Rijker

 Gisteren, gebogen over de afwas, bedacht ik me, dat de afwas een veel geschiktere bezigheid is om je gedachten de vrije loop te laten dan het heen en weer rijden over asfaltbanen. Terwijl je handen bezig zijn, heeft het hoofd vrijaf en maakt daar dankbaar gebruik van. Met spelen beland ik in de berm of wordt gelanceerd via de vangrail, als ik mijn gedachten niet op het besturen van mijn vingers richt. Geen tijd voor dwalingen of niet ter zake doende uitstapjes. Heeft ook zo zijn voordelen, maar het doet de bewegingsvrijheid van mijn gedachten tekort. Maar om nou 10 uur per dag aan de afwas te staan, is ook weer zoiets. Heb dat diverse keren als bijbaantje of uitzendbaan gedaan. Er is slechter werk, maar als baan gaat zelfs de afwas op een gegeven moment vervelen.