Tijd voor een beetje de-stressen, denk ik. Het lijkt erop, dat een nooit benoemde overgevoeligheid onverwachts bloot komt te liggen. Wat is dat, weer die drukte om wat misschien wel of misschien ook niet komen gaat? Afkeer van onzekerheid? Hekel aan onduidelijkheid? Zal vast meespelen, maar deze jongens dekken de lading niet. Het is meer een kwestie van ergens tegenop zien. Iets willen maar geen greep hebben op de richting van de consequenties. Je vastleggen en geen (voldoende) garanties krijgen op de delen waar jezelf niet of nauwelijks invloed kunt uitoefenen. Naar Amerika willen maar ook in Canada kunnen belanden, bij wat meer pech in Brazilië of als het helemaal fout gaat niet verder komen dan België. Zoiets. De regie uit handen geven en je afhankelijk maken van derden en/of omstandigheden.
Laat ik nou de aflopen jaren hard gewerkt hebben aan het minimaliseren van die kant in mijn leven. Niet zo verwonderlijk dus, dat ik me niet blindelings terug manoeuvreer in een soort constructie, waar ik me net met veel geduld en moeite uit heb weten te wurmen. Maar toch... Het is anderzijds ook de wens de zaken geregeld te hebben. Lekker dubbel, is altijd 'handig'. Dus: Wat dan? Alternatieven? Ideeën? Wensen?
Dergelijke overwegingen vergen tijd en vereisen rust. Dat terwijl ik me voor de zoveelste keer gehaast en opgejaagd voel. Toch afwassen dus?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten