Een hele avond Roemeense volksmuzieken met korte perioden van moderner spul voortgedreven door een zwaar overheersende discodreun is teveel van het goede èn wat mij betreft geen dansavond. Nummers, vaak in up-tempo, worden tot in het eindeloze opgerekt, tekst komt maar zelden verder dan "La lallala la la" of varianten daarvan en het dansen gebeurd 'en groupe' in kringen of kringetjes, slingers of in een soort linedance zelden per stel. Het is meer een gezelschapsspel dan een dansavond. Een 'light'-versie van carnaval en daar ben ik toch al decennia geleden mee gestopt. Rare wereld, maar men amuseert zich ogenschijnlijk kostelijk. Ik heb het voornamelijk bij aanschouwen gehouden. Dit is niet mijn idee van gezelligheid en/of een avondje dansen.
Nu wist ik ook niet echt wat me te wachten stond. En waarschijnlijk gold dat niet voor mij alleen. Iets met eten met collega's was me vertelt. Het merendeel van die 'collega's' ken ik dus niet en bovendien is dat een begrip, dat net als 'buren' bij mensen een vreemde vorm van rekbaarheid kan hebben. Het gezelschap bestond uit onderwijskrachten van 4 of 5 scholen. Aanleiding onduidelijk, maar ik moet zeggen, men besteedt hier best wat energie aan een feestelijke omlijsting van het onderwijs. Zo is het 'eindexamen' ieder jaar weer een hele toestand met eten en dansen. Nou ja, het is wat je dansen noemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten