Botsing

 Daar gaan we weer. De matrone zit in al haar vastgeroest onvermogen weer te pushen. Er moest en zou graan gezaaid worden vandaag. En dat terwijl het vooruitzicht voor vanavond en morgen regen is en haar zoon liever tot het eind van de week wilde wachten. Daar zit je dan in de woon- en slaapkeuken over een bord niet-verkeerde soep gebogen en hoort de woorden op minder dan twee meter afstand over- en weer knallen. Je hoeft de taal niet te verstaan om de intentie te begrijpen.

 Wat hier gebeurt, slaat ook werklijk nergens op. Dat heb ik al eens aangestipt. Zowel het gedrag van het fysiek danig gemankeerd oudje, dat maar niet wil inzien dat tijden, en alles wat daarmee te maken heeft, veranderen, als de beide kinderen, die, werkzaam in het onderwijs, zich zo door hun moeder op hun kop laten zitten en dwingen tot het runnen van haar voormalige boerenbedrijfjejejejeje. Ik zou ze in haar eigen vet laten gaar koken. Heel langzaam, zoals je soep behoort te maken, meer zweten dan koken.

 Hun omvang (12 hectare, 1,5 koe, 20 kippen, 7 schapen, 6 varkens en een paard) is enkel 'rendabel' te maken als hobby. Iets wat je erbij doet, omdat je het leuk (!) vindt en je de tijd niet telt, die je er in investeert. En niet als iets dat geld moet opbrengen en al helemaal niet in een gecombineerde familiesetting. Men doet nu in de 'avonduren', wat de ouders voorheen fulltime deden. Met het verschil, dat de ouders voor de prijzen van de lokale omstandigheden afhankelijk waren en Roemenië nu deel uitmaakt van de wereldmarkt. Men koopt nu ook kiloknallers bij de Penny ipv eenmaal per jaar een heel varken ..... Daardoor lopen er nu twee ruim 200 kilo zware jongens rond, die vorige jaar niet verkocht zijn, toen ze nog maar net iets meer dan de helft waren. En varkens verzorgen, zoals dat hier gebeurt, is een arbeidsintensieve bezigheid. Hun voer wordt bijna met meer aandacht bereidt dan de eigen maaltijd. Zinloze energieverspilling. Eentje voor jezelf is meer dan genoeg en die dan niet zo in de watten leggen.