Het zou prettig zijn als ik mezelf wat minder met dat hele virusgedoe zou kunnen bezig houden. Probeer vanalles, maar het wil niet best lukken. Zou iedereen d'r zo mee bezig zijn als ik? Het beheerst niet echt mijn leven maar wel mijn denkwereld. Heeft persoonlijk gezien zo zijn voordelen. Anderzijds is het een andere vorm van hetzelfde liedje. D'r zit nou alleen een algemener schilletje omheen.
Heb je je persoonlijke sores een beetje op orde, krijg je er een algemene versie voor terug, waar je dan weer stukken minder invloed op hebt. Ik lig er niet wakker van, slaap zelfs uitstekend. Neemt niet weg, dat het geheel aanvoelt als het oprukken van een vijandige krijgsmacht. Waar is het front? Moet ik de schuilkelder in? Etc.
Nee, niet in het verzet. Ik ben niet zo van verzet, geloof ik. Avontuurlijk en heldhaftig maar niet meer voor mij weggelegd. Ik kruip niet gelijk weg, maar ren ook niet vrijwillig naar het front. Middenmoot. Eigen hachie en verder ook niemand in de problemen brengen. Afstand. Helpen waar nodig en daar houdt het voor mij een beetje op.
Zoals bij meer zaken heb ik het idee, dat ik mijn deel heb gehad en gedaan. Het verdere verloop is aan anderen. Ik heb geleverd en geïncasseerd. De rest van mijn tijd is een soort uitdijen, een rimpeling die verdwijnt in de algehele onbewogenheid van het bestaan en daar wil ik het bij laten. Ondramatisch drama. Afmeren na een bewogen vaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten