Uit je bed stappen en het idee hebben, dat de vloer onder je wegzakt, als je de voeten op het parket wilt zetten. Het was, dat direct naast het bed een grote kleerkast staat, anders was ik domweg de andere kant op tegen de grond geklapt. Evenwicht van slag? Dat heb ik al 'ns gehad, maar dat was anders, rigoreuzer, dan zit staan er helemaal niet in en dat lukte nu in tweede instantie wel.
Wat wiebelig naar de badkamer en langzaam steeds iets steviger aan de slag met de honden. Maar helemaal terug naar normaal is het nog niet. Ook de koffie wil niet werken. Een racebaan van onrust in mijn lijf en een kamerbreed hoofd waar een niet aflatende stroom macherende militairen doorheen trekt. Een verkeerde trip? Moeilijk als je geen enkel middel genomen hebt. Ook van de standaard farmaca niks teveel of te weinig binnen gekregen. Dit zijn niet de gewenste ondersteunende stimulansen. Ju!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten