Met een ritje Taranto - Bergen voor de boeg de dag voor gezien gehouden. Vanuit de hak van de Italiaanse laars naar de westkust van Noorwegen: 49 uur rijden. Het slapen buiten beschouwing gelaten, omdat het beperkt blijft tot een knopdruk, anders zouden er nog 36 uur bijkomen. Drie en een half uur speeltijd, dat is geen spelletje! Daar mag je wel ff tijd voor inruimen. Beter maar niet aan beginnen morgen, voordat de meer noodzakelijke dagelijksheden de revue zijn gepasseerd.
Ik kan niet zeggen, dat het bezig zijn met het spel me boeit. Het is net de eentonigheid in al z'n afwisseling, die het spelen zo aantrekkelijk maakt. En natuurlijk geen brokken maken, etc. En ieder eindpunt is het beginpunt van een volgende rit. Vaak zou je het bedrijfsterrein, waar je aangekomen bent, nieteens af hoeven om met de volgende vracht te vertrekken. Helaas zijn de slaapplekken aparte locaties. Dus voor je tukkie moet je een ommetje maken.
Hoe het verder moet dan wel gaat zie ik de komende tijd wel. Het spel gaat z'n gangetje. Het leven daarentegen neigt naar inkakken, uitstellen en vergeten. Daar morgen maar eens mijn aandacht op richten, voordat ik achter het stuuur kruip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten