Net bijna drie uur geslapen. Licht in mijn hoofd. Pijn in mijn lijf. Kucherig en gesnotter er overheen. Zou het? De waarschijnlijkheid is te verwaarlozen. De symptomen begeleiden me vrijwel het hele jaar. Desondanks maak je op momenten als deze andere combi's dan anders. Gelukkig relatiever ik net zo hard, als dat ik mezelf opjaagd. Er is een evenwicht, maar wankel. Het wringt in mijn maag. Een ademhalingsprobleem is een fluitje van een cent voor me. Kwestie van paniekmodus en daar ga je dan.
Maar stel, wat dan? Melden om dan te horen dat het de zorgverleners zeer onwaarschijnlijk lijkt? Dat heb ik mezelf al bedacht. En wat let me om 14 dagen binnen te blijven. Nu is het nog mijn keuze. Als ik de boel aan kaart zou het een officiële toestand kunnen worden met controle en consequenties vandien. Hoewel, hier na het akkefietje met de dame uit Spanje geen politie meer voorbij zien komen. Ze zouden moeten controleren, toch??
En hoe gaat dat dan met Mariana? Krijgt zij het van mij of heeft ze mij aangestoken. Maar geen punt van maken, lijkt me zo. Voorlopig ophokken op wat ritjes (1 of 2) naar de Penny na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten