Geen verkeerde dag en toch, met al de verhalen uit de buitenwereld en het ophopen van wat moet gebeuren in de binnenwereld, voelt het meer gedesoriënteerd aan dan vooruitgekomen. Je probeert iets af te maken en je bestaan te consolideren en ziet, dat er aan alle kanten aan de poten onder je constructie wordt gezaagd. Het huis neemt niemand ons af. De tuin voorkomt, dat we verhongeren. Maar dat is niet het plaatje, waar ik de afgelopen jaren hard voor heb gestreden met mezelf en de Europese economische omstandigheden. Veren laten is iets wat kan, zolang je die dingen hebt. Als ik straks als kale kip eindig, is het van weinig steun, dat ik niet de enige zal zijn.
Waarom zo negatief? Slechte ervaringen uit het verleden, zijn geen garantie voor herhaling in de toekomst. Maar toch. Ik heb al eens een hoop zien verdampen, vanwege geblokkeerde rekeningen op het verkeerde moment. Zoiets wil je een tweede keer voorkomen, als het ff kan. Maar hoe? Kun je er goed op slapen? Ik waag dat te betwijfelen. Bovendien een leven zonder bankrekening ... Het zal vast kunnen, maar wil je dat? Die instellingen hebben een plek veroverd, waar nauwelijks omheen te komen is.
En dan mag de inflatie minimaal zijn, stilstand is achteruitgang. Dus wat is wijsheid. Een onderwerp, dat blijkbaar al wat langer broeit in mijn krochten en in eenen de aandacht opeist. Er is meer te hakken dan inrichtingsknopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten