Ontwijken

 Doen wat er gisteren niet van gekomen is en dan verder zien. Zo'n moment gepasseerd waarop je verstrikt kunt raken in de zin van je bezigheden of het hele bestaan. In de VK is de jourbalist, die een jaar of wat geleden uit een hartaanval is teruggehaald ipv erin gebleven en daar toen maar direct een artikelenreeks over de dood aan vastgeknoopt heeft, tegenwoordig bezig met interviews over de zin van het leven.

 Al afgehaakt bij de interviewreeks over de dood heb ik van de stukken over de zin van het leven nog enkele gelezen en dat ga ik ook niet doen. Het is zo'n onderwerp waar iedereen zo z'n zegje over heeft maar niemand een antwoord geeft. En iedereen maar lullen. Kortom het volgende boek van hem staat ongetwijfeld reeds opstapel, terwijl het antwoord heel simpel is, nl. het instand houden van de soort. Niks meer, niks minder. Dat de mens daar verder een ontzettende heisa omheen heeft opgebouwd (letterlijk en figuurlijk), is een evolutionaire misser, die ooit ergens gecorrigeerd gaat worden. Òf geleidelijk (klimaat) òf plotsklaps (meteoor) òf iets er tussenin (virus).

 Lijkt me stug, dat ik het ga meemaken, al lijkt me een meteorietinslag een overweldigende ervaring om mee te maken. Dat je dat vervolgens niet kunt doorvertellen of anderszins vastleggen is lullig maar doet verder aan de ervaring geen afbreuk. Met al die andere, kleinere ervaringen kun je tenslotte ook niet zoveel meer dan meenemen naar het nergens.