Dat was dan september. Bye,bye, zwaai, zwaai. Nog een week of zes te gaan en dan schijnt het (vrijwel) van de ene op de andere dag winter te worden. Dan krijg ik voor het eerste sinds begin jaren zestig en die ene verdwaalde keer op een soort wintersport weer echte pakken sneeuw te zien en temperaturen voor mijn kiezen, die elders in Europa enkel nog af en toe, bijna per vergissing voorkomen. Zes weken waarin zou moeten gebeuren wat in de afgelopen 8-9 maanden niet gelukt is. Droom en werkelijkheid. Zien hoe ver het een in het ander weet over te gaan. Spannend? Ach, nou nee, niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten