Onderweg van Taranto naar Linz vanochtend de rust om niet harder te rijden dan strikt noodzakelijk. Geen gestress vanwege digitaal moeilijk te hanteren snelheden. Zo voorttuffend heeft de bezigheid iets hypnotiserends. Het is geen joga maar iets van mediteren zit er wel in, als het landschap links en rechts aan je voorbij trekt of je het donker van de nacht in tuurt.
Als het dan ook nog begint te regenen en je de ruitenwissers moet aanzetten is het plaatje compleet. De ritmische beweging en het geluid van de bewegende wissers werkt als een mantra. Na een x-aantal minuten voel je je oogleden zwaarder worden en zou je zo in slaap kunnen vallen, ware het niet, dat dat niet de bedoeling is. Het gekke is, dat het 's avonds weer anders werkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten