Het kost moeite, maar ik ben bezig. Het is als je grens verleggen bij een conditietraining. Alles in je lichaam verzet zich er tegen. Het is je wil, je letterlijke wilskracht waar je het mee moet doen. Stofgezogen. De afwas gedaan. Nu komt het moeilijkere deel: opruimen. Een hoop dingen hebben een plekje toegewezen gekregen, al zal het vaak van tijdelijke aard zijn. Maar er trekt nog steeds een circus aan spullen door huis en mn dan keuken, die die eigen plek nog ontberen. En er komen iedere keer nieuwe dingen bij, niet in de laatste plaats omdat Mariana maar moeilijk afstand kan doen van ooit gekregen of gekochte zaken èn haar kamer de laatste is die vorm zal gaan krijgen.
Ik denk, dat alle muren in het huis behangen moet zijn met boekenplanken, voordat er iets van ruimte ontstaat voor dingen, die er niet nu al zijn. Voorbeeldje: serviesgoed. Ik heb mijn sets uitgedund tot één. Simpel, goedkoop (Xenos) en omvangrijk in aantal en soorten. De rest is weggegeven. Inmiddels hebben we er eenje (voor 12p) cadeau gekregen op de bruiloft. Met goede bedoelingen maar ronduit lelijk. Verder heeft Mariana nog 3 of 4 meer of minder complete sets èn zou ze heel graag iets moois, nieuws wilen kopen voor 10-12 personen. Iets waar ik me best in kan vinden. Je gaat ook niet opnieuw samenwonen en neemt je oude bed mee. Maar dan moet het grootste deel van de rest wieberen. Daarnaast hebben 'we' meerdere koffie- dan wel theeseviezen en allerlei los spul. Alleen dat zou al de gehele 6-deurs en 4-planks keukenkast in de eet-/entreekamer kunnen vullen. Met bestek(ken) hetzelfde liedje en dan nog alle die decoratieve dingetjes, die Mariana stuk voor stuk aan het hart gaan, als je ze wilt dumpen. Sisyphus had het maar makkelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten