Zo rondtuffend over 's mensens wegen passeer je met regelmaat wegrestaurants, Raststättes dan wel aires de répos, etc. Dat zijn de plekken van de autosnelweg, die ik door de jaren heen het meest heb weten te waarderen. Niet in hoog zomer, dan zijn het rampenplekken, en ook niet in de winter, dan kun je er soms een kanon afschieten zonder iemand te raken. Nee, in de aanloop naar en uitloop van het hoogseizoen. Drukte zonder vol te zijn. Dus voldoende te zien. Amusement bij de koffie of de lichte lunch. Apart soort volk. Niet vergelijkbaar met wat je voorbij ziet komen, als je plaats heb genomen op een gemiddeld terras in een wat grote(re) stad.
Snelle 'jongens' van de zaak, de jonge ouderen of het type ouders, wat dat pas net is en nog niet de juiste vorm voor het hanteren van het nageslacht gevonden heeft. Ik rij er met net zoveel plezier naar toe, als ik er een halfuur of driekwartier later weer vandaan vertrek. Helaas zit zo'n bezoekje niet in de digitale wereld inbegrepen. Mens kan niet alles hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten