's Ochtends wakker worden omdat de deurbel gaat (hebben we niet) of de wekker afloopt (hebben we niet) komt wel vaker voor. Niet met grote regelmaat maar zo af en toe. 's Nachts wakker worden omdat je het idee hebt, dat je naam wordt geroepen, is nieuw. Maar het was vannacht niet de eerste keer.
Het klonk naar Mariana. Maar die lag vredig dunne bomen door te zagen. Dus daar kwam de stem niet vandaan. Ook geen ander mens in de kamer en Sissi komt niet verder dan 'Miauw' en dat was niet waardoor ik wakker werd. Maar op inbeelding gehouden en me omgedraaid.
Tegen zessen zonder geroep wakker. Warm. Klam. Koorts. Te vroeg om op te staan en me weg laten zakken in gedut. Dan wisselen de dromen elkaar in hoog tempo af. Ieder kwartier tot halfuur wakker en steeds weer uit een enerverende toestand, die je maar zelden weet vast te houden. Het laatste uitstapje naar dromeland is me wel bijgebleven. Met mijn spullen bijeen gebonden tot een bundel aan een stok liet ik alles en iedereen achter om de wereld in te trekken. Eerst Nederland als een soort testcase en als dat zou bevallen verder door de rest van de wereld om de sterrentekens te vermengen, want dan zou alles weer goed komen ..... Tja, wat moet je daar mee?
Me terug laten vallen in de kussens en de opwellende onrust proberen te kalmeren. Dat lukt tegenwoordig meestal vrij aardig. Vanochtend voor geen meter. Als een niet te stuiten bron raasde vanalles door me heen en dreigde me mee te sleuren naar waar ik niet heen wilde. Afgekapt en opgestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten