Zò. Nwe cyclus? Laat ik het hopen. Het voelt in elk geval stukken beter aan dan de afgelopen dagen. Wat een paar kogels al niet kunnen doen. Ook nog ff de rit naar Parma afgemaakt en ondertussen kwam gisteravond de laatste Miep binnen geslopen. De deur stond op een kier om niet iedere paar minuten te hoeven kijken of ze al zin had om op het honk terug te keren.
De manier, waarop Prada dan aan komt zetten, zou je schuldbewust of spijtopterend kunnen noemen. Of dat werkelijk zo is, waag ik te betwijfelen. Ze gaat ook gewoon naast me liggen alsof het een normale avond is. Het liefst zou ik haar hoofd tussen haar oren willen zetten, maar dat zal haar de volgende keer vast niet sneller terug laten keren. De komende dagen alles weer aan de riem bij het uitlaten en een paar weken geen vrijheid voordat we het bruggetje over zijn en het dorp uit.
Prada kotst botfragmenten uit, Rosa is zo dik als een ballon en Mopke jaagt kippen over de kling. Ga er maar aan staan. Lieve beesten, maar soms zou ik willen, dat ze zo getraineerd zouden zijn als politiehonden en volledig van mijn commando's afhankelijk zouden zijn. Maar alleen soms. Voor de verdere rest ben ik eerder jaloers op ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten