Een roltrap oplopen die naar beneden gaat. Daar heeft mijn bezig-zijn momenteel het meeste weg van. Wil je boven komen, kun je je geen rustpauze permitteren. Toch ga ik maar ff zitten en dan zien we later wel weer. De meest directe weg is niet altijd het slimste alternatief. Eerst maar eens simpelweg weg de informatie op een rijtje zetten. Terug naar de uitgangspunten en de consequenties, waarvan je wist, dat ze er zouden kunnen zijn.
Stel dat, waar ik nu tegenaan lijkt te lopen, werkelijk waar is en mij dat éénduidig was verteld ipv de nietszeggende antwoorden, die me nu bij navraag voor mijn vertrek in Frankrijk ten deel vielen. Was ik dan niet vertrokken? Had ik me in dat geval laten veroordelen tot een verplicht verblijf in Frankrijk? Nou, ik dacht het niet.
Ingeschreven blijven in Frankrijk maar leven in Roemenië is misschien in theorie een mogelijkheid maar feitelijk onpraktisch. Je bent in Europa nog steeds geen Europees staatsburger ongeacht, waar je verblijft, maar ingezetene van het land, waar je meer dan x-dagen per jaar verblijft. X=180? Ingezetene met alle consequenties vandien. Nu zijn de plichten me wel duidelijk, maar ogenschijnlijk vallen de rechten een beetje tegen. Maar ergens moet daar iets geregeld zijn of worden. Ik ben benieuwd, wat dat gaat opleveren de komende weken. Volgende week beginnen met een rondje op deuren kloppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten