Weer wat hindernissen geslecht en niet voor de eerste keer moet ik constateren, dat dit soort behaalde resultaten niet stimuleren tot meer. In tegendeel. Het zuigt je leeg. Ik heb het gehad en zou zo de rest van de middag uit mijn handen kunnen laten glippen. Is niet de bedoeling, dus ik moet tegenwicht bieden. Iets bedenken, waar ik mijn aandacht op kan richten, wat wel een stimulerende werking zou kunnen hebben. Weten doe je het natuurlijk altijd pas achteraf.
Een beetje schoffelen zou kunnen, maar daar is het het seizoen niet voor. Wandelen doe ik straks. Schoonmaken heeft in deze geen functie. Een glaasje extra is altijd aantrekkelijk, maar heeft slechts een zeer kort durend stimulerend effect. In bed kom ik vanavond vanzelf wel, daar hoef ik niks in te stimuleren.
Het leven zou een stuk vanzelfsprekender verlopen, als het schakelen wat soepeler zou gaan. Een discrepantie waar ik het mee zal moeten doen. Ik zie me dat niet meer veranderen. Sterker nog, daar heb ik helegaar geen zin in. Niet zeuren dus en de middag uit laten klinken. Doe wat of doe niks. Gedaan is, wat gedaan moest worden. Morgen gaan we verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten