Laat ik de zondag ook aan zijn lot overlaten en me richten op maandag en verder. Net nog mijn blik over de bijna intakte badkamer laten glijden. Zonder douchedeuren en met enkel koud water kan ik me volgende week ergens douchen. Is het nog niet dus, deze tweede badkamer in mijn leven waar ik inspraak in heb gehad uit de zes, zeven, nee acht, wacht negen, waar ik me regelmatig schoon geschrobt heb.
In theorie dus zometeen de laatste douchebeurt 200 meter verderop. Nieteens met de kerktijden rekening gehouden, maar het gedraaid naar de pet van het moment. Het gaat er om hangen. Nog één of twee keer en dan kan ik net zo vaak en net zo willekeurig onder de douche stappen dan wel in bad duiken, als me dat lief is.
Weer een mijlpaal die langer voor mijn neus gehangen heeft, dan het ware genieten benodigt. Het is niet zo, dat hoe langer je wacht, hoe spetterender het moment van realisatie zal zijn. Ergens in die lijn zit een omslag. Een omslag vanwege 'te lang' en dan loop je leeg ipv spanning op te bouwen. Maar goed, voor alles champagne opentrekken devalueert de waarde van het moment ook. Wij zijn er (bijna). Dat telt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten