Verweg is de dood natuurlijk niet, nooit. Niet alleen vanwege de simpele feitelijkheid van het gegeven, maar ook omdat het er bij mij dubbelgebakken inzit. Zoiets slijt weliswaar maar weg krijg je dat niet meer. Die hoop heb ik al een tijdje geleden opgegeven. Dus ook nu van die gedachten als: ETS2 ... Stel het is het laatste, wat je doet in je leven ... Hoe banaal kan bestaan zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten