Na een productieve week, waarin bijna alles is gedaan wat aan het begin op de lijst stond, is de lijst niet korter maar langer geworden. Het lijkt wel op een Russische pop. Als je het een wegstreept, verschijnt gelijk iets anders, vaak zelfs in meervoud. Er zijn nog een paar dingen die echt moeten, een veelvoud van wat ik/we nog zouden willen en wat allemal nog zou kunnen, wil ik nieteens weten. Een gebed zonder einde. Een zichzelf vermeerderend mechanisme.
Kan iets als een huis ooit werkelijk 'Af' zijn. Is het een desillusie te beseffen, dat die kans erg klein is? Hangt natuurlijk af van wat je je in deze had bedacht.
Utrecht en Frankrijk waren van begin af aan projecten, waarvan de kans klein was, dat wij ze ooit compleet zouden afronden. Op de rails zetten en doorgeven, meer niet. Dat dat in Frankrijk niet gelukt is, mag ons persoonlijk aangerekend worden. Frankrijk was ons 'Peter point of return', ondanks alle ingebouwde zekerheden en zorgvuldige opstart. Maar soit. Hier heb ik echter van begin af aan de intentie iets compleet af te ronden. En in feite valt dat vies tegen. De tijd, het geld, de omstandigheden en vooral de energie, die het kost om achter alles en iedereen aan te moeten rennen om te krijgen, wat je hebben wilt, binnen een redelijke termijn. We beginnen straks aan het derde jaar en ik vrees, dat het daar niet bij blijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten