. De druk in de holtes neemt voelbaar toe en 'zingt' rond. Kaakholtes, neusholtes, voorhoofdholtes en wat er nog meer aan loze ruimte in het gezicht zit, laat zich afwisselend voelen. Een vervelende kermis.
Pas ver na twaalven kort in slaap gevallen en voor de eerste haan wakker. En helaas, niks geen mannetje vandaag. Ik bekijk de wereld enigszins lodderig vanonder een snotopeenhoping vandaan. Een dag vrijwillig op de beroerde bedbank wil ik mijn rug niet aandoen, dus we snotteren en schuiven ons door de dag heen. Voorjaar, schiet 's op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten