Nog steeds zaterdagochtend. Gewandeld. Koffie gedronken. Al een kruiwagen gerepareerd. En niet achter de laptop gekropen maar met de mini het dorp ingetogen. Baum. Een café met gokhal. Maar dat is een eufimisme. 23 uur per dag open, al heb ik dat nog nooit gecontroleerd. Een plek waar al die mensen, die eigenlijk al niks hebben, dat laatste beetje kunnen vergokken. Voornamelijk rolautomaten maar ook allerlei loterijen en wedtoestanden. Maar goeie koffie en ondanks dat sinds een paar maanden de goklaptops het café-gedeelte zijn binnengedrongen, niet ongezellig.
Ik zit in 'mijn hoekje' met mijn latte macchiato, water en soms een croissant, die hier jammergenoeg een gesuikerde toplaag kent. Roemenen passen bij de Mediterrane landen met hun voorliefde voor gebak en zoetigheid in z'n algemeen.
Omgeven door drie enorme flatscreens met drie verschillende sportuitzendingen, een flatscreen voor een soort lottospel en vier kleinere schermen met diverse wedmogelijkheden zoals digitale windhondwedstrijden of gedigitaliseerde paardenrennen dan wel motorcrossen. En eigenlijk kijkt zelden of nooit iemand naar de schermen. Het geeft een speciale verlichting, dat wel. Gelukkig is dit alles zonder geluid. Het geluid is gereserveerd voor '\Golden oldies' muziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten