Ordening en chaos gaan moeilijk samen met gemakzucht en het verlangen naar struktuur. Een tegenspraak die in de natuur geworteld is. Chaos is de toestand, die het minst energie cq moeite kost, terwijl alles van molecuul tot wezen opgebouwd is uit nauwluisterende structuren. Gelukkig hoef je daar als eindresultaat weinig mee, maar ergens extrapoleert de inwendige struktuur zich naar het uitwendige gedrag. Zou raar zijn als een dermate gestruktureerd opgebouwd wezen zich prettig zou voelen in een omgeving, waar iedere ordening ontbreekt. Een ingebakken dualiteit kortom.
Maar word ik nou werkelijk onrustig, omdat de natuur in mij naar orde streeft of omdat mij mijn levenlang verteld is, dat ik moet opruimen ipv rommel maken? Welke afdruk zit er dieper in geramd de biologische of de opvoedkundige cq de interne dan wel de externe programmering? Of komt het probleem doordat ik geen boodschap heb aan iets wat ingebouwd zit dan wel een afkeer opgebouwd heb tegen iets, dat mij uit den treure duidelijk gemaakt is, maar waar de zin me van ontgaat? Vragen, vragen en nog eens vragen.
Als ik me straks niet meer met de onorde bezig hoeft te houden, omdat het simpelweg schoon en opgeruimd is, ga ik me misschien eens over deze vragen buigen. Nu koffie. Extra koffie en genieten van het drukke werk om me heen. Volgende week kan ik badderen en toiletteren op eigen plee. Hiephoi!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten