Zo'n bijbaantje als trucker en transportondernemer gaat je niet in de kouwe kleren zitten. Denk je het wel ff voor gezien te kunnen houden, weet je je toch weer bij der kladden te pakken. Het lijkt er zowaar op dat het spelletje in staat is, me in mijn oude dagritme te brengen. Met regelmaat rond drieën in mijn nest en om acht uur weer in de benen voor de honden. Niet met dezelfde souplesse als wat decennia geleden, maar verrassend.
Het enige 'manco' van het spel is dat je zo snel en eenvoudige je doelstellingen kunt halen. Nu had ik me niet als doel gesteld om in iedere Europese stad een garage te open, ik ben geen McDonalds, maar gestart in Pécs, dichterbij huis was niet mogelijk, zit ik inmiddels in München, Praag en Wenen. Zeg maar zo'n beetje in het oude hart van Europa. Gisteren na enige aarzelen de garage in Pécs verkocht en mezelf en de rest van het personeel en materieel overgeheveld naar één van de andere garages. En wat nu?
Een miljoen op de bank, 14 chauffeurs (incl. mezelf) en nog maar ééntje te gaan, als ik bij de vacatures een kop zie, die me aanstaat ongeacht sekse of huidskleur, al werd ik niet echt warm van de diep donkerbruin tot zwart gepigmenteerde sollicitanten. Maar dat zal mn aan de presentatie hebben gelegen. Een mens staat me aan of niet. Daar is niet meer dan één blik voor nodig. Wat is de volgende uitdaging?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten