"Kijk, daar stroomt een rivier tegen een berg op. Verderop krimpt een imposante boom langzaam maar zeker ineen tot een beukennootje. Vlinders moeten rupsen worden; vogels kruipen in hun ei. Scherven voegen zich samen tot een wijnglas, en ver weg in de kosmos spuwt een zwart gat materie de ruimte in. Welkom in het spiegeluniversum, een tegendraadse tweelingbroer van onze eigen kosmos, waarin de tijd achterstevoren verstrijkt en alles is opgebouwd uit antimaterie.
Een bizarre wereld? Ja, voor ons buitenstaanders misschien. Maar niet voor de mogelijke bewoners. Wat wij het verleden zouden noemen, is voor hen de toekomst. Zij zien gewoon bomen groeien en wijnglazen kapotvallen. En zij zouden de deeltjes waar wij uit bestaan ‘antimaterie’ noemen. Voor hen is ons heelal een achterwaarts in de tijd evoluerende spiegelwereld."
Uit "Welkom in het spiegeluniversum waarin de tijd achterstevoren verstrijkt en alles is opgebouwd uit antimaterie", Govert Schilling, Vk, 22 februari 2019
Leuk is dat, om af en toe geconfronteerd te worden met ogenschijnlijke onmogelijkheden, die bij nader inzien niet zo geheel onmogelijk lijken te zijn.
"Wat zijn dat dan voor problemen, die je met zo’n anti-heelal uit de wereld helpt? Nou, bijvoorbeeld het raadsel van de antimaterie. Dat zijn deeltjes waarvan sommige eigenschappen, zoals de elektrische lading, omgekeerd zijn aan die van ‘gewone’ deeltjes. Als energie wordt omgezet in materie, ontstaan er altijd precies evenveel deeltjes als antideeltjes. Dat moet bij de oerknal ook zijn gebeurd. Toch bestaat ons heelal vrijwel volledig uit gewone materie; vergelijkbare hoeveelheden antimaterie zijn nooit gevonden. Niemand weet hoe dat komt.
En er is nog iets geks, zegt Kieran Finn, die tegenwoordig werkzaam is aan de Universiteit van Manchester. Alle bekende natuurwetten vertonen een opmerkelijke symmetrie. Als je alle deeltjes vervangt door antideeltjes, de tijd omkeert, en het heelal in een spiegel bekijkt, blijven de natuurwetten gewoon geldig. ‘Maar gek genoeg vertoont het heelal zélf niet die symmetrie,’ zegt Finn. ‘Het verleden is bijvoorbeeld heel anders dan de toekomst.’ Terwijl het heelal toch door die symmetrische natuurwetten wordt geregeerd."
Tot zover is het nog te volgen.
"Maar toch. Gaat het hier nu echt om een serieuze beschrijving van de werkelijkheid? Of is dat hele anti-heelal gewoon een wiskundig trucje om de boel kloppend te krijgen? Finn is er duidelijk over. ‘Het is een realistisch natuurkundig model’, zegt hij. Met andere woorden: ja, het spiegelheelal zou dan even echt zijn als ons eigen universum. Of liever gezegd: het zou even echt zijn geweest, want die hele omgekeerde geschiedenis speelde zich dus vóór de oerknal af, aan de andere kant van tijdstip nul."
Die zin heb ik nu, geloof ik, al 20 keer gelezen en ik snap dat 'liever gezegd' niet, tenzij de oerknal de overgang van de ene naar de andere kant van de spiegel is geweest. Maar bestaat die spiegelwereld dan nog wel? Zou wel moeten, anders heb je geen symmetrie meer, maar die was er dan dus ook voor de oerknal niet .... En als er niets was (moment voor oerknal) hoe moet ik me dan het bestaan van een spiegelwereld voorstellen van iets wat een moment later pas ontstaat. Verder een interessante zienswijze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten