Een ziek, gewond dier is maar niks. Bij een mens is het al behelpen, maar kan je nog vragen stellen en antwoorden krijgen. Bobby is een hoopje, nou zeg maar gerust een hoop ellende, Duidelijk stevig gebeten in z'n borstkas, maar ik heb nog steeds geen blik op de wond kunnen werpen. Hij is uit z'n hoekje gekomen, maar loopt rond als een zombie. Z'n linkeroor in een vreemde stand. Ook daar is hij gepakt. En als hij kon schuifelen ipv lopen, zou ie het doen.
Hij is vanochtend uit zichzelf de tuinkamer ingelopen. Ligt een stuk aangenamer qua temperatuur dan vannacht de betonnen kruipruimte onder de oude maiskolvenopslag of het stro waar ik hem vanochtend bibberend aantrof. Je zou 'm willen helpen of in elk geval verzorgen, maar hij staat aanraken nauwelijks toe. Afwachten dus maar en het beste hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten