Vrijdagmiddag. Nog net geen weekeinde. Wat ga ik doen? Spijbelen? Een poging in de tuin ondernemen? Op bed het tweede deel van de Godfather bekijken? Of me toch maar tegen die laatste loodjes aan bemoeien, die langzamerhand een onderdeel van van de inrichting beginnen te worden? Heerlijk al die mogelijkheden en vooral de onderhuidse ondeugd.
Ik krijg ineens een ontzettende trek in vlees. Dat zegt genoeg. Dat is nog iets van zes weken wachten. Zes weken om een recept voor een half lam te bedenken. Dat gaat iets goulash-achtigs worden met veel smaak, wijn en pit. Van al die weken groenten en af en toe stiekem een blikje sardientjes wordt je meer dan flauw. En we zijn net onderweg.
Mocht ik serieus een begin willen maken met de tuin, en alle seinen staan op groen, dan moet het vandaag en morgen. Daarna weer regen, dan weer zon, vervolgens regen, etc. Maart is maar druk met al dat gewissel. Tijd voor spinazie, uien en tuinbonen. Aan de slag dus. Toch? Niet dan? Uit zichzelf vinden ze de weg naar de tuin niet. En als, dan moeten ze zichzelf nog ingraven ook. Je kunt ook teveel willen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten