Terwijl het virus doorgaat met slachtoffers maken, neem ik nog een koffie. Belooft weer een prachtige dag te worden. Tuinweer. Tuinbonen zaaien en aalbessen planten. Na vandaag mag daar de prioriteit weer een beetje vanaf. Een beetje, niet helemaal. Helaas moeten er ook andere dingen gebeuren. Maar wat een genot, dat ik niet iedere dag mijn rug bloot hoeft te stellen en een volgende partijtje spitten.
Ik heb nog 2,5 perceeltje te gaan, voordat ik echt aan de slag moet. Natuurlijk (??) ben ik zo slim om het niet zover te laten komen en ga voordien aan de slag. Maar het kan dus zonder druk. Geen hijgende zaden of plantjes in mijn nek.
Ondertussen kwakkelen mijn kwekelingen voort. Er vallen er nog steeds af. Het lijkt wel een griepepidemie. Ondankbaar werk op deze wijze. Dat moet anders en vooral beter volgend jaar. Op deze manier doe ik me een hoop extra werk aan en moet uiteindelijk nog plantjes kopen, waarvan je dus nooit precies weet wat het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten