Een dag de dag gelaten. Een beetje dom winkel in, winkel uit gelopen, een tamelijk smaakloos Chinees buffet geplunderd, de zoveelste poging ondernomen om de keuken definitief afgerond te krijgen, gezocht naar wat inrichtingsspullen voor de slaapkamer zoals bijv. een goed bed, me geërgerd aan de afzetterij bij de Volkswagendealer en vervolgens aan het gemak waarmee tijdsafspraken worden overschreden. Kortom, weer bijna terug in de normale dagelijkse routines.
Voor negenen de deur uit, na zevenen retour. Ik hoefde net nog niet alles op de tast te doen, toen ik de honden ging voeren. De oudjes hadden het idee van eten al aan de kant geschoven en zich in diep rust verzonken. Is toch geheel anders binnenkomen, als niks zich roert noch laat zien in vergelijking met het enthousiasme, waarmee ik nog geen week geleden aan de poort werd begroet, als ik alleen maar de sleutel in het slot stak.
De wezenloosheid is zeker ook nog niet opgeklaard. De wereld dringt slechts vertraagd en ontzenuwd door de dempende verdoving heen. Meer automatische piloot dan eigen initiatief. Morgen de afwas en dan weer verder. Is altijd een goed begin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten